pardes nu takht taoos banaya aei sadi tarfun eid mubarak

پردیس نوں تخت طاؤس بنایا ای ساڈی طرفوں عید مبارک

تینوں عابد دید مبارک ہووے سانوں زخم شدید مبارک

دل دل دی چون تجارت ہے نویں سجن خرید مبارک

جے ُغیر دے تحفیاں نال مناؤ ایں وت عید مزید مبارک

asan hukam jehnda qaza kpoi na keeta

اساں حکم جہندا قضاء کوئ نا کیتا

اسے لگدے ساڈا حیاء کوئ نا کیتا

جہندے مکھ دی ذیارت وی سمجھی عبادت

جہنوں دل دی نگری سونپی قیادت

جہندے نال اج تائیں دغا کوئ نا کیتا

اسے لگدے ساڈا حیاء کوئ نا کیتا

جہندا جوڑےبردار بنڑ کے گزاری

حقیقی طلبگار بنڑ کے گزاری

زباں ذکر جہندے سوا کوئ نا کیتا

اسے لگدے ساڈا حیاء کوئ نا کیتا

جہندے ناویں ترکے تے جندجان کیتی

اساں ہر خوشی جہتھوں قربان کیتی

ستم سہے کے جہندا گلہ کوئ نا کیتا

اسے لگدے ساڈا حیاء کوئ نا کیتا

جہندے ناں دی نسبت نوں اعزاز جاتا

غریبی دا کج درد ہمراز جاتا

جہنوں اپنڑے ساہنہ توں جدا کوئ نا کیتا

اسے لگدے ساڈا حیاء کوئ نا کیتا

sajan aaghaz tun aj torrin kro sabit khata meri,

سجنڑ آغاز توں اج تائیں کرو ثابت خطا میری

تینوں حد نظر تائیں نظر آسیں وفا میری

تیرے رنگ اچ رنگی بیٹھم مٹا کے فرق ہستی دا

وزن کرنا گناہ جاتا کدائیں اچیائ پستی دا

مینوں ہر ہک قدم تے بس مقدم ہا حیا تیرا

میں حتمی سمجھیا جائز ناجائز فیصلہ تیرا

غلامی دا گلے وچ طوق پایا ہک تیری خاطر

میں بنڑیا ہاں رعایا دی رعایا ہک تیری خاطر

مگر افسوس میرے واسطے دل صاف نؤں کیتا

جہانگیری دا دعوی کر کے وی انصاف نؤں کیتا

تیرے انداز تے اقرار تے الفاظ جھوٹے ھان

تیرے جذبات جھوٹے ہان تیرے اظہار جھوٹے ہان

اگر میدان الفت وچ توں خود نوں بے گناہ آہدھا ایں

میرا ہمدرد مخلص تے حقیقی خیر خواہ آہدھا ایں

دسا وت میری اکھیں سامنڑے سیاہ رات کائیں کیتی

میں تیرا ہاں مخالف نال ایہ گل بات کائیں کیتی

میری آساں امیداں دی وسیع جاگیر کائیں ساڑی

جیہڑی دیہنہ رات چمدا ھائیں میری تصویر کائیں پاڑی

تیرا وقتی بلاونڑ دل ولاونڑ دا بہانہ ہا

وگرنہ تیری نظراں وچ میرا دم بے گانہ ہا

تیرا ویکھنڑ وی اصلی ناہ نگاہواں دی شرارت ہائ

تیرا اخلاص بھولا پن فقط تیری تجارت ہائ

چلو چنگا ہویا اے،ایہھ مانڑ دی دیوار پس گئ اے

میرے نقصان دی خیر اے تیری نیت تاں دس گئ اے

ghareebi dey tufana which chhatti k v mein zinda han

غریبی دے طوفاناں وچ چھٹی کے وی میں زندہ ھاں

نشیمن رُڑ گیا میرا میں ہک بے گھر پرندا ھاں

میری پلکاں تے ھر حسرت نمانڑیں آ کے مر گئی اے

میرے ھونٹاں تے نبھیاں دی کہانڑی آ کے مر گئی اے

میں دسنڑاں اے زمانے نوں جو کتنے بھار چائی وطناں

کیویں میں سر تے یک طرفا کسے دا پیار چائی وطناں

بڑا خوش بخت ویلا ھا جداں او ھمسفر بنڑیاں

مگر او ھمسفر میرا بڑا ای مختصر بنڑیاں

نہ میں اس نال گل کیتی نہ اس میں در نگاہ کیتی

اِسے مغرور پن اُس دے میری زندگی تباہ کیتی

اوہ جس جا تے ودا ھویا اتھائیں ڈیرے جما چھوڑے

