جو گزرگئی واہ واہ دلبر
جو گُزر گئی واہ واہ دلبر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
جیویں گزریا وقت گزار آندائے
تیرے پیار دا محل اُسار آندائے
چا جُرّت توں بھارا بھار آندائے
تیری غرض دا بیڑا تار آندائے
ہنڑ نہیں نبھدی مجبور نہ کر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
میں ہاں مجبور کنگال جہیا
بدقسمت تے بےحال جہیا
ہے سر توں تار زوال جہیا
کھڑکا کئیں نیک نصیب دا دَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
کر کوشش یاد بھُلاونڑ دی
کائی بہتر سوچ نِبھاونڑ دی
سَٹ نیّت پیار جَتاونڑ دی
ایہہ گڈھ نہیں تیرے چاونڑ دی
ہیئی بہوں تھوڑا چادر دا بَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
اگے ہُنڑ تائیں بہوں نیلام تھیاں
بےچین تے بےآرام تھیاں
تیری نسل دا خاص غلام تھیاں
بےقیمت تے بدنام تھیاں
تیرے پیار جھُکایائے جاہ جاہ سَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
تینوں کہیں جاہ شرم دِوایا نہیں
ہستی دا مانڑ وِکھایا نہیں
تیرا کوئی فرمان بھُلایا نہیں
سرکار دا قدر گھٹایا نہیں
توڑے آپ تھیوسے دیس بَدر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
بَدلے ہوئے ”درؔد؎“ حالات سَمجھ
ایہہ فیصلہ کُن گل بات سَمجھ
اِس لحظے نوں سوغات سَمجھ
میری چھیکڑی ایہہ ملاقات سَمجھ
وَت شائد نہ ٹکروں زندگی بھَر
تُسیں اپنڑے گھر اسیں اپنڑے گھر
جو گزر گئی واہ واہ دلبر
No comments:
Post a Comment