سوال جواب دوھڑے حیات بھٹی دے
پچھاں ہٹ آ کیوں پیا دستک دیناں ایں کے ھو گیا ایئ کملیا روحا
برے وقت اچ کونڑ کوویلے ویلے تیرے کانڑ کهولیندا ایئ بوہا
میں من لینا سگویں سجنڑ ھن تیرے توں وی آپ حیات ایں اوہا
اونہوں گھر دے ای گھر اچ وڑنڑ نہوں دیندے جیندی سیت دا ہردا اے جوا
اندروں جواب امدا اے
بڑی دیر توں بعد اک اوکھڑے لہجے کیتا اندروں استقبال اے
توں کونڑ ایں یار کویلے ویلے ودا کهندا ایں بووہیاں نال اے
میرے منہ چوں لفظ حیات دا نکلیا بڑے کمدے ہوٹھاں نال اے
اونہاں جو فرمایا میں دس ناه سگدا میرا ھو گیا ٹرنڑ محال اے
غریب گواڈھی ایہ سارا منظر ویکھ کے آدھا اے
اک نال غریب گواڈھی ہا اس سنڑیاں جدنڑ بولارا
میرا جسم پنجال کے گھر لئے گیا جیہڑے ہیلیاں نال بیچاره
اگے ایہ بوہا حیات کھلیندا ھا تیرے بختاں دا لشکاره
ڈھلے وقت کونڑ غریباں دا وس لگدیاں چیندا اے بھاره
غریب دوجی وار مخاطب ہوندا اے
اساں اودنڑ دے یار گواڈھی ہاں ایہ بنڑیاں جدنڑ محل اے
تیرے جئے کئ بختاں آلیاں دے اتھے رئے کھڑکاندے ٹل اے
من منت حیات نہ آیا کر اتھے کئیں نہوں کرنا بھل اے
ایڈی تپش اچ جتیاں لاه کے وی وسیں کوئ نہوں وڑدا تھل اے
No comments:
Post a Comment