ساہ میں مجبور دا پی گے ہن سرکار دے دتے ہوے طعنے

ساہ میں مجبور دا پی گے ہن سرکار دے دتے ہوے طعنے

نپ غیر دی انگلی ٹردے رہے او کوڑے لا کے سجن بہانے

ہتھاں نال جناب کھڑائے ھانی میری سنگت دے یار خزانے

کل لیراں لیراں تھی گۓ ہن میرے صوری خواب سوھانے

جداں سک ہوندی ہائی سجنڑاں نوں اوہ دور زمانے ای وگ گئے

جداں سک ہوندی ہائی سجنڑاں نوں اوہ دور زمانے ای وگ گئے

جیڑے سچ تے کوڑ تلیندے ھن اوہ تول پیمانے ای وگ گئے

ویدھا کوئ نئیں کئیں دیاں دھکیاں نوں ایمان دے خانے ای وگ گئے

بنڑی لوڑ تاں آپنڑے ای ویندے رئے مشتاق  بیگانے ای وگ گئے

پرایاں دی تک تے چا اپنڑے بھلائے نی

پرایاں دی تک تے چا اپنڑےبھلائےنی جے او تھک پیونی تاں وت کے کریسیں
غریبی دا دشمن جے خود تےغریبی دے دینھ آگئیونی تاں وت کے کریسیں
اجاڑن وساونڑ رواونڑ ہساونڑ ایہ جاڑا تے ساونڑ خدا دا نظام اے
ایہ شاہیاں محل تخت سیجاں دے لٹکے اسے کھس لیونی تاں وت کے کریسیں

اداواں جفاواں سزاواں بے تکیاں جیھڑے بخت جوبن دے ٹل تے کرینائیں
خدا نہ کرے پر تکبر دے جرم اچ دوئیں نہ رھیونی تاں وت کے کریسیں
امیراں دا کم ھے خوشامد پرستی وفا کانڑ کسناں غریباں دا کم اے
کدیں چھک توں سدیں اوہ قارون سنگتی جے اوہ نہ ایونی تاں وت کے کریسیں

اساں درد تیری جدائی دے غم اچ ڈولاندے تے ڈھاندے کدی مر ویسائیں
منگالی دے ہاسے بھرم دی ضعیفی دے کم نہ آئیونی تاں وت کے کریسیں

پوہ اچ بارش وسن لگ پئی کہیں توں خوشیاں کھسن لگ پئ

پوہ اچ بارش وسن لگ پئی کہیں توں خوشیاں کھسن لگ پئ

کچے کوٹھے چوون لگ پئے بال غریب دے روون لگ پئے

کئی معصوم ہن وانگ فقیراں کہیں دے گل اچ پاٹیاں لیراں

ٹھڈ توں تھر تھر کمبنڑ لگ سر تے کورے جمن لگ پئے

ماں ہک کھنج توں لکڑیں چا کے ادھ اچ بہہ گئی اگ مچا کے

رو رو بالاں حال ونجائے چا ہن تاں اللہ کرم کمائے چا

ٹھڈ توں اماں بھوک لگ پئی ہے سن کے بیوہ مردی گئی ہے

بھوک دا بدل پاٹا کوئی ناں گھر دے وچ ہائی آٹا کوئی ناں

بخت دے مندریاں چھلے نئیں سی پیسہ ٹکا پلے نئیں سی

بالاں بھوک توں شور مچایا کہیں ناں آ کے حال ونڈایا

زردار گواہڈی ہلیہ کوئی ناں اللہ وی مینہ ٹھلیہ کوئی ناں

غربت دے رسے وڈھ ناں سگی بال وی کلہے چھڈ ناں سگی

بکل دے وچ لائے کہ بیٹھی سبھے صدمے سہہ کے بیٹھی

جھڑی جمعے دی رکی کوئی ناں ہنج لاچار دی سکی کوئی ناں

بھج کے ہو گئے کپڑے بھتے ڈگی پئی سی بالاں اتے

ابھڑ بھاندے بھائیں کے ڈھٹس وت حسن ناں سائیں کے ڈٹھس

دل اچ وسن دی سک ناں رہ گئ جھگی جاہی جو ہک ناں رہ گئی

گل اچ پائے گیوس ہور ہک پھاہنا مر گیوس بال ہک بھوکا بھانڑاں

کدھاں نپ کے ڈگدی ڈھاندی ڈیرے آ گئی اٹھدی باہندی

ہوٹاں دے وچ چتھ کے چنی ڈیرے دار نوں ویکھ کے رنی

غم دے زور توں چپ جو ترٹی آکھن لگی وت مکھتی

مینوں اج خیرات تاں دے چا کفن دے کانڑ زکوٰۃ تاں دے چا

دولت مند اگوں ہس کے ڈٹھا تیر نگاہیں دے کس کے ڈٹھا

رو نئیں اڑیئ اندر آ جا آنڑ کے باہواں وچ سما جا

تھگڑی جوتی دا لارا لائس نالے سو دا نوٹ وکھائس

اج تاں سیج سجاون دے چا دل دی پیاس بجھاون دے چا

نیت وکھائی چا جدنڑ وڈیرے انج پئے چلدن اج کل ڈیرے

عزت بچا کے نس کے آ گئی نالے ایہ گل دس کے آ گئی

رعیت دیاں کتھے لجاں گیاں تیریاں کتھے حجاں گیاں

قرض حیا دا بھریا کوئی نہوں نالے رب توں ڈریا کوئی نہو

اتنی کر تے پچھاں بھنی گل سردار دی لہہ گئی سنھی

پتر دی لاش تے آ کے ڈگی نالے ہو گئی آپ وی ڈھگی

حسن رنڈیپا کٹ کے مر گئی صابر چپاں وٹ کے مر گئی

کیویں آکھاں ہس تے مر گئی لوکاں نوں ایہ دس کے مر گئی

سر اچ شالہ خاک ناں دیوئے غربت اللہ پاک ناں دیوے