تیرے شہر دے وچ میں ہُنڑ آ کے لائیاں ہن

تیرے شہر دے وچ میں ہُنڑ آ کے لائیاں ہن توں پکھیاں نہ پٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

مسافر وی ہاں مینوں پنجرے وچ ڈھک کے میرے پر نہ کٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

میری کچی کدھ اے نماشی جے ڈھیہہ پئ نشانی دبی گئ تے میں رُل نہ ویساں

کنڈے لہیساں اُہلا جو کرنائے کمانڑاں بھنیساں تے میں کریساں

او آکھیں ملیندا جو دھوں اچ اُٹھیسی اُو پھاندا چھکیسی تے میں کے آکھیساں

او ضد پال ڈاہڈائے میرے نال رُس کے اُتھائیں سٹ گھتیسی تے میں وت کے کریساں

اسے پاروں بارش دا پانی کویلے میرے گھر نہ جھٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

وگیاں جو وینایں خُدا دے حوالے میری ہک ضروری جئ گل یاد رکھیں

دُپہراں دا جھٹ جتھے وی گُزر ونجی جہڑی جاہ ڈیہنہ ڈھل ونجے یاد رکھیں

جتھے تریں توں رُل کے مر گئ شہزادی او ونڑ یاد رکھیں او تھل یاد رکھیں

او راہزن لُٹیرے تے ڈاکو وی ہوندن لُٹی کے نہ ہٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

ہر ویلے روسے جھیڑے تے جھگڑے نہ گل اے کتھ اے سیانڑاں بنڑیندائے

جہڑے پانی ہنجو دا دے کے پلیونڑ تے وت اُہناں پُھلاں نوں چھاں تے رکھیندائے

شرارت دا لماں ھووے جیڈا رسا نیت دا آخر اہنوں پھل ڈھیندائے

اللہ دے ناں تے کسے دے وی راہواں تے ٹوڑے نہ کھٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

میرا توں سدیویں تیرا میں سدیواں ساڈے کانڑ دنیا تے کائی شئے نہ تُھڑسی

اے بس مسلہ اے میری آپنڑی گل اے میری ہنج بھاویں میرے چولے تے لُڑسی

بھنا ھویا کوئی میرے دل دا شیشہ کدائیں تیرے نازک جئے پیراں نوں پُڑسی

مٹی دے اُہلے تے ڈبر ای ہوندن توں چا کے سٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

سُنڑ کے منادی جے کوئی آکے پُچھی اُہدا شوق ویکھیں اُہدا پیار ویکھیں

او لیندا وی ہے یا ودا دل ولیندائے زرا اس دے متھے دے آثار ویکھیں

مینوں" ہاشمی " ایڈا سستا نہ ویچیں زرا پھر کے ماحول بازار ویکھیں

میں وکاں نہ وکاں میری آپنڑی قسمت توں مُل توں نہ گھٹیں میں ڈاھڈا غریب آں