پنجابی دوہڑے: 04/13/19

Saturday, 13 April 2019

میڈا چن غیراں دی محفل وچ، ہووی گفت شنید مبارک

میکوں میڈے خام نصیباں دا ہر دور شدید مبارک

تیڈی سوچ توں ودھ رل "شاکر" گئے ہووی یار مزید مبارک

میکوں روندے سال دی رات ولی ، تیکوں دوجی عید مبارک

دلوں ڈیرے پٹ چھوڑیں

چھلا میڈا عید آلا کسے کھوہ وچ سٹ چھوڑیں

جیندے نال ای عید دے دیہنہ رجھ ونجناں اوہدھا حیدر ناں دس گھلیں

شرے عام بازار اچ ٹرنا ای جیندی نپ کے باں دس گھلیں

تیتھوں ھور میں کج وی نئیں پچھدا مینوں آئر وجہاں دس گھلیں

جہڑی عید ایں کئیں دے نال مناؤ میرا فقط گناں دس گھلیں

عید ہوندی محسن وسدیاں دی کیویں اجڑے عید مناون

کیندے کانڑ خریدن پیار دے تحفےتے کنوں دل دا حال سناون

کنوں آکھن عید مبارک کیندے ناں دیاں مہندیاں لاون

بھل ویندن ھاسے ہوٹھاں نوں شالا لگدے نکھڑ نہ جاون

اڈوں عید آ گئی اڈو اوہ آ گئے جہندی خاطر دل بے تاب ھا

ہائی نکی نکی بارش مست ھوا ھک میں ھک عزت مآب ھا

میکوں تکدا مول نآہ تھکدا ھا دیندا جی جی نال جواب ھا

مسکین یقین تاں کر بیٹھا پر اکھ کھل گئی سب خواب ھا

مُک گیا اے پانی اکھیاں دا اج روندیاں رت آ گئی اے

خودغرض دا پیار حرام دی موت اے ازمایاں مت آگئی اے

اِنج ڈریا اے دل اوہدی قُربت توں جیویں ناگ تے لت آگئی اے

مسیں رو رو ساون گُزریا ہا اگوں عید وی وت آگئی اے

اسمان تے عید دا چن چڑھیا نبھے ویلے آ گئے یاد اے

میری اکھ چوں لشکر ہنجواں دے وت ٹر پئے لاتعداد اے

نویں سوٹ سوا ہتھ مہندیاں لا وس ہر دم ڈھول آباد اے

میری طرفوں عیدالفطر دی قاسم ہووی سجنڑ مبارک باد اے

توں جو سال پسالی آوندی ایں خوشیاں ورتاونڑ کانڑ ایں

تیری آمد تے پردیسی ہٹدن جھٹ دل ولچاونڑ کانڑ ایں

دل ساڈا ای سکدا اے عید فطر گھر باہر سجاونڑ کانڑ ایں

آئے کدیں نہیں درد او ساڈے لگدے سانوں مہندیاں لاونڑ کانڑ ایں

خوش وسدی سنگت نوں خوشیاں دی تقریب سعید مبارک

جنہاں سٹ گھتیائے انہاں سجنڑاں نوں نواں سال مزید مبارک

نویں سنگت نوں درد غریب دی طرفوں ہووے گفت شنید مبارک

میں جانڑاں سال دا ماتم جانڑیں سجنڑاں نوں عید مبارک

اے عید دا چن گل نکی جئی من میرا سجن ملا یا نظر نہ آ

اوھدی دید دے وچ اھہ عید میری. دیدار کرا یا نظر نہ آ

اگے عید فطر ساڈی سکدیاں گزری اہ سک مٹا یا نظر نہ آ

ھکو راز دا چن ھے دنیا تے اوھدی شکل وکھا یا نظر نہ آ

ھو سگدائے چرکہ ٹریا ھوسی اساں ویدھے پیشی تائیں رھے

عیداں سارا ملکھ کریندا وتیا ساڈے صرف خیال ادائیں رھے

تیں اے وی عید ادائیں کر چھوڑی تیرے وادھے نت ہبدائیں رھے

بت کملیاں آر کدائیں ریہا روندا ٹنگے روح مشتاق کدائیں رھے

ﻣﯿﺮﮮ ﺷﮩﺮ ﺗﻮﮞ ﭘﭽﮫ ﺟﻮﯾﮟ ﻋﯿﺪ ﻧﺒﮭﺎﺉ ﺍﮮ ﮨﺮ ﺛﻤﺮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮔﻮﺍﮦ ﮨﺊ

ﺟﯿﮩﻨﺪﺍ ﻣﯿﮟ ﻓﻄﺮﺍﻧﮧ ﺍﯼ ﺩﮮ ﭼﮭﮉﯾﺎ ﺍﮮ ﺗﻨﮩﺎﺉ ﻣﮩﻤﺎﻥ ﮔﻮﺍﮦ ﮨﺊ

ﻣﯿﺮﮮ ﺑﮭﺮﻡ ﺗﻮﮞ ﭘﭽﮫ ﺗﻮﻗﯿﺮ ﺗﻮﮞ ﭘﭽﮫ ﻣﯿﺮﺍ ﻗﺪﺭ ﺗﮯ ﺷﺎﻥ ﮔﻮﺍﮦ ﮨﺊ

ﮨﻨﺠﻮﮞ ﺟﺘﻨﮍﯾﺎﮞ لُڑﮬﯿﻦ ﺍﻭﺩﺭﺍﮞ ﺗﻮﮞ ﻣﯿﺮﺍ اﯾﮩﮧ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﮔﻮﺍﮦ ﮨﺊ

