ملاح تے راہی دیاں کجھہ گلاں

ملاح تے راہی دیاں کجھہ گلاں سارے دوستاں دی نظر

1 دوھڑا

مجبور مسافر نال ملاح دے بیٹھا پتن تے آڑیاں لا کے

پئیا پار ونجنڑ دی منت کریندا اللہ پاک دے واسطے پاء کے

غصے نال ملاح آگھیوس حسرت نوں دس وجلی گل سمجھا کے

توں کے جانڑے میں اج دے دینہہ آیاں کتنے پور ٹپاء کے

راہی پوچھدا

2 دوھڑا

بے درد ملاح پردیسیاں نال لمبے کیوں چا چھڑے پائے نئ

پچھوں رو کے حسرت نکھڑ گئیاں دے کدی پتن تے میل کراے نئ

تینڈا میں مجبور تے دعین ھوسی بھاویں لاکھہ لاکھہ روپ جماے نئ

دس کوئی بندا پور اچ روندا ھا جیہڑے اج پئے پور ٹپاے نئ

فیر ملاح ھونڑ کے آندا

3 دوھڑا

روناں گل سنڑ مجبور مسافر دی گئی حالت بدل ملاح دی

آگھے شوق تے نہیں مجبوری اے اس پتن تے پئ ھوی واہ دی

کیہڑے راہ تے حسرت تین لاواں آوئے سمجھہ نہ اس راہ دی

دھمی کوئی تے شامی کوئی روئے ایہہ گھیڈ اے بے پرواہ دی

دوبارہ راہی مخاطب ھوندا ملاح نال

4 دوھڑا

گل صاف ملاح سمجھاوے ھا کیوں گل اچ ول چا پائیے نی

انج لگداے کملے حسرت دے چا سفر مزید ودھاے نئ

تینڈی چپ پئ صاف گواہی دیندی انج عقل تے پردے آئے نئ

منزل تو پہلے حسرتاں دے میرے قافلے مار مکائے نئ

ملاح نوں دوگھہ لگدا تے آندا

5 دوھڑا

روناں ڈھیر ملاح اودی گل سنڑ کے آگھے بہؤں ارمان لوایائ

اس سوچ میریاں بانہواں دا چا جرم سنگین بنڑایائ

ساری زندگی ایہہ افسوس نہ ویسی مجبور نوں شرم دیوایائ

جیندا نقشہ حسرت توں دینداے میں تے دھمی ویلے پار ٹپایائ

راہی ملاح نوں آندا

6 دوھڑا

کیہڑا فائدہ ھونڑ پچتاونڑ دا پہلے سوچ کے قدم اُٹھائے ھا

توں انج دل پتھر مزاج نہ ھووئے آ زندگی وچ سجنڑ بنڑائے ھا

بیڑی چاڑ کے گھلیاں بانہوں دی ارمان نہ قتل کرائے ھا

آگ لائے آ ایہو جئے پیسے نوں نہ روندے پار ٹپائے ھا

ملاح راہی نوں جواب دیندا

7 دوھڑا

ھکی یار دی خاطر میں کملے چا پتن تے ڈیرے لائے نئ

میرے دل اچ کئی دیاں یاداں دے سوتے لشکر آنڑ جگائے نئ

کیہڑا فائدہ آئ حسرت پار ونجنڑ دا کدی گئے ھوے واپس آئے نئ

میرے وانگ ملاح بنڑ بیٹھے نئ جنہاں پتن تے سجنڑ گھڑائے نئ

راہی ھسڑ کے ملاح نوں آندا

8 دوھڑا

اوٹھی یار ملاح دل نہی پئیا راہندا او کتھے حسرت کتھے

نشان ویکھا انہاں گھریاں دے لگے ڈھول میرے دے جھتے

کیتی منت ملاح دھمی نال اپڑیساں تیرے نال جو وعدے متھے

ھئی رات دا ثمرا منت کریندا ٹک رات مسافر اتھے

آخری دوھڑا

9 دوھڑا

ٹکا رات مسافر نال ملاح دے دھمی نال تیاری کر گئے

چڑا ظلم دا دریا بیڑی تے او لت مجبورن دھر گئے

حسرت دے نال نصیب ملاح دے بھنوراں وچ آنڑ کے ھر گئے

انج زندگی نال ناراض تھئے ملاقات توں پہلے ای مر گئے