اُسے جاگیر وچ زندگی دے باقی ڈنگ نبھا چھوڑے

میری کُلی دے کولوں جد کدی اُس دا گزر ھوندائے

ھمیشہ ھم قدم اُس دے کوئی پھردا بشر ھوندائے

میری اکھیں چو ھوندی اے کیویں برسات کی جانڑیں

او سنگتی لینڈ لاڈاں دا میرے جزبات کی جانڑیں

میں اپڑیں دل دی غلطی نوں وفا دا مرتبہ دتائے

میں مٹی دے مجسمے نوں خدا دا مرتبہ دتائے

مینوں اپڑیں مقدر تے ایہو ارمان ھے یارو

میری غزلاں تے نظماں دا جہڑا عنوان ھے یارو

میں جس کیتے کسے پاسے نگاہواں تانڑدا وی نہیں

میں جس نوں ویکھ کے جیناں او مینوں جانڑدا وی نہیں

ھائے افسوس

میں عاقب جرم کیتا اے ودا خود نوں سزا دیناں

اُدے کھریاں تے سر رکھ کے فقط اتنی صدا دیناں

جنہاں دے نال نت نبھدی اودی رنگین شام ھووے

رقیباں دے مقدر نوں میری طرفوں سلام ھووے

lafz sangat da matlab samajh aa geya meri sangat jadoki jafa kar gai

لفظ سنگت دا مطلب سمجھ آ گیا میری سنگت جتوکی جفا کر گئی 

"س" ساہ ٹنگ لیوس "ن" ناگن بنی "گ" گالی عمر "ت" تباہ کر گئی 

زندگی نبھ گئی غم دے فٹ پاتھ تے ہتھیں خالی امیداں دا قاصہ رئیا 

روح جھگڑدی رئی نین وسدے رئے دل کسے دی محبت دا پیاسا رئیا 

میرا بنڑ کے او مینوں لُٹیندا ریا فر وی دیندا وفا دا دلاسہ ریا 

میرے کمبدے لباں تے خاموشی ھائی اودے یاقوتی ھونٹاں تے ھاسا ریا 

میری تزلیل دی انتہا ھو گئی جہڑا مینوں اپڑاں سب کچھ سمجھدا ریا 

جہڑا رکھ کے عقیدت دے مندر دے وچ مینوں بھگوان وانگوں پوجیندا ریا 

اوہا کل میری حالت تے ہسدا ریا میرے جزبات سولی چڑھیندا ریا 

مل کے دشمن دی چوکھٹ کھلوتا ریا میں صدیندا ریا او سوچیندا ریا 

تیرے گھر نوں میں قبلہ صدیندا ریا تیری چوکھٹ نوں میں سجدہ گاہ آکھیا 

تیری سچی دا بھائیوال سچی جو ھا تیری کوڑی نوں وی میں صفا آکھیا 

تیرے وعدے وی احسان گِنڑدا ریا تیری ضد نوں میں تیری انا آکھیا 

بھاویں اپڑیں علاقے اچ بڑی ٹاور ھا تیرے در تے میں خود گدا آکھیا 

بھاویں سِر ھائی غریبی دے نیزے اتے تیرے ناں دی تلاوت کریندا ریا 

او میرا سونہڑاں سجنڑ ایڈا بھولا نہ بنڑ مینوں علم اے کے توئیں مینوں کیا آکھیا 

ایا صدمہ تاں "عاقب" نوں کھاندا پیائے میرا چن مینوں توئیں بے وفا آکھیا

bey wafai dey parwurda mahole which peyar da hath wadhawun barra jurm aey

بے وفائی دے پروردہ ماحول دے وچ پیار دا ہتھ ودھانڑ بڑا جرم ہے

جیندیاں جی جہنم توں ودھ اے سزا کسے نوں لگدا بناونڑ بڑا جرم ہے

میں نبھائے کلہیٹے دے ایام وی وت تعلق دے رنگپور دے رنگ ویکھیم

ماپیاں دا میں رج تخت ہزارا ڈیٹھہ دوستاں دے ویراگاں دا جھنگ ویکھیم

اپنے وطناں دا حاتم وی بنڑیاں ریہم بوہے بوہے دے ٹکڑے وی منگ ویکھیم

اپنے ویہڑے نوں ہسدا تے وسدا ڈیٹھم وت اسے گھر دے جندرے تے زنگ ویکھیم 

مختصر زندگی وچ سبق مل گیائے راز کہیں نوں دساونڑ بڑا جرم ہے

بند(2) لا کے ہوٹھاں نوں میں جندرا احساس دا بے وپاری دی چکی اچ پسدا ریہم