رَلے تہیاں دے آنڑ کے عید کریساں تِن یاد ہے کیتا ہویا قول اے

جو اساں عید دے دیہں تائیں چائ وتیوسے ہتھیں آساں دے کشکول اے

نہے اپڑے کیتیاں وعدیاں تےجوگیا۔فلک۔اج بدل ماحول اے

توں تاں عید فطر دی گل کیتی ہائی مینوں بکرا عید دا ای ھول اے

مینوں رو کے بشر ھک آھدا ہا تینوں کی پرچائیں اج عید اے

جیندی یاد اچ توں'بیمار پیا ایں اونوں ہن اطلاعیں اج عید اے

مندےحال بنڑا نہیں آ ویسی تیرے وطن تے سائیں اج عید اے

اٹھی کپڑے پا کائنات دے وچ "معذور" هبدائیں اج عید اے

ﺍﺝ یوﻡ ﻗﺘﻞ ﺍﮮ پیاﺭ میرﮮ ﺩﺍ کئی ﺷﻐﻞ ﺭقیب کریسن

تنقید تے ﺗﺒﺼﺮﮮ میرے اجڑ ﻭنجڑ ﺩﮮ، بیہہ ڈھول تے غیر ﮐﺭﯾﺳﻦ

میرے ﺩﺭﺩ ﭘﺭﺍنے سنگتی ﮨﻥ ﺁ ﺣﺎﻝ ﻏﺮیب ﺩﺍ ﭼﯿﺳﻦ

یٰسین ﺩﮮ ﺩﺭ تے ﻣﺎﺗﻢ سہی، ﭼﻟﻮ ﺳﺠﻦ ﺗﺎﮞ عید ﮐﺭیسن

کسے بندے میتھوں پوچھیا درد دے بارے میں رواں دس نہ سگاں

مین آپنڑے دم دی پئیں گئی اے میں آپ وی کے تائی تگاں

میں یوسف درد دا غم چا کے ٹر جہڑے پاسے وگاں

سارے ملک تے درد دے لگدے ہن گاٹے کیندے کیندے لگاں

بھانویں توں بندا لوڈ توں موڈ بنڑائیں چا سر قدمی دھرنا بنڑدائے

تینوں ویکھ کے سجنڑ رقیب دے گھر میرا ماتم کرنا بنڑدائے

ھووئے قائم ایمان تاں رستم جھایا کچے گھڑے اتے ترنا بنڑدائے

سدے کوئی سرکار نوں اوئے کرکے میری ذات دا مرنا بنڑدائے

پردیس دا دکھ تے سنگت توں دوری ڈاڈھا کملا دل غمگین اے

تیرا فوٹو ویکھیا آندی اے کج لحظہ بھر تسکین اے

ھک عید تے دوئی پئی کھاندی اے تیرے وطن دی رت رنگین اے

سنڑ باھسیں عید دی ڈئیگر تائیں گیا ھسڑ کے مر مسکین اے

جداں سُنڑیاۓ سجنڑ نہی آندے پۓ ہویا ڈاڈھا درد شدید اے

میں مُڑ وی قاصد گھل کے چا کیتا پک فرحان مزید اے

مینوں دسیاۓ قاصد رو رو کے نہ تُحفعے ہور خرید اے

اودو دھوتا ہویا یار جواب آیاٸ کیہڑی میں مسکین دی عید اے

بُھل ویندن بَخت دے نَشیاں وِچ بَھاٸیوال زیادتی کوٸ نہی

لَتاں دے کے کوہندِن کیریاں نُوں ہِمتال زیادتی کوٸ نہی

کِسے نال وی کَردے رُستَم جَھایا لَجپال زیادتی کوٸ نہی

میتھو کھو کے دِل پیا غیر نُوں دیناٸیں میرے نال زیادتی کوٸ نہی

داھ عیداں وکھریاں گزر گئیاں مڈھوں ٹکرے نئیں بھائیوال اے

دینہوں رستم 360 گزرے تاں بنڑدا ونج ھک سال اے

کوئی شکوہ نہی کمظرفاں تے لجپال ھوندن لجپال اے

حیراں آں (رستم) کیویں لڑ پوندن بندے عید تے بیلیاں نال اے

مینوں توئیں بندے مار کے سٹیاں ہاں اللہ پاک بچاء نئیں لیا

چوکھاں پدھ وریاماں لگدیاں دا توں وی ویکھ وکھا نئیں لیا

ایڈے تنگ حالات اچ رستم جھایا میں وی وقت نبھاء نئیں لیا

تیرا جتھوں تائی گھوڑا بجھدا ہاں توئیں سجنڑں بھجا نئیں لیا

ھتھ عقل نوں مار خدا دیا بندیاں جنگ جتی ھوئی ھرنا چاھنائیں

جذبات اچ آکے سوھنڑی وانگوں کچے گھڑے اتے ترنا چاھنائیں

ایڈی نفرت نسل دے نوکر توں جو نبھے وقت وسرنا چاھنائیں

موئے ھوئے نوں مار کے رستم جھایا کے ثابت کرنا چاھنائیں

تیرا نکا جہیا ھاسا کیریاں دا سکھ چین تباہ کر سگدائے

جیندے کول انبار ھن دولت دے تیری سنگت دی چاہ کر سگدائے

کوئی پاگل تیرے پیار دے وچ اوکھے اپنڑے ساہ کر سگدائے

تیرے خرچے پورے رستم جھایا کوئی وقت دا شاہ کر سگدائے

مینو دھپ منظور اے ہجراں دی نویں سنگت نو پیار دی چھاں دے

دے ملکھ نوں جوبن چیتر دا میری سک نو یار خزاں دے

اور اج ہک گل نال ایمان دے دس مینو غلط دلاسے نا دے

