لکھاں عیب انسان دے لُک ویندن بختاں دی بُکل وچالے
زر پاروں ڈھیر معزز گِنڑیندن کم ظرف تے اندر دے کالے
جئیں بدقسمت دیاں پیراں تے غربت دے ہوون چھالے
اوہنوں کداں کوئ درؔد رَلا ٹُردن خوش قسمت قافلے آلے
بند دکان کے تھڑے پر بیٹھے دو بوڑھے آپس میں باتیں کرتے ہوئے ہنس ہنس کر لوٹ پوٹ ہو رہے تھے کہ ایک متجسس راہگیر نے ان سے اتنا خوش ہونے کی وجہ ...
No comments:
Post a Comment