پنجابی دوہڑے: 04/15/19

Monday, 15 April 2019

انجے شوق اچیریاں سنگتاں دے میڈے ذھن تے آ کے بہہ گئے

اساں سنگت دے حسرت عرشاں توں منہہ بھار زمین تے ڈھہ گئے

اساں سمجھیا سجنڑ مناوڑ آسن انجے خاک تکیندے رھ گئے

جداں رسنڑ غریب تہ ہر کوئی آھداے چلو شکر اے مگروں لہہ گئے

مہنڑاں کوئ نئ روندیاں رسنڑ دیاں بھاویں حشر تے سجنڑ صلاحیں گھت لے

ہمتال جو ہویوں کئیں پچھنڑائ میتھے ہور مزید سزائیں گھت لے

مونہوں بول نہ بےشک اجڑیاں دے ،مندے حال تے صرف نگاہیں گھت لے

بھٹھ گھت غفران دی خوشیاں نوں، توں غیر دے گل اچ باہیں گھت لے

ہووے چاندنی رات تے سنگ توں دوری شالا کوئی بیمار نہ ویکھے

تے کوئی قیدی کونج ہولی چوں شالا اوڈدی ڈار نہ ویکھے

شالا ہر نوں سجنڑ نصیب ہووں کوئی پیار اچ ہار نہ ویکھے

بس شاکر وقت غریبی وچ شالا یار نوں یار نہ ویکھے

ممنون آں تیرا محشر تائیں میری سجنڑ مشہوری توں ایں

مجبوری یا مغروری توں گھتی رکھدا دوری توں ایں

جدا علم ائی کملے ناظر دی ھکو ھک مجبوری توں ایں

ھر شئے دی لوڑ اے دنیا تے پر ڈھیر ضروری توں ایں

تہاڈے بخت وی ہوئے نالے سجنڑ وی ہوئے تہاڈی تائیں مغروری ودھ گئی

ہکو ساڈی فقط غریبی توں ہر پاسوں دوری ودھ گئی

بھاویں غیر تے ماجد شفقت دی تہاڈی یار حضوری ودھ گئی

پر اگے نالوں تہانوں ویکھنڑ دی ساڈی بہوں مجبوری ودھ گئی

چلو رب دی ذات تاں ویدھی پئ اے بےایمانی پیار اچ کیں کیتی

سازش یاسین دے چھوڑ ونجنڑ دی پہلے تویں کیتی یا میں کیتی

راہسی یاد غریب نو مردیاں تائ جہڑی نال غریب دے تویں کیتی

جیویں میں کیتی ہر کیں کیتی جیویں تویں کیتی دس کیں کیتی ‏‎

مظلوم دا چن ھُنڑ خوشیاں کر تیرا دُشمنڑ جھوک لدائ ویندا اے

کدی ول نہ آسی شہر تیرے وچ اج انج دی ساجھ مکائ ویندا اے

بے درد تلاشی لئے سگناں ایں متاں سمجهیں کائ شئے چائ ویندا اے

نہیں کفن دی لیر نصیب ھوئ کہڑا ترکہ ریاض لُکائ ویندا اے

تیرے شہر دی ہک ہک مسجد وچ میری موت دا کل اعلان ھوسی

کئیں اکھیاں روسن بارش وانگوں کیندا وسدا گھر ویران ھوسی

میکوں علم اے میرا دشمن وی اے سن کے بہوؤں پریشان ھوسی

اے دنیا چھوڑ کے انجڑ ٹرساں ھر لب تے ابرار دا ناں ھوسی

غور کرو توہن اج ہک روداد سنڑیناں

ہسدا وسدا جویں ہویا ہاں برباد سنڑیناں

بڑا بے چنتا جیہا میں جیندا ہامو

تے شاہ وقت دا سدیندا ہامو

کدیں فکر کسے دی میں کیتی ناہی

بہوں سوہنڑی میری وی زندگی ہاہی

جانڑی کوئ ناہ اجے لجپالی. میں

مسے ہوش ہائ اجن سمبھالی میں

ساری زندگی دا ہک یاد گار دیہں چڑیا

شام دے ویلے ہک مسافر آ گھر میرے وڑیا

بہوں ساری اودھی میں خاطر داری کیتی

ٹردیاں واری اس ہک کڑمے چا زاری کیتی

چل آکھیوس نال دوچار دیہاڑے

رل کے لیساں ہک جا گرازر دہاڑے

میں سے ذد کیتی رہا اوہ وی زد تے اڑیا

سنگ لئے کے مین او تاں لاری چڑیا

پینڈا جو مکا تے گڈیوں لتھوسے

کجھ ڈھل تے اتھائیں کھلے رہوسے

ہک لاہم نوں ٹریا مین نال چا. رلایوس

کجھ اگیرے ونج ہک در چا کھڑکایوس

جاں بوہا اوہ میں کھلدا ڈٹھا

روح اپنا میں روہی اچ رلدا ڈٹھا

ویڑے دے وچ میں ہک بشر نرالا ڈٹھا

بلاوجہ سوچاں نوں لگدا میں تالا ڈٹھا

