تِن یاد اے روز دُوپہریں وَنج کے ہاسے باہندے ونڑ دی چھاں تے
میں نومی خاک تے سئیں وَنجڑاں توئیں سَونڑاں میرے ہاں تے
ڈھلی بیلیا جدنڑ بہار دی رُت ڈنگ پرتے آنڑ خزاں تے
ڈھہے پَتر وِی گۓ تُوں وِی چھوڑ گیوں ہا مانڑ فضول دُوہاں تے
بند دکان کے تھڑے پر بیٹھے دو بوڑھے آپس میں باتیں کرتے ہوئے ہنس ہنس کر لوٹ پوٹ ہو رہے تھے کہ ایک متجسس راہگیر نے ان سے اتنا خوش ہونے کی وجہ ...
No comments:
Post a Comment