تیرا پہلا بیلی رستم کون آ اسے گل دا صرف نیاں دے

پتا کریں آ قاصد پُھٹ گیا دی کیہڑے رنگ اچ نبھدی پئ اے

اکھ نئ پئ رجدی روون توں دل کملے ضد کر لئ اے

اور میں قاصد رستم نال تیرے نئ کرنا کوڑ قطعی اے

کیوں جو اُس لا پرواہ نو قسم خدا دی تیری شکل وی بُھل بھل گئ اے

جیڈی بھکھ تس آئ اے آپ نبھائ اے بیلی نال پابند نئ کیتے

اللّہ پاک دی ذات تے شاکر رھے آں قابو دولت مند نئ کیتے

اور ہکو مننکھ حیاتی ساری راہنا اے جو اللّه بخت بلند نئ کیتے

ایہوی پک ہا رستم آونا کئیں نئ بوہے جان کے بند نئ کیتے

اساں جو کجھ ھاں تیرے سامنڑیں ھاں تینوں آپنٹراں آپ وکھا چھڈیااے

سکھ بخت سکون حیاتی دا تیری شکل معصوم تے لا چھڈیااے

کوئی شک نئیں حسن دا یوسف ثانی تینوں رب دی ذات بنڑا چھڈیااے

گل مکدی اے تیریاں کالیاں اکھیاں سانوں رستم جھائیا کھا چھڈیااے

لہو ویچ کے تحفے عید الفطر دے نا لگدیاں کانڑ خرید اے

تیرے لگدے کردِن بندیاں وچ تیری غربت تے تنقید اے

تے اوناں کوئ نؤں عیدالفطر تے ملنڑا دتا صاف سنڑا بے دید اے

اگوں تیری مرضی اے رستم جھایا بھانویں ماتم کر بھانویں عید اے

وڈے لوگ ذیادتیاں کر لیندن دلا اول تاں کاوڑ پی ونج

میری بھج کائی نہو جے نہو راھنڑاں فٹ ھور زمین تو چی ونج

تیرے حق اچ بہتر اے رستم جھایا کیتے فیصلے توں پرتی ونج

تینوں اس ٹھگباز مناونڑا کوئی نہو اگو عید ای آپ منی ونج

پیچھا ہٹ آء اپنے وطناں تے او میرے دل دے نگر دا شاہ اے

پچھاں ہٹ آ آپنڑے وطناں تے او میرے دل دے نگر دا شاہ اے

تیری یاد اچ کملیا رو رو کے لئے اکھیں دے نور کھڑا اے

اللہ واسطے منت ہیئ شعبی دی دیوار جدائ دی ڈھا اے

اودے عید منا کے غیر دے سنگ نا سجنڑ شریک ہسا اے

توں ایڈائ رُستم ہِند نہ بنڑ لَت رکھ نہ مُلکھ دے اُتے

تینوں علم اے لج دے بارڈر تے لجپال کدی نئ سُتے

اِس دل دے باغ اِچ نفرت دے بُوٹے لا نہ یار بے رُتے

بھانویں داہ داہ سال وی پِڑ پۓ مارن نئ شیر سدیندے کُتے

متاں ھک دیاں دتیاں سنھبل ونجاں دھکے دو کمزور نوں دے لے

ھک خود نپ لے دوئی ڈانگ انا دی کسے چن شاہ زور نوں دے لے

ناں ویکھ مدعی دے جڑے اوئے ھتھ چھوٹاں ساریاں چور نوں دے لے

تیرا بندہ بندہ گاہک اے رستم جھایا پراں دل کسے ھور نوں دے لے

تینوں شوق جو ھوے بدمعاشیاں دے میرا سجن بندوقاں چا لے

جہیڑے بہو پنج مار وسیب اچ ھن اوھا بے شک نال ٹرا لے

ھک جھلی جہئ گل میں رستم دی کم آوسیا ذھن اچ پالے

وڈے لوکاں نال چھیکا کے فوٹو وڈا بنڑدایں تاں چھکووا لے

مینوں کوئی نئیں تیرے ملن دا مسئلہ جھلے دل پریشان دا ہوندا اے

ہر کلمہ گو انسان نوں وڈا مان ایمان دا ہوندا اے

شالا سجن ناں رستم بد ظن ہوون دل ہر انسان دا ہوندا اے

جیہڑے مندے ای نئیں اوہناں بندیاں نوں کیہڑہ بھار قرآن دا ہوندا اے

توں کیوں پردیس پسند کیتائ ساڈا سوچیا نؤں نقصان اے

کوئ دل دی دس گھل پچھلیاں نوں تورڑۓ سامب رکھاں ارمان اے

اودر دۓ تھل وچ نوں پیا لبھدا مینوں تیرے جیا نگران اے

تساں ولنا ہے یا میں کر چھوڑاں لاوارسی دۓ اعلان اے

چنگے بخت سواد دے وانگ ہوندن ایہہ جو زندگی بھر نہیں راہندے

چنگے بخت سواد دے وانگ ہوندن ایہہ جو زندگی بھر نہیں راہندے
بیلی پھٹن تے ماتم کرنا پونداے صدا وسدے در نہیں راہندے
مک ویندن شوق اڈاریاں دے جداں ثابت پر نہیں راہندے
ہکو پاسا راہندے رستم جھایا بیلی رکھیے گھر نہیں راہندے