چا کے سر تے حبیباں دی بےرحمیاں سِنے ایرے دے وانگوں میں ہسدا ریہم

اندرے اندرے توڑے آپ گلدا ریہم مہرباناں نوں خوش باش دسدا ریہم

خلق دی آڑ اچ او لٹیندے رہے میں لٹیی کے وی اوناں تے وسدا ریہم

لکھ خدا دی قسم دورِ حاضر دے وچ راٹھ مخلص سداونڑ بڑا جرم ہے

ہر دعا بدلے جھولی پئیم بددعا میکوں تعریف بدلے بکھیڑے ملے

نیندراں بدلے راتاں دا جاگنڑ ڈھہا میکوں آرام بدلے تھکیڑے ملے

ہاسیاں بدلےعمراں دا رونڑ ڈھہیا بدلے رانجھنڑ دے نااہل کھیڑے ملے

میری غربت دی رت نال ناندے راہے میکوں اج توڑی ہمراز جہیڑے ملے

ٹھوکراں کھا کے احساس ہویائے اج وقتی جی توں وکاونڑ بڑا جرم ہے

کہیں دی پکھیاں نوں شاہی محل سمجھیم اپنا شاہانہ آباد گھر چھوڑیا

کر کے قربان خوشیاں حیاتی دیاں اپنا دامن دکھاں نال بھر چھوڑیا

کہیں دی عظمت دوبالا کرن واسطے آپ نوں ککھاں توں ہولا میں کر چھوڑیا

کوئی لجپال سنگتی گولیندا ریہم نہیں زمانے تے کوئی وی در چھوڑیا

لونڑ زخماں تے الٹا وگیندائے جہان کہیں نوں دکھڑا سناونڑ بڑا جرم ہے

درد لائی اے جہیڑی میکوں اپنڑیاں نال ہنجوں دے او اگ بوریندا وداں

چا کے سدھراں دا گستان سینے دے وچ سارے جگ نوں نصیحت کریندا وداں 

دوستو اج محبت ہے دھوکے دا ناں میری تحقیق ہے تائیں ہوڑیندا وداں

حال میرا ہے عبرت تساں واسطے بھوگ قسمت دے ہن بس بھوگیندا وداں

ڈاکواں نوں جیویں کوئی ویکھیندائے چا گھر کہیں نوں دل اچ وسانڑ بڑا جرم ہے

جیندیاں جی جہنم توں ودھ اے سزا کہیں نوں لگدا بناونڑ بڑا جرم ہے

dhaldi degir nimashan tu pehley zard suraj dulanda ditha aey

ڈھلدی دیگر نماشاں توں پہلے زرد سورج ڈولاندا ڈٹھا اے

ٹھڈے چشمے دا مٹھا پانڑی تلک کے پتھراں توں ڈھاندا ڈٹھا اے

رنگین موسم حسین منظر پہاڑ اچے تے رستہ تنگ اے

فلک دی گوری جئی وینڑی اتے کالے بدلاں دی پتلی ونگ اے

شرابی جلوے پۓ رقص کردن ہر نظارے دا وکھرا رنگ اے

ہوا درختاں نوں جپھیاں پاوے عجب پیار اے نرالا سنگ اے

ندی کنارے اڈیک رکھ کے میں ہک مسافر نوں باہندا ڈٹھا اے

ٹھڈے چشمے دا مٹھا پانڑی تلک کے پتھراں توں ڈھاندا ڈٹھا اے

دیوانگی دی اس کشمکش اچ پچھاویں آپنڑے توں آپ جھکے

سجنڑ دے آونڑ دا ہڈکا ہاسو اکھیں مل مل کے راہواں تکے

پتر کھڑکے تاں بھج اٹھیوے ترکھے ساہواں نوں مسے ڈکے

گھاٹے رکھاں دی اوٹ لے کے اونوں تکے پر آپ لکے

چھناں چوری دا ہتھ اچ چا کے میں چن پہاڑی توں لاہندا ڈٹھا اے

ٹھڈے چشمے دا مٹھا پانڑی تلک کے پتھراں توں ڈھاندا ڈٹھا اے

چودھار پھلاں دی اچی واڑ ہائی وچکار گھاہ تے او دوویں بہہ گۓ

ہک دی جھولی دوۓ دا سر ہائی نین نیناں نوں تکدے رہ گۓ

ہونٹ ہونٹاں دے نیڑے ہو گۓ وال چہرے تے کھل کے ڈھہ گۓ

سال پورے دی اودھر ہانے ہجر دے سارے تھکیڑے لہہ گۓ

سکدیاں بانہواں دے بکل وچ بدن ریشمی لہراندا ڈٹھا اے

ٹھڈے چشمے دا مٹھا پانڑی تلک کے پتھراں توں ڈھاندا ڈٹھا اے

نماشاں ڈھلیاں تاں ہوش پرتے بھج کے اٹھے رسوائی دے ڈر توں

