اوہنوں قاصد ڈھیر تاکید کریں آکھیں عدؔم تیرا بیمار اے
جے ڈھک پووی ڈھول تے اپڑن کر ڈھل گھت نئیں ککھ سرکار اے
اگ لا پردیس دی شاھی نوں پیا کردائی منت لاچار اے
ہیسو وقت نزع جھب پرت مہاراں چھڈ روسے سجن ہنجار اے
میں ویندا ہاں پر مننڑیں کائی نِس کر میرے بھرم تباہ نئیں
اوہدے کل وی ترلے سئے کیتن کیتی سنگدل ککھ پرواہ نئیں
اوہدے باہج عدم دیاں مرضاں دی کسے ہور دے کول دوا نئیں
توں آہدا ہیں تا وت ہک واری سنگدل دی منت کریناں
تہیں عدم دی خاطر وت جا کے میں اُس دے پیر نپیناں
ناممکن ہے اوہ من جاوے پر قسمت ونج آزمئیناں
تیرے باہج اوہ شخص لاوارث ہے اہنوں چن روداد سونڑیناں
تیری قاصد ہنج پئ دَسدی اے منی سنگدل منت تاں کائی نئیں
ایہ وی ہوسگدائے تنہائیاں دی تئیں کھل کے گل سمجھائی نئیں
انج ناں کر عدم تیرے کیتے میں کائی کوشش سرفائئ نئیں
بس رب دؤں تیریاں لیکھاں وچ لکھی ڈھول دی سنگت جو ہائی نئیں
No comments:
Post a Comment