سنگ رل کے کُجھ کم ظرفاں دے ویہلے بُھوہیں تے بھار بنڑائی وتناں ایں

اوناں کوئی نہوں پڑ اچ کنڈ کجنڑی جہیڑے توں پنج مار بنڑائی وتناں ایں

سانوں ساڑن واسطے"رستم جھایا" جہیڑے گل دے ہار بڑائی وتناں ایں

اسی ایہو جئے نوکر نہ رکھدے جہیڑے توں سردار بنڑائی وتناں ایں

تیرے عارضی بھٙل بھائیوالیاں دے ہر سیر توں ڈاڈھے لگدن

تیرے نقش تے سوہنی سٙسی کیا جٹ ہیر توں ڈاڈھے لگدن

اور جیویں فیصلے رب دیاں بندیاں دے تقدیر توں ڈاڈھے لگدن

انجے رستم سوہنیاں بندیاں دے تُقے تِیر توں ڈاڈھے لگدن

بندے کم عقلی توں پھس ویندن جے چھڑی سینہ زوری ہوے

کھوجی پیر سینجھان کے دس چھڈ دائے کیتی چور جے چوری ہوے

اور رب جُرت تو بھارے بھار نئ دیندا جیڈی جِند کمزوری ہوے

اونہوں کیہڑی سِدھ اے رستم جھایا جیندے متھے وچ بھوری ہوے

تساں سمجھے نہو یا جان کے چپ او میری ذات نو پیار توہاڈا اے

تہانو کوئ نئ میں مسکین دی چنتا مینو سئے جیا بھار توہاڈا اے

اور جندی جیب اچ پیسہ اے رستم جھایا ہر او بندا یار توہاڈا اے

تے سِدھی گل میرے اجڑن وچ کلھم کردار توہاڈا اے

تیرا نقشہ ای ذہن توں لاہندا وئیندائے ہک کرم کما نہوں وئیندا

تیری ٹِکٹ دے پیسے میں بھرنا زری شکل ویکھا نہوں وئیندا

اور ہک نکی جئ نیکی میتھے رستم جھایا کر حُسن دا شاہ نہوں وئیندا

دِل نہوں پیا رجدا فوناں تے اوراں وطن تے آ نہوں وئیندا

لمی کر ناں سجن رسائ دی گل لمکا لمکا لمکا کے

تھاں مار ناں دل دے تھوڑے نوں ترسا ترسا ترسا کے

ونجے نکل ناں جند تیرے ہجر دے وچ کُرلا کُرلا کُرلا کے

تھک پیاھاں عزرائیل نوں رستم پرتا پرتا پرتا کے

تو جوں ملیں ہا کملیا، لگدیاں نوں ترسا ترسا ترسا کے

تیری لکھ تعظیم تے عزت کریندے تینوں گوڈیاں نال بہا کے

پہلے بھجنڑ دا فیض ڈھئہی گیا ایئ، ریہوں قدر اخیر ونجا کے

جیہنوں رب دے بعد پوجیندا وتیا ایں نؤں راضی درد بلا کے

کس آپنڑے آپ نوں آپ لیوسے تیرے نال گواڈھ بنڑا کے

ٹھگ باز سجنڑ توویں شکل وکھیناں ایں ترسا ترسا ترسا کے

متھے لگنڑ تاں درد کجا گل اے ہتھوں رکھدا ایں تاک ولا کے

تینوں علم وی نئیں کوئ مر ویسیں کدھاں نال کرلا کرلا کرلا کے

اللّه سوھنڑے سوھنڑی لکھ چھوڑی میرا چن تقدیر تواھاڈی

جیدے نظر بھنوائیں اگو نظر آوے کُلُھُم جاگیر تواھاڈی

اور کر ایہو کجھ سگدائے رستم جھایا بیلی صِفت آخیر تواھاڈی

دل آھدائے 100 دے نوٹ تے ہوے میرا چن تصویر تواھاڈی

ساڈے یار نوں قاصد جا آکھیں ساڈی پیاسی دید دا کی سوچیا ای

تیرا غم پیا جگر چریندا اے ساڈے درد شدید دا کی سوچیا ای

کہڑا سوچیا ای ساڈی زندگی دا ساڈی آس امید دا کی سوچیا ای

ساڈی پچھلی عید وی روندیاں گزری ساڈی آندی عید دا کی سوچیا ای

اگوں عید دا چن پیا چڑھدا ای کریں ترس بے ترس روائیں نھیں

آکھیں عید مبارک کملے نوں رکھیں بھرم تے ملکھ ھسائیں نھیں

آکھے لگ کے ڈھول شریکاں دے میرے جگر تے بالیں بھائیں نھیں

کھاڈی نپ کے منت حیات کریندا ای میری عید جناب ونجائیں نھیں