وسیب آپنڑے دا علم ہانے ٹر پۓ شوہدے خدائی دے ڈر توں

گل اچ باہنواں ملنڑ دے وعدے قسماں چاون تنہائی دے ڈر توں

ہسنڑ آپنڑے مقدراں اتے نالے روون جدائی دے ڈر توں

ہک دا قاسم گھر آ نیڑے دوا تکے سفراں تے ڈھاندا ڈٹھا اے

ٹھڈے چشمے دا مٹھا پانڑی تلک کے پتھراں توں ڈھاندا ڈٹھا اے

shukria mot je az karam shukria terey aawan tey qaidy reha ho gaey

میرے دل وچوں لکهاں جنازے اٹھے زرد هوٹهاں تے حرفے دعا هو گے

شکریہ موت جی از کرم شکریہ تیرے آون تے قیدی رہا هو گے

میں دلیلاں دا قائل نئیں دوستو کوئ بهولا تے جاہل نئیں دوستو

فکر لقمان گھائل نئیں دوستو میں سمندر ها ساحل نئیں دوستو

توں بتاں دے مذہب تے روندا ودا اتهے مندری دے پتھر خدا هو گے

قافلے کولوں لکهاں گزردے رهے هنجوں دامن دے وچ رل کے مردے رهے

اوهدے خیالات بن کے سفینہ حج کئ بڈدے رهے کئ تردے رهے

عشق بازی اے ایسی میرے دوستو جہڑے کهیڈے سدا جان هردے رهے

اوه تاں چهل هاه سمندر دی بپھری هوئ جینوں پتن بنایا تے تردے رهے

سرخ طوفاناں آ کے قدم چومے میرے جذبے پہاڑاں نما هو گے

کئ وچ جستجو دے خدا مل پوے جا کے قبراں تے ڈیوے بلیندے رهے

کئ خط لکھ کے اپنے لہو نال نت گل کبوتر دے رو رو کے پیندے رهے

کئ شاعری دے وچ کئ موسیقی دے وچ دنیا سندی رہی دکھ سنیدے رهے

کئ عقیدت دے وچ حد توں وی ٹپ گے کوچہ یاراں دے کتے چمیندے رهے

کئ میخانے دے وچ سجدہ ریز ہو گئے کئ جنگلاں دے وچ اولیاء هو گے

زندگی محض جھوٹا دلاسا سہی کنبدے ہتهاں دا بک میرا کاسہ سہی

اوهدی نفرت دے کھنڈرات میرے لئ یاد ماضی دا خوش بخت پاسہ سہی

چنگا هویا زرا کهیڈدے کهیڈدے میری زندگی گئ اوهدا هاسہ سہی

تیرے عابد دی قسمت تے ناراض رهو کول دریا دے رہے کے پیاسا سہی

نہ رقیباں تے شکوہ نہ دلدار تے اوهدے میرے مقدر جدا هو گے

شکریہ موت جی از کرم شکریہ تیرے آون تے قیدی رہا هو گے

kidun das pawey sajan dey aawan di kidey husirr k naseye bhajeye

کِدوں دَس پووے سجنڑ دے آونڑ دی کدے ہُسڑ کے بھجیئے نَسیئے

کدوں ڈیرے سنگت دی گَج سُنڑیئے کیویں سگویں ٹھاٹھ دے وَسیئے

کدوں ڈھوڈھیئے درؔد اوہ محِرم دل دا جَینوں حال جدائی دے دَسیئے

جداں ہَسنڑ دی اَٹکل ائی بھُل گئی اے سانوں کونڑ ہَسائے تے ہَسیئے

mehman mezban

ہک بندے دا مہمان آیا تے میزبان جگایا کویٴ

جس ویلے پوہ پھٹنڑ دا ٹائم ہویا تاں میزبان باہر نکلیا

ہک بندہ مسجد اچ وڑیا ویندا ہائ

میزبان اس کولوں پچھیا بھائ کی کروں ایں

اس آکھیا موزن ہاں تے آزان دیوٴں ہاں

میزبان دا اندر پراہنڑا ستا پیا ہائ

اوہ موزن دی بانہہ پھد کے آدھا اے

توجہ دوستو

تووی رب دے حکم دا پابند ہوسیں تاہیں یاد بھلا نہؤ سگدا۔

تیراٹھیک اے محسن فرض جو ہویا اوندی گل پرتا نہؤ سگدا۔

پر تیری منت کرینداں اج ٹل ونج وت فرض نبہا نہؤ سگدا۔

اوکل رات نوں بانگاں دو دے لئیں اج بانگ چکا نہؤ سگدا۔

مؤذن آہدھا اے یار تیرا مسئلہ کی اے، انجے مینوں ای کفر اچ گھتی کھلا ایں آپ وی کفر کردا پیا ایں

