ghareebi dey tufana which chhatti k v mein zinda han

غریبی دے طوفاناں وچ چھٹی کے وی میں زندہ ھاں

نشیمن رُڑ گیا میرا میں ہک بے گھر پرندا ھاں

میری پلکاں تے ھر حسرت نمانڑیں آ کے مر گئی اے

میرے ھونٹاں تے نبھیاں دی کہانڑی آ کے مر گئی اے

میں دسنڑاں اے زمانے نوں جو کتنے بھار چائی وطناں

کیویں میں سر تے یک طرفا کسے دا پیار چائی وطناں

بڑا خوش بخت ویلا ھا جداں او ھمسفر بنڑیاں

مگر او ھمسفر میرا بڑا ای مختصر بنڑیاں

نہ میں اس نال گل کیتی نہ اس میں در نگاہ کیتی

اِسے مغرور پن اُس دے میری زندگی تباہ کیتی

اوہ جس جا تے ودا ھویا اتھائیں ڈیرے جما چھوڑے

اُسے جاگیر وچ زندگی دے باقی ڈنگ نبھا چھوڑے

میری کُلی دے کولوں جد کدی اُس دا گزر ھوندائے

ھمیشہ ھم قدم اُس دے کوئی پھردا بشر ھوندائے

میری اکھیں چو ھوندی اے کیویں برسات کی جانڑیں

او سنگتی لینڈ لاڈاں دا میرے جزبات کی جانڑیں

میں اپڑیں دل دی غلطی نوں وفا دا مرتبہ دتائے

میں مٹی دے مجسمے نوں خدا دا مرتبہ دتائے

مینوں اپڑیں مقدر تے ایہو ارمان ھے یارو

میری غزلاں تے نظماں دا جہڑا عنوان ھے یارو

میں جس کیتے کسے پاسے نگاہواں تانڑدا وی نہیں

میں جس نوں ویکھ کے جیناں او مینوں جانڑدا وی نہیں

ھائے افسوس

میں عاقب جرم کیتا اے ودا خود نوں سزا دیناں

اُدے کھریاں تے سر رکھ کے فقط اتنی صدا دیناں

جنہاں دے نال نت نبھدی اودی رنگین شام ھووے

رقیباں دے مقدر نوں میری طرفوں سلام ھووے