پچھوں بھنیاں کونڑ پھدھائ دیندائ دھنگی بنڑدی ساجھ سنگت نئیں

پچھوں بھنیاں کونڑ پھدھائ دیندائ دھنگی بنڑدی ساجھ سنگت نئیں

جہڑے پھٹ توں مَلن رلائندے نئیں وہلی کملیا بھاجڑ گھت نئیں

اگے کتنڑاں درد ذلیل ہویایں تینوں اجنڑ پئ آندی مت نئیں

پرہاں ویندیاں کر بےقدریاں نوں ککھوں ہولا ہو وت وت نئیں

توہاں کملیا رکھ لاۓ چپ دا روزھ لا چھوڑ ذبان نوں تالا

توہاں کملیا رکھ لاۓ چپ دا روزھ لا چھوڑ ذبان نوں تالا

بےسود وراگ دے بنرے دا دھنگی بنڑ نئیں آپ سباہلا

کداں کئیں نوں کر پابند سگناں ایں ہیئ ہر کوئ مرضیاں آلا

بھاویں جتنڑاں ائ الٹ کسے نہوں گھتنڑی تیرے گل شاباش دی مالا

دھنگی جتنائی کیں دے مگروں بھج لئے کسی دیونڑی مول پھدائی نہوں

دھنگی جتنائی کیں دے مگروں بھج لئے کسی دیونڑی مول پھدائی نہوں

ھے جو اصل ویراگ دی قدر تے قیمت اج کیں دے دل اچ کئی نہوں

سٹ اوڑک منہ تے لگیاں دی مت ڈھیاں وی کملیا ائی نہوں

جیڈی توں چھک رکھدایں ھر کیں دی ایڈی پاگل درد خدائی نہوں

ﮐﺪﮮ گئے ﻧﯽ ﺑﯿﻠﯽ ﺑﭽﭙﻦ ﺩﮮ ﺍﺝ ﻭﺕ ﻭﺩﺍ ﭘﮭﺮﺩﺍﯾﮟ ﮐﻼ

ﮐﺪﮮ گئے ﻧﯽ ﺑﯿﻠﯽ ﺑﭽﭙﻦ ﺩﮮ ﺍﺝ ﻭﺕ ﻭﺩﺍ ﭘﮭﺮﺩﺍﯾﮟ ﮐﻼ 

ﺗﻮں ﺗﺎﮞ ﭼﻨﮕﺎ ﺑﮭﻼ ﺷﺎﮐﺮ ﺳﯿﺎﻧﮍﺍ ﮬﺎﯾﮟ تینوں کئیں ﮐﺮ ﺳﭩﯿﺎئے ﺟﮭﻼ 

ﺍﮮ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﺴﮯ ﺩﯼ ﺑﻨﮍﺩﯼ نہئ  ﮬﮑﻮ ﻭﺍﺭﺙ ﮬﻮﻧﺪﺍﮮ ﺍﻟﻠﮧ 