اس بندے دی ہر توں نفاست الگ ہا

خلق دا دریا ہا نالے شرافت الگ ہا

کجھ دیہاڑے اکٹھے. رہوسے

لوکو وکھرا آپس اچ پیار پیوسے

مخلوق نو ایہ گل. چنگی نا لگی

ہتھ دھو کے سانو اوہ پہوڑن تے وگی

آخر وچھوڑا آپس اچ پاونا پیا

گل نال. اس ہجر نو لاونا پیا

وقت اوکھا سوکھا دھکیندے رہوسے

کداں وت ملنڑائیں سوچیندے رہوسے

سانو ہک بے. مانڑ. ہا بہوں. سارا

میں اس نو تے اوہ مین ہا جند تو پیارا

ہڈیاں ہجر دی تلخی کھاونڑ لگ پئ

تقدیر ہن میں نال شریکا لاونڑ لگ پئ

میں جاں جاں غریبی نو نیڑے ڈٹھا

اونوں اکھیں میں ہوندا پریڑے ڈٹھا

سنگ اوہ وسدے کئی تاڑن دے. تل گیا

پھاسی مین اوہ ہتھیں چاڑن تے تل گیا

میں اجڑے دا اس توں کاشانہ دور ہا

دل ملن نو بہوں مین کریندا مجبور ہآ

مجبوری تو ہو ملاقات ناسگی

وس قربت دی برسات نا سگی

اودھی بے رخی دی خبر سنیون لگ پئ

لہو میرے. جگر. دا اوہ پیون لگ پئ

میری قسمت میرے مخالف ہوندی گئ

ڈھو رقیباں دے ہر جا تے ڈھوندی گئ

ہنجے ستا جو اٹھیوس تا ڈھیا پیغام اے

جو تیرے بیلی کئں نال اج کرنا اسٹام اے

ایہ گل سن کے اٹھی کوئ نا آیا

لیکھاں نال متھو لڑی کوئ نا آیا

اُودے عبر خوشی. دا رات. پوری کڑکدا رہا

حالات دے پنجرے چ میرا روح وی پھڑکدا رہا

جداں سنگ غیراں دے اوہ رل کے ٹریا

میرے ول موت نو اوہ گھل. کے ٹریا

ندی خوشیاں دی اسے دیہن تو سگ گئ

میری زندگی وی اسے دین دی مک گئ

نبھے وقت دا چولا میں سیندا وتیم

لاشاں وانگو. دنیا تے جیندا وتیم

بھاویں اس نا کیتا احساس اے

دل وت وی چھوڑی نا آس. اے

اوہ مست ہوندا گیا اودے بختاں دے وچ

ادے میں بہوں پھسیا چا وختاں دے وچ

میرا اس ناں دل. توں. مٹا چھڈیا

میں اودھے راہ تے اکھیں نو لا چھڈیا

ہک قاصد دے زریعے اس مین دسا گھلیا

میرے شہر اچ نا آویں ایہ اس رکا نپا گھلیا

بہوں دل نو میں سمجھیندا وتییم

دلاسے کجھ کوڑے میں دیندا وتیم

روز بروز ہن میری حالت وگڑدی گئ

ہر زندگی دی. حسرت. وسردی گئی

میتھو منجی تو سجن اٹھی کوئ نا سگے

ماپیاں. تو. حالت وکھی. کوئ نا سگے

دھنگی مین اوہ طبیباں تائیں چا کے لئے گئے

متاں بچدا ہووے نمانڑے ہبدائیں چا کے لئے گئے

کسے دے داروں ایہہ کم کوئ نا کیتا

جے دور اوہ نکھڑن دا غم کوی نا کیتا

شالا ایہو جئے ویلے توں رب سائیں بچاوے

نا. انج دا. ویلا کدیں. دشمن تے آوے

زندگی توں پہلے ائ تنگ ہس شدید اے

اتوں لوکاں. دتے. مہنڑے. مزید اے

انا دی بی. اتھے. آکے. حد مک گئی

آگھس وچھوڑے ساہنڑا دی جد مک گئی

اودے سنگدل مست ہا سرداریاں دے وچ

میری جندڑی ہا ون پونی بیماریاں دے وچ

مینو دل. ہن. اتنا. تنگ. چا. کیتا

ہتھیں کاسہ تے پویو ملنگ چا کیتا

روزانہ اوددھا میں در کھڑکاون لگ پیا

اگو اوہ سوسو جھنڑکاں سناون لگ پیا

ہک دیں قدرتی انہوں. ترس چا آیا

میری جھولی چ اس دیدار دا خیر چا پایا

ساڈی سنگت دوبارہ گڈھیونڑ لگ پئ

صحت ہن روزانہ ول تھیون. لگ پئ

ساڈا ہن واقعی جوڑ کجوڑ. ہا

کتھے وقت دے شاہ نو میری کوئ لوڑ ہا

نکمے دے سنگ تو اوہ راہندا مجبور ہا

گھمنڈ ہس دولت دا تائیں او مغرور ہا

پورا حیلہ کیتا جو رس. نا. ونجے