دیندے عید مبارک یار یاراں نوں دن عید دا خوشیاں والا اے

میرا یارنئیں مینوں نظر آؤندا سنجا دسدا آل دوالا اے

بدقسمتی دے اس ستهر اوتے میرے لگیا جیبھ نوں تالا اے

دن عید دے پارس ماتم کرسوں میں سوٹ سیوایا کالا اے

بندے مڑ ودے آدھن عید آئی اے ہک پچھلے سال وی آی ہا

معمول مطابق گھر بے کس دے ہک دکھ تے بیئ تنھائی ہا

سارے جگ دے سنگیاں سنگتاں وچ بڑی خوش خوش عید منائئ آ

بد قسمتی سانول اس دیں وی ساڈی سجناں نال لڑائی ھا

اگوں سنڑیاۓ عید وی نیڑے آ گئ پئی خلقت مہندیاں لیسی

سجنڑاں نوں سجنڑ مبارکاں دیسن رلے ھر کوئی عید کریسی

تے سد مار کے تیری گلیاں وچ ودا ایہو کجھ درد اکھیسی

کوئی ہے جہڑا قسمت سڑیاں نوں آ عید مبارک دیسی

کائنات دا وارث اجڑیاں نوں کوئی ایہو جیا وقت ویکھاۓ ہاء

ہوندی صحت سکون تے دنہہ ولدے دل منگدے سجنڑ ملاۓ ہاء

کوئی حرج تاں ناں سنگ سجنڑاں دے بلفرض چا عید کراۓ ہاء

تیرے یار دے کلمہ گو ہاسے یاسین دی جھوک وساۓ ہاء

اِنج رُٹھوں جُوں خَواب اِچ نہوں مِلدا کیہڑی دَس گُستاخی تھئی اے

کیویں نِبھدی پَئی اے پِچھلیاں دی تُوئیں بھئیں کے خَبر نَاں لَئی اے

تُوں جَدنڑ دَا ٹُریائیں قَسم خُدا دی سَاڈی ھَر حَسرت مَر گئی اے

تیتھوں پُھٹ کے زُلفی کیویں کَرسائیں دَھمی عید سُنڑیندی پَئی اے

ونج قاصد اس دے قدمی پئےکےآکھیں یار نوں عید مبارک

جیہڑا نور اے میریاں اکھیاں دا منٹھار نوں عید مبارک

جس باہجھ غریب دا جھٹ نہیں نبھدا حبدار نوں عید مبارک

میری طرفوں دانش وطناں دے سردار نوں عید مبارک

لفظاں دی نیک دعا دے روپ اچ، ہر سجن نوں عید مبارک

مہندی دیاں رسماں عید دے تحفے، ہر سگن مزید مبارک

رٹھے لگدے منیون ہر کیں دے، ھووے ہر نوں دید مبارک

شالا کینہہ دی اکھ پریشان نہ ھووے ھر سجن نوں عید مبارک

عرشاں تے سنڑ تاں بیٹھا ہوسیں نویں گفت شنید مبارک

میتھوں میریاں لگدیاں چا لئ اے کچھ دیہاں توں دید مبارک

کسے اڑے تھڑے بشر نوں میری پاہروں ربا کر تاکید مبارک

پڑچھوئیں جئ تاج نوں دے چھوڑے اللہ واسطے عید مبارک

دینہہ دیگر پچھلے پہراں تے پیا لگدای شام دے نیڑے

کل اج دی عید تے دنیا دے معمول مطابق جھیڑے

کوئ آہدائے عید اونتریاں دی کوئ تریہہ دی عید سہیڑے

آ چن یاور دا پہلے چڑھ مسکین دے اوجڑے ویہڑے

ونج قاصد میڈے دلبر نوں ہک لازمی کر تاکید اے

پئ سکدی اے اکھ بڑے عرصے دی ہک وار کرا ونج دید اے

تیڈی خواہش مطابق قسم خدا دی میں رکھیا سوٹ خرید اے

من منت وڈو مسکین آدھائ کل پرسوں تاں نکی عید اے

ساڈا بڑا جیہا دل ھا زندگی وچ کائی وسدیاں عید گزردی

گوڈے نال بہا کے سجناں نوں دکھ دسدیاں عید گزردی

ھر سال شکار فساد تے روسے توڑے رسدیاں عید گزردی

مک ویندے ماتم اکھیاں دے ساڈی ہسدیاں عید گزردی

ھووی عید مبارک ساڈی طرفوں شالا جگ تے جیویں ماھی

عید خوشی دا نام ھوندا ساڈی قسمت دے وچ ناھی

تیڈے ھجر فراق دے گاھنڑیں پا کے ودے تن تے خاک روائ

غلام حسینا اجڑ گیاں نوں ودے آھدن لوک سودائ

تسیں ریشم ہاۓ تے میں ٹاٹ دی ٹاکی ہاہ واقعی ای فرق معیار اچ