تے اوہ اہندا ہے

تیری بانگ دے کھڑک توں اچنڑا چیتی میرے سجنڑ بیدار ہو ونجنڑا اے۔

اسے ویلے دور دے سفراں تے ہمراز تیار ہو ونجنڑاں اے۔

تے ساڈے سامنڑے جدنڑ جدائیاں دا راوی قاسم تار ہو ونجنڑا اے۔

میں منڑ تے روندیاں رہ ونجنڑا اے اس جھاگ کے پار ہو ونجنڑا اے

kewen aai hei yad ghareeban di aj murr poh phuttan tun pehley

کیویں آئی ھئی یاد غریباں دی اٙج مُڑ پٙوہ پُھٹن توں پہلے

چنگا کیتا ای خبر تاں لٙے لئی اے ساہ میرے کُھٹن توں پہلے

ھائیا سوچنا وادھیاں گھاٹیاں نوں بے وٙس نوں لُٹن توں پہلے

ھوندا ٹھیک بخاری مر ویندوں سٙگھ پیار دا گُھٹن تول پہلے

teri har aas nu char chan lag wanjin dewi itni bulandi khuda dosta

تیری ہر آس نوں چار چن لگ ونجن دیوی اتنڑی بلندی خُدا دوستا

خوش نصیبی دے مضبوط لڑیاں اُتے پیگھ سکھاں دی ہردم جھُٹا دوستا

پُرمسرت حیاتی دے رنگین دِہنہ نال سجنڑاں دے ہَس کے نبھا دوستا

تیری نظراں دے عرشاں توں گریا ہویا تینوں دیندا ہے پل پل دعا دوستا

تیتھے حاسد نگاہ دا نہ ہووے اثر دل پسند دلگی دی مبارک ہووے

جہڑی تیری امنگاں دی ہے ترجماں تینوں اُس دوستی دی مبارک ہووے

مینوں لکھ لکھ قسم اے تیری ذات دی میرے دل اچ ذرا بھر کدورت وی نئیں

میرے جزبات دے پاک کعبے دے وچ صرف توں ایں کوئی ہور مورت وی نئیں

میں حقیقت پرست ہاں ریاکار نئیں جھوٹ بولنڑ دی مینوں ضرورت وی نئیں

میری منصف نگاہ دے پرستان وچ تیتھوں ودھ کے کوئی خوبصورت وی نئیں

بَس میرا مُدعا ہے تیری بہتری وچ جگ دی نفرت دا دروازہ بند چاہیداۓ

اس جہاد اچ میرا کوئی لالچ وی نئیں تیرا دنیا تے رُتبہ بُلند چاہیداۓ

میں تاں چاہناں رواجاں دی کدھ ڈھہے پووے تیرے حکماں دے تابع سماج ہو ونجیں

لاش ناکامیاں دی تڑپدی رہوے تیرے سر کامیابی دا تاج ہو ونجیں

تینوں تیرا مسیحا نصیب ہو ونجیں تیری محرومیاں دا علاج ہو ونجیں

تیری سدھراں دی مایوس نگری دے وچ اُنس و مہئرومحبت دا راج ہو ونجیں

چڑھ کے میں خیرخواہی دے مِنبر اُتے نِت کریندا وفاواں دا پرچار ہاں

میرا اللہ گواہ ہے میں خودغرض نئیں بس تیری خوشی دا طلبگار ہاں

میں تاں سُنڑیاۓ تے سُنڑ کے نہال ہو گیاں تینوں بااعتماد آسرا مل گیاۓ

تیری بیڑی کنارے تے لاونڑ دے لئی تینوں مخلص جہیا ناخدا مل گیاۓ

تیرے دل دی امامت کرنڑ واسطے نیک نیت کوئی پیشوا مل گیاۓ

جہڑا تیری امیداں نوں مطلبوب ہاہ تینوں اوہ ہمسفر باوفا مل گیاۓ

درد تیری حیاتی دے اسمان تے ایہہ رفاقت دا سورج اُبھردا رہوے

