geya tarut tasalsal jadoka sangat da khata yad hey saza bhul gayan

گیا ترُٹ تسَلسل جدوکا سنگت دا،خطا یاد ہے اپنی سزا بُھل گیاں

بڑا چنگا بَھلا سیانا ویانا حقیقت دی منزل دا راہ بُھل گیاں

کملے تاں ایہہ ہے جو انھیاں دے شہر اچ،میں شیشہ گری دی دُکاں کھول بیٹھاں

میری بے وفائی اے یا بزدلی آکھو،میں ظُلماں تو تنگ آں زباں کھول بیٹھاں

تیری بے رُخی بے وفائی تو صدقے،میری بے قَسی بے نوائ دا مُوجب

رووان دا مُوجب رولاون دا مُوجب، جاہ جاہ تےمیری لہائ دا مُوجب

دُکھاں تے میرے تعلق دا مُوجب،خوشیاں تے میری لڑائی دا مُوجب،

میں نقصان کہیں نوں دَساں کہڑے کہڑے،میری ہر طرح دی تباہی دا موجب

میں تیری رضا لئ شرم تے بھرم دا،عرب ویچ بیٹھاں عجم ویچ بیٹھاں،

اے خوشیاں تے ہاسے انا خود پرستی میں حتی کہ پُختہ عزم ویچ بیٹھاں

میں زندگانی گالی تیری آس تے،کہدی لائیں نہ لائیں تیرا ظرف ہے

میں نبھائی اے تیرے نال راٹھاں طرح،توں نبھائیں نہ نبھائیں تیرا ظرف ہے

دل ڈُکھاندا رہو تاہویں ممنون ہاں،سُکھ وکھائیں نہ وکھائیں تیرا ظرف ہے

یاد رکھیں نہ رکھیں تیری موج ہے،توں بُلائیں نہ بُلائیں تیرا ظرف ہے

کیتا جتنا بھروسہ زمانے تے میں،دے کے دھوکھے تے لمیاں سزائیں چھڈ گیا

ساتھ دتا نہ میرا کسے ہم سفر،کوئی کدائیں چھڈ گیا کوئی کدائیں چھڈ گیا

خدا تن سلامت رکھے تا قیامت سجن اوکھی سوکھی نبھیساں ودا میں

اجڑن دا میتھوں سبب لوگ پچھسن تیرے وادھے جگ توں لوکیساں ودا میں

محبت دی طربت تے یاداں دے ڈیوے جے دل بال رکھسی بجھیساں ودا میں

اے زندگی دے سوہنا نشیب و فراز ہن توں شاہ سہی رعایا سدیساں ودا میں

میرا نقصان تھوڑا یا بالا تھیا زخم سینے دے سیونڑ دا ول آ گیائے

کھرے کھوٹے دی ہو گئ اے پہچان ظل مینوں دنیا تے جیونڑ دا ول آ گیائے