تساں بہتر کیتا اے جیہڑا نیہہ رکھیا مینوں سنگت دی گینڑ شمار اچ

توہانوں لبھ گۓ منصب مرضیاں دے کسے شاہ دے شاھی دربار اچ

بچ گۓ او شکر اے فائدہ ای کوئ ناہ توہانوں درد غریب دے پیار اچ

تسیں شکر اے وطن تے ہٹ پۓ ھو نئیں تاں بالکل مندڑا حال ہا

چہرے دی نینہہ تے رونقاں دا اللہ جانڑدا اے پۓ گیا کال آ

پوندی تھوڑی جیہی لمبڑ تاں کوڑ نہ سمجھیں تیرے درد دا بچنڑ محال آ

کیوں جے بخت سکون تے سکھ جیہا ترکا گیا وگ سرکار دے نال ہا

سنگت دی بقاء لئ بغاوت چا کیتی میں کیئندی رضا لئی وطن چھوڑ ڈتا

خزاواں طبیعت نوں انج راس آئیاں بہاراں دی رْت اچ چمن چھوڑ ڈتا

جۓ سُکھ بخت چھڈ ویندے من موت کوئ نہ شریکاں دے آکھۓ سجنڑ چھوڑ ڈتا

او ھُنڑ چڑھ کھلونداۓ رقیباں دے پاسوں میں تائیں تکنڑاں عیداں دا چن چھوڑ ڈتا

سبحان اللہ پڑھاں بسم اللہ قربان ونجا اج آ گئے ہو

عید ڈٹھی تھئی دید مٹھی خیرات ونڈا اج آگئے ہو

تشریف رکھو ہائی سک داڈھی ہتھ پیر چما اج آگئے ہو

منظور بد بخت تے تھیا رب راضی لکھ شکر منا اج آگئے ہو

رتاں بلکل پتلیاں ھو گیاں ھن رھی خون نوں خون دی چھک نئیں

دل میلے ھو گے بندیاں دے رھی اگلی بلکل سک نئیں

توں بھل کے نواز غریبی وچ انجے مگر کنھاں دے وک نئیں

انھاں بے اعتباریاں سنگتاں وچ کوی مخلص دسدا ھک نئیں

اوہ بشر اگ وچ ساڑن لائق ہوندن، اعتبار ونجاون جہڑے

ہتھاں نال پیار دے محل بناکے، پیراں نال چا ڈھاون جہڑے

رت پی کے امرسیال غریباں دی، پردھان سداون جہڑے

بھلا اوہ وی کوئی انسان ہوندن، انسان روواون جہڑے

ہے مست بہار وی آون آلی پھل کھڑسن یا انگارے

گلشن وچ چاننڑی رات دیاں ملاقاتاں کون وسارے

چن چودھویں دے جے پچھیا چا کجھ ساغر تیرے بارے

بس اتنا دس میں کیہ دسنائیں کیہ دسنائیں ہجراں مارے

میرے سٹنڑ دی گل تیری منۂ چوں سنڑ کے چلو دشمنڑ ٹھر گیا ھوسی

تینوں وقتی داد دی دولت دے کے تیری جھولی بھر گیا ھوسی

اللہ درد نبھیندا اے من لینداں تیرا چونڑ سنور گیا ھوسی

میں وی جیندا وتناں کے جاتا ای میتھوں نکھڑ کے مر گیا ھوسی

تیرے پاک قانون اچ جرات تاں نئیں کجھ آکهنڑ کانڑ کریم اے

ساڈے لکھ مشتاق گناه ہوونڑ تیری وت وی ذات رحیم اے

کس لائی ہئی صرف غریباں نوں کر رزق دی انج تقسیم اے

کتے کئیں دے سوندن پلنگهاں تے، بهکهے بهوئیں تے سونڑ یتیم اے

پردیس دے وِچ کیا ہور خُدا اے اُدے نویں قانوں ہِن جگ دے

اُدے ہے کوئ تخت سلیمانی جہڑا دَین کیتای کہیں لگدے

جہڑے "عابد" سجنڑ نوں ویکھ کے جیندن ایڈا عرصہ کدوں ہِن تگدے

بندے موۓ ہوۓ خواب اِچ مِل پوندِن تُسیں جیندیاں نہیں آ سگدے

ضداں کر کے لزتاں چکھ نہ نے لئیاں سمجھیندے ای ناھے سمجھایاں

سارے الف تو یے تائیں دس گے او لڑ مہنہ تو سجنڑ ہٹائیاں

تے بندہ قطعن "حیات" لکا نہیں سگدا اگ بکل اچ یار لکایاں

او جداں ملکھ دی نظراں چوں گر ونجئیے کے بنڑدا اے طاق ولایاں

ھک رات دی گل گلشن وچ گھلے ائیے جئے جھکھڑ ظلم دے

محفوظ نا رئے طوفان دی ضد اچ پربردہ پھل شبنم دے