تیرے نوکر دے دل نوں قرار آ ونجیں تینوں خوشحال تک تک کے ٹھردا رہوے

mera qatil haqeeqat nu samjhen tan ha

میرا قاتل حقیقت نوں سمجھیں تاں ہا جرم انج دا حیاتی اچ میں کیتا وی نئیں

میرا سچ تاں زمانے نوں دِسدا پیا اے کِسےاکھ توں ہویا کنڈیتا وی نئیں

مینوں تیری قسم کدیں تیرے سوا جام کئیں دے ہتھاں چوں پیتا وی نئیں

پاٹے چُولے نوں خود میں ہڈھیندا رہیاں میں ویکھایا وی نئیں کسے سیتا وی نئیں

کیوں میرے شریکاں دی ہک چال تے ہتھ میرےلہو اچ رٙنگیندا پیا ایں

میں بھجدا تاں نئیں پر اتنا تاں دٙس کہڑے جرم اچ سولی ٹنگیندا پیاایں

ساری زندگی میں ساھواں دی تٙسبی اوتے وِرد تیرا پکایا اے خدا جانڑدا اے

گِروی رکھ کے میں سدھراں تےآساں دا گھر تیرا سانگا نبھایا اے خدا جانڑدا اے

ہمکلامی دے شوق اچ میں پُھلاں اُوتےتیرا مٙسکن بنڑایا اے خدا جانڑدا اے

جہڑے پاسیوں تیری خبر ڈھی گئی اُوہو رستہ سجایا اے خدا جانڑدا اے

اج جوں آیا ایں تے آ کے میرا دلربا بول ایڈے کُراڑے بولیندا پیاں ایں

اپنی نفرت نوں گٙھت کے ترازو دے وچ میری زندگی دے سانویں تُولیندا پیا ایں

پوری وسنِیک بھاویں شریکاں دی ہائ بھرم تیرا ونجایا اے تاں حاضر ھاں میں

تیتھوں ھٙٹ کے میں اپنی حیاتی دا دُکھ جا کےکئیں نوں سُنڑایا اے تاں حاضر ھاں میں

تیری خاطر زمانے نوں دشمن کیتا اے کوئی بِلپا بنڑایا اے تاں حاضر ھاں میں

توں تاں توں ایں تیرا کوئی لگدا وی دٙس جےکدیں میں رُوسایا اے تاں حاضر ھاں میں

ماضی چِیتا دیواونڑ دا مقصد اے بس تینوں سانگا بچاونڑ دی سوچ آ ونجے

بھار خنجر دا بھارا توں چائسیں کیویں تیری وینڑی دے وچ نہ موچ آ ونجے

اچھا ٹھیک اے جے ٹٙلدا نیہوں قاتلا دل میرا وی دھڑکے تاں کافر ھاں میں

جان تیری ہتھیلی تے رکھدا پیا آں ڈر اکھ اچ وی رٙڑکے تاں کافر ھاں میں

جِتھوں جِتھوں توں چاہنا ایں منکا میرا اُوسےتھاں توں نا کٙڑکے تاں کافر ھاں میں

لاشہ میرا جئے بِسمِل کبوتر وانگوں تیرے پٙیراں اچ نا پھڑکے تاں کافر ھاں میں

سٙٹ چا خنجر دی قاسم نوں کائی لُوڑ نئیں سُوھنڑے مُکھڑے دا دے چا نظارا صنم

ایسا مقتول مُڑ تیری مقتل دے وچ کوئی کدیں نا آوسیں دوبارہ صنم

bandey ahdin rusan sawad honda aey chas aandi aey hijar ich sarr k

بندے آھدنِ رُسنڑ سواد ہوندآے چس آندی اے ہجر اچِ سڑ کے
ہک دیگر میں وی ویکھیا ہا انجے نکی جئ گل تے اڑ کے
مسیں رات نبھائ مڑ سووّں چا لئ دھمی نال مسیت اچ وڑ کے
ساڈی قاسِم اے کمزوری اے اسیں جی نیں سگدے لڑ کے