مسے مسے لدھائے وت کھس ناونجے

ماڑی قسمت چوکھے دیہاڑے نا گھتے

ڈھایوس چا سنگ دے کوٹھے ستتے

روح اودھے ظلماں تو انج شوہدا چلیا

گھر چھڈ کے وطن بگانہ چا ملیا

باقی ساری زندگی اس کلیے تے گزاری

بلاوجہ وتیا. روندا رات. ساری

کوئ جے آکھے. وطناں. تے آچا

اونو آکھیندائے سزائے موت سنا آچا

ہن ساہن دے تنگیاں. یارو. حوصلے. ریہہ نہیں

ویکھاں اکھیں کیئیں دے سنگ یار سگیندا سیہہ نہیں

ودا اوکھا سوکھا ساہاں دی. رسم. ادا کرینا

جتھے رہوےشالا ہسدا رہوے ہرویلے قمر دعا کرینا

ہک ہجر دی تلخی دوئ غربت ڈاڈھی تریا درداں دا کہرام اے

میرے بھانڑے دینہہ کدی چڑھیا ای نیئں متواتر شام ہی شام اے

ہوندا اکھ دے مصر اچ ہنج دا یوسف جداں سسکیاں نال نیلام اے

وت پھڑک پھڑک کے ہر حسرت ہو ویندی امن حرام اے

اوھدی انج یکدم تبدیلی دا ھویا عجب جیا اتفاق اے

اوھدی شوخی تلخی لفظاں وچ ھاسے سنڑدے خوش اخلاق اے

اوھے اگلیاں آکھیا تک سجناں پراں چھوڑ فضول مزاق اے

مشتاق دا چن مشتاق دی من مشتاق تیرا مشتاق اے

تیری جھوٹی محبت توں میں رَج پَج گیاں تیرے مِٹھڑے بُلارے دی کائی لوڑ نئیں

جگ تے اللہ سِوا کوئی کسے دا وی نئیں تیرے وقتی سہارے دی کائی لوڑ نئیں

اپنڑی کُلی توں واراں تیرے کیئی محل تیرے اُچے چُوبارے دی کائی لوڑ نئیں

دوستا ہُنڑ میں اپنڑاں سجنڑ آپ ہاں تیرے سانگے ادھارے دی کائی لوڑ نئیں

مینوں تیری حقیقت دا علم ہو گیائے میں اِنجیں تیرے وعدے تے بھُلدا رہیاں

توں فقط مئن کھڈونڑاں سمجھدا رہیوں میں تیری تفریح دی ترکڑی تے تُلدا رہیاں

توں مینوں وعدیاں تائیں وِلیندا رہیوں تیرے دل اِچ تاں گھر ہاہ کسے ہور دا

میری سچی عقیدت رہی بےاثر تیتھے غالب اثر ہاہ کسے ہور دا

میتھے کل تائیں زبانی توں مردا رہیوں دراصل تینوں ڈر ہاہ کسے ہور دا

کھلی بےہوش اکھ تاں خدادی قسم تیرے زانوں تے سر ہاہ کسے ہور دا

تیرے در دی سلامی دے اوزے دے وِچ جہڑی ویکھی اے اکھیں قیامت نہ پُچھ

روزِ محشر توں ودھ اوہ سماں ویکھ کے نئیں دِساونڑ دے قابل ندامت نہ پُچھ

اُس دیہاڑے توں دل نال کر کے صلاح میں عقیدت دا مندر گِرا چھوڑیائے

کر کے صبروتحمل جہیا پیشوا دوستی دا جنازہ پڑھا چھوڑیائے

ہتھیں اپنڑیں میں غیرت دے جرنیل توں تیری یاداں دا لشکر مَرا چھوڑیائے

گُزرے ویلے دا نقشہ مِٹا چھوڑیائے تئن بھُلا چھوڑیائے بس بھلُا چھوڑیائے

درؔد کوئی نہ کسے تے بھروسہ کرے کر کے اعلان دنیا نوں دَسدا پیاں

تیرے جہئے بےضمیرے توں جِند چھُٹ گئی مینوں اللہ وسایائے تے وَسدا پیاں

گَلاں کیتیاں سَانگے نَئیں مُکدے جے جَھل نَئوں سَگدا جَھال اے

میں ٹھیک ھَم اَپنڑے حَال غَریبی وِچ میرا نَاھو بنڑناں بَھائیوال اے

تیری ضِد ھَائی رُوواں رُوندا وَتناں لَگ لَگ کے کَدھاں نال اے

بَندے چَاگھ تُوں مُوڈھا جھونڑ کے پُچھدن بَھائیا تَاج سُنڑا کے حال اے

آیا قتل دا مجرم جج دے سامنڑے ھائی فیصلے دی تاریخ اے

جج ویکھ کے منہ وچ قلم چا پائی تیرا کوئی نہیں درد رفیق اے

ایڈے نازک مجرم نئیں ہوندے کسے کیتا کیس شریک اے

جج ہس کے قید رہا کر چھوڑی سارے کیس تے مار کے لیک اے

پنجابی دوہڑے