راتی خاک تے گونچے جھنڑ گے قاسم گے بدل سما موسم دے

تے دھمی بلبل ویکھ کے پتیاں نوں جھیڑے بھن چھوڑے ماتم دے

او جس باہنہ تے سوتا ہائیں باہنہ بھن کے ودے ہاسے یار کرینا ایں

نوں پرکھ کریندا کوڑ تے سچ دی بے جا الزام چا لیندا ایں

تے کدے گتھے نی شوق محبتاں دے پیا نفرت نال کوہیندا ایں

گھر آئیاں طاہر نوں کنڈ کر وینائے چنگا دین غریب نوں دیندا ایں

چنگے بخت، سنجوگ تے چین دی دولت، کہیں بشر اسیر دے وس نئیں

ربوں لیکھ نہ پھرن تاں اودراں دی، ساری زندگی لاہندی تس نئیں

توں جو واقف حال ہیں مرضاں دا، لقمان دے دارو ڈس نئیں

کیھے اختر شغل تے عیداں سانونڑ، جے ہووے اندر سواد تے چس نئیں

میں کداں تائیں تیرے کوڑ تے وس کے کائنات نوں موڈھے دیساں

مجبورن دل دئیاں سدھراں تے پڑی صبر دی چاڑ رکهیساں

بختاں دیاں لاپروائیاں تے تیتھوں قرضے کینج نکهڑیساں

تے توں سجڑ حیات دے پیر نپیسیں تے میں رسنڑ گناه سمجهیساں

قول اچ دہی ماہیا

توں کدھاں نال لگ مرسیں میں مننڑا نہیں ماہیا

اساں جگ اتے پھٹنڑ نئیں واضح کرنا تساں وی روویاۓ دھوویاۓ نئیں

ربی ایہا کجھ سنگت اساڈی ہائ گلہ لگدیاں نوں دیویاۓ نئیں

ایہہ مندری کیہیں دے حکم اتے ہکا منت اے لا سٹیاۓ نئیں

آوی یاد منیر، تاں چوکھٹ تے ونگاں مار کے بھن چھڈیاۓ نئیں

جیویں اگے کدی درد دا بیلی ھائیں انجے وانگوں ھک مک ھو ونج

دشمنڑ دے حوصلے ودھنڑ نہ دے میری کنڈ دے مگر کھلو ونج

وت پچھلا پہر گزارنڑ دی میرا یار دلیلاں ڈھو ونج

رکھ سنگت دا ایرا انج کر کے سارے پچھلے دھوونڑے دھو ونج

اوہ شخص تاں لال ہاہ جھولیاں وچ جیہنوں محض بیکاری جاتائی

اوہنوں نکھڑیاں کوئی نہی فرق پیا کج اپنڑائی سجنڑ ونجاتائی

اوداں آہنائے درد دے نال دا کوئی نہی جداں اصل مقام کھڑاتائی

تیری اس پہچان دا لکھ شکریہ پر چرکا سجنڑ سنجاتائی

توں سجنڑ شمال جنوب دا سہرا تیری ہوک ہیٹھاڑ اوتاڑ اے

تیری شام رنگین گزردی اے ویندی ہسدیاں گزر دیہاڑ اے

دل کملا بالاں وانگ کریندا اے تیری ذیارت کانڑ ریاڑ اے

تینوں جڑدی نئیں تیرے جیندیاں جی سٹے درد نوں مولکھ لتاڑ اے

تیرا لوڑ توں ڈھیر حیا کر کے تہن بیٹهاں آپ وگاڑ اے

اسے غلطی درد بنڑا چهڈیاے ساری عمر دے کانڑ لتاڑ اے

افسوس جناب دا اصلی چہرہ جئے ٹهڈیوں لیندئم تاڑ اے

توئیں سجنڑ بے درد دی ساجھ دا ورقہ اسے ویلے چهڈدا پاڑ اے

سٹ گهتیاں اے مگر بے لجیاں دے ہینی چونڑ مسیتاں لیتیاں

آیا کدی نئیں سیک آزمائی اوئی گل اے اگیں جدنڑ وی بلنڑ پستیاں

وتیں وسدا ہک گل یاد رکهیں شالا پونی نئیں انچیتیاں

جہڑے رستم نکلنڑ بجلی تے اوناں کدی نئیں بانگاں دیتیاں

مینوں قسم ایں خود ودا منت کریندوں جے کر ھوندا بخت دا پَھکا

ایویں بائیں تے ڈھول سوائیں آ توں جیویں غیر بنڑایا ای سَکا

تیری دید دے شفقت منگتے ھائیں کیوں ھو گیا ایں ھکا بکا

او میری قسمت ہے تیری مرضی ہے خیرات دیویں یا دھکا

چلو میتھوں غلطی ھوگئ ھۓ بھیڑا من ونج رب دے ناں تے

