ونج قاصد ٹھو ٹھو سجن میرے نوں اے خبر سنڑا او مر گیاائ
تیری مونج توں اوہدیاں ساواں نے لئی کھیڈ مکا او مر گیاائ
متاں سمجھیں اے گل کوڑ ھوسی آکھیں سمجھ سبھا او مر گیاائ
کل شام نوں لوکاں فخری نوں چھڈناایں دفنا او مر گیاائ
جواب
اوہنوں اہداے۔۔ قاصد ۔ وگ جا توں لواں جوڑا پا مئیں آ ویناں
اُس مرنا ھائی چلو مر۔ گیا اے۔ کرو۔ یار دعا مئیں آ ویناں
پر ہک گل ھور دسا جا مینوں کہڑی آونڑائیں۔ جاہ مئیں آ ویناں
کیوں جو مُدت توں فخری وڑائچ دے گھر دا مِن بُھل گیا راہ مئیں آ ویناں
قاصد دا جواب
اے ھو نہی سگدا توں بُھل جاویں اوہدے گھر دا راہ مئیں نہی مَندا
جتھے رل کے عمر نبھائی ھووے جاوے بُھل او جاہ مئیں نہی مَندا
چلو۔ مَن۔ لیناں بیلی۔ پُھٹ ویندن ھووے دور نگاہ مئیں نہی مَندا
بھاویں نت۔ لڑائیاں۔ ھونڑون فخری جاوے مُک وفا مئیں نہی مَندا
آخری گل توجہ
دہنہ ڈھلن تے ھائی لوکاں میت میری نوں لیا سر تے چا او نہی آیا
پچھے جَھٹے جَھٹے کملا روح ویکھے جاوے نظری آ او نہی آیا
جداں اپڑے۔ وچ گستان۔ اندر۔ ماری ۔ خلقت ۔ ڈھاہ او نہی آیا
لوکاں فخری وڑائچ دی میت نوں دتا قبر لہا او نہی آیا
No comments:
Post a Comment