میرا وسبہ اے نال شریکاں دے تے کجھ ٹرنڑ دا چھوڑ جہاں تے

کم آونڑاں وقت مصیبت دے اے مانڑ ھوندن سجنڑاں تے

نقصان حیات بھری ویندن گلاں لکھیاں رھندیاں ھاں تے

ھووے سِین مکمل مرنے دا کہیں اج تائیں عید منائی نئیں

تے میری موت دے ماتم ھوندے پئے تئیں شکل اُداس بنڑائی نئیں

کیوں ہار سنگھار سجائی بٹھائیں چن عید تاں ہالے آئ نئیں

تیرے شغل فرید دے مرنے تے مظلوم دی شادی کائی نئیں

کداں سکھ دیاں نیندراں سئیں سگداں، بھائیوال جدوکے گئے او

ہتھیں آپ سنجوک بنڑاکے، چھڈ خیال جدوکے گئے او

سکھ چین ونجاکے روسیاں دی، ضد پال جدوکے گئے او

ساڈے ساڑ توں غیر دی بانہہ نپ کے ٹر نال جدوکے گئے او

بلدی اے اگ ماہیا

تیرے نکھڑن دے دیندا میہنے جگ ماہیا

غربت دیاں زخمی ہتھ کڑیاں ہتھیں جدنڑ انسان دی پونڑ

تھیں پک ویندن اُدنڑ غریبی دے جدا لگدے رات نہ رہونڑ

دنہہ ہردے ویکھ کے سجنڑ جدوں بانہہ غیر دی نپ کھلونڑ

پلے کے رہندائے اُہدے سجنڑ جہدے ونج غیر دی سیج تے سونڑ

حیاتی اپنڑی نوں گاہنڑے رکھ کے غریب خانہ بچا نہ لئیے

روٹھے سجنڑاں نوں دل اے قاصد توڑ ونج کے مناء نہ لئیے

میں وی منت تے زور دیساں تے توں وی نیت نوں صاف رکھیں

قلی حسرت دی سڑ دی پئی اے تریوے رل کے بچا نہ لئیے

تیرے کدے گۓ بانہیں تے سونڑ دے موسم, تیرے کدے گۓ ہتھ قرآن تے رکهنڑے

تیرے کدے گۓ ہتھ قرآن تے رکهنڑے تیرے کدے گۓ جوش وفا دے

تیرے کدے گۓ بهانبڑ اودر دے تیرے کدے گۓ شوق حیا دے

تیرے کدے گۓ ناز محبتاں دے تیرے کدے گۓ کرم ادا دے

تیرے کدے گۓ عابد روز مناؤنڑ تیرے کدے گۓ نام خدا دے

تیرے کدے گۓ بانہیں تے سونڑ دے موسم تیرے کدے گۓ ڈر تنہائ دے

تیرے کدے گۓ قول نبھاونڑ دے تیرے کدے گۓ خوف جدائ دے

تیرے کدے گۓ درد وراگ دلاسے تیرے کدے گۓ ہول لڑائ دے

تیرے کدے گۓ ترلے جھٹ جھٹ دے تیرے کدے گۓ شوق رسائ دے

تُہاتھوں کوئی نہ بخت تے دولت منگدا میرا اتنڑاں صرف سوال اے

توڑے باقی دہنوں زندگانی دے وَتو لئی مجبور نوں نال اے

بازاری سنگت دے مُٹھے ہوئے دے بنڑو دُکھ سکھ دے بھائیوال اے

ہک میں نئیں درد جہان اکھیسی تُسیں واقعی ہو لجپال اے

پراں اگ لا دلبر روسیاں نوں کائیں رسنڑ دے گر سکھلاۓ نیں

میری نئیں نبھدی ہنڑ معاف چاں کر بےمقصد جھیڑے لاۓ نیں

گل لا کے دشمنڑ بے لوث چاں سجنڑ بھلاۓ نیں

تہانوں نور صمند جیہا کوئ نئیں لبھنڑاں کجھ سوچ ایہ بخت پراۓ نئیں

مینوں چنگی طرح یاد اے سال برابر پهٹ گیاں دے ٹاکرے تهیے نئیں

پابندیاں توں ملاقاتاں دے یا وقت سجن نوں ڈهیئے نئیں

تیری سنگت دے وچ مجبور دے ساه سکهاں دے آوندے پئے نئیں

ایویں سمجهہ غنیمت ہجر دے وچ تیرے نور سمند مر گئے نئیں

کاں اوڑیاں تے بول پیئا اے

کوئی مینوں آن ڈسو کیوے وسدا ڈهول پیئا اے

ہک دور ہا اسیں وی خاص ہاسے سانوں عام کیتوئی وت چهوڑ گیوں

ساڈے مل دی کئیں نوں بهول کائی نائی بے دام کیتوئی وت چهوڑ گیوں

اساں عاقب پتهر مزاجاں نوں پہلے رام کیتوئی وت چهوڑ گیوں

دهنگی ساجھ بنڑا کے بے دردا بدنام کیتوئی وت چهوڑ گیوں