ﺍﻭﮬﺎ ﻋﻤﺮ ﺩﮮ ﮔﮭﺎﭨﮯ ﺩﮮ ﻭﯾﻨﺪﺍئے  ﺍﺝ جئیں ﺗﮯ ﮐﺮﯾﮯ ﺑﮭﻼ

کوئی وار وی جانی کڑما ھا جداں ٹرئیم پیار دے راہ تے

ککھ بھن کے دوہرا کدیں ناھی کیتاانج بخت ھا وقت دے شاہ تے

وت کسے دی یاد سوار ھو گئ میرے سکھاں دے ھک ھک ساہ تے

اج اسے دی خاطر کاسہ چا کےودا رلدا ھاں جاہ جاہ تے

کوئی وار وی جانی کڑما ھا جداں ٹرئیم پیار دے راہ تے

اساں کنأں تائیں تیتھے راضی ھائیں نویں سنگت دی اودر لاہ لائے

اساں کنأں تائیں تیتھے راضی ھائیں نویں سنگت دی اودر لاہ لائے

ھئی عام اجازت کملیأں توں دل مرضی دے ھل واہ لائے

سانوں ساڑ کے چوکھے لگدیاں دی کر پوری ھر منشأہ لائے

ہتھ پوندأ ای فرق دی سولی تے ٹنگ درد غریب دے ساہ لائے

میں سارے ملکھ نوں کنڈ کر کے ہکا تیرا تھی کے آیاں

میں سارے ملکھ نوں کنڈ کر کے ہکا تیرا تھی کے آیاں

میں وانگ کباب دے ہجر دی اگ تے تڑکی تڑکی کے آیاں

ٹھڈے مار نہ قاسم رل گئے نوں تیرے نام لکھی کے آیاں

بس تیریاں باہیں اچ مرن دی خاطر ہتھی زہر اج پی کے آیاں

ہنڑ ھولی ھولی گلدیاں ویندیاں ھن عثمان دے دل دیاں کدھاں

ہنڑ ھولی ھولی گلدیاں ویندیاں ھن عثمان دے دل دیاں کدھاں

ھنڑ بھنیاں ای اپڑ سگیندا نیئں پچھوں جتنا ای بھج کے پھدھاں 

کائی گل نیئں دل نوں بھاندی پیئ انج ہجر دی جہل اچ بدھاں

تساں لوکاں دی نظراں اچ ثابت ھاں پر من لو اندروں ادھاں

ہووی پیار نصیب انہاں بندیاں دا جنہاں ساتهوں دور چا کیتا ای

ہووی پیار نصیب انہاں بندیاں دا جنہاں ساتهوں دور چا کیتا ای

اساں کملیاں کان جدائیاں دا اکا گرم تندور چا کیتا ای

پنج منٹ اچ ساقی سانگیاں دا اکا شیشہ چور چا کیتا ای 

توں تاں آہدا هائیں تیڈا سنگ نیں چهٹدا او هن کیں مجبور چا کیتا ای

چلو شکر اے سجن تے دشمن دی ویلے نال تاں ونڈ ہوگئی اے

چلو شکر اے سجن تے دشمن دی ویلے نال تاں ونڈ ہوگئی اے

لتھے مگرو مہنڑے خلقت دے ہولی فکر دی پنڈ ہو گئی اے

توئیں سجنڑ نوں لونڑ شریکا دا جداں دانش کھنڈ ہو گئی اے

میں وی ایہہ سمجھیساں تں سٹیاں کہڑی کعبے نو کنڈ ہو گئی اے

ہَتھ رَکھ کے جگر دے زخماں تے تینوں وَت اَساں فون چا کیتا

ہَتھ رَکھ کے جگر دے زخماں تے تینوں وَت اَساں فون چا کیتا

تُوئیں ظالم دل دیاں سَدھراں دا ہَر واری خون چا کیتا 

چن حوصلہ ویکھ توں ناطق دا جئیں صبر سکون چا کیتا 

تیری ضد تے آکڑ رَل کے کٹھیاں ،ساڈی کَمر نوں نون چا کیتا

پاسے دوھیں رکھی ودا نے اج کل دے اس دوغلے پیار توں بچو

پاسے دوھیں رکھی ودا نے اج کل دے اس دوغلے پیار توں بچو

جیہڑا جھٹ تائیں گاٹیوں لاھونڑا پووے اُس بانہیں دے ھار توں بچو

دھوکا ویندیاں ویندیاں کر ویندا بیلی بے اعتبار توں بچو

سپ نالوں وی یوسف بھیڑا ھوندا بد نیتے یار توں بچو

نبھ جاسی نکھڑ کےدوها‏ دی پر سجن سواد نئی راھنا

نبھ جاسی نکھڑ کےدوها‏ دی پر سجن سواد نئی راھنا

تینوں یاد حیات دی نئی بھلنی تیرا زہن آزاد نئی راھنا

ضد چھڈ دےدلبر روسیا دی ایتھےکسےوی شاد نئی راھنا

تینوں سنگت دے سکھ معلوم ھوسن جدو سنگت آباد نئی راھنا

تہانوں وقت جو بُھل گئے کی کریے ھائے مٹی دے بھور توں سستے

تہانوں وقت جو بُھل گئے کی کریے ھائے مٹی دے بھور توں سستے

اَساں انگلیاں نپ کے آپ سکھائے پئے تہانوں سنگت دے شہر دے رَستے

ساڈے ناں دے نال سیاپ توں جگ اچ جداں بخت تہاڈے مستے

تساں اودن حیات دے سامنے کر لے نفرت دی فوج دے دستے

نہ توں اکھیں دی سیج تے ساوٴندا ھویوں نہ دل دے تخت تے باھناں

نہ توں اکھیں دی سیج تے ساوٴندا ھویوں نہ دل دے تخت تے باھناں 

تیرے لوڈ دی سمجھ وی کائی نہی آندی توں جو ڈھاک تے چایاں ای ڈھاناں 

بیٹھا ساہ رحمان جناب دے گنڑدائے ودا کیوں شاہ زور ڈولاناں
 کرے کے مجبور جناب دی خاطر کہڑی شرط تے وطن تے راھناں

سرو دا بوٹا

کوئی بندہ دکھاں دا تھکا ہویا گھروں ٹریا، جنگل آلے پاسے منہ کیتا، ٹردا ٹردا دریا تے ونج بیٹھا، سامنےویکھیا، دو بوٹے، ہوا دے جھولے دے نال نال او بوٹے آپس وچ گلے لگ کے ملدین، ایہ ویکھدا بیٹھا، انہوں کوئ آپنڑا وقت یاد آ گیا، رونڑ بہہ گیا
بوٹے چوں آواز آئی
یار روندا کیوں ایں
بوٹے دے جواب وچ آدھا اے

توں سچا پیا جهولنڑا اے تیرے سجنڑ جوں کول ہن لئے سرو دیاں بوٹیا چساں

ساڈے نال تاں سجنڑاں حد کر چهوڑی  تینوں کیهڑیاں کیهڑیاں دساں

تینوں وسدیاں ویکهہ کے لوڑ پئیاں ہن  اکهہ چوں سدهراں دیاں تساں

تے جداں اندر "حیات" سواد وی کوئی نہئ  تے کیوے کملیاں وانگوں ہساں

توں نہ گهبری الله سجنڑ ملیسں  رکهہ دل وچ یار تسلیاں

میں وی نکا جیڈا هم  تے مالی توں کئی سال میں رمبیاں جهلیاں

جدنڑ سجنڑ حیات گواڈھ آ وسے  بختاں دیاں پهٹ پئیاں کلیاں

ہن دیهاڑے وچ پنج پنج وار ملیندا اے  نہئ رجدیاں اکهیاں جهلیاں

جداہیاں غریباں نوں تھاں مار گھتنڑاں ایں

جداہیاں غریباں نوں تھاں مار گھتنڑاں ایں

محبت دے بابر گناہ مار گھتنڑاں ایں

اے نت سر گھپینداۓ سجنڑ کوئ نہیں امندا 

کسے دنہہ میں کوٹھے توں کاں مار گھتنڑاں ایں

کیڈا کملا ایں کاں مار گھتیاای

اے کاں کاں کریندا ای تاں مار گھتیا ای

کیڈا سنگدل ظالم نشانڑا ہے تیرا

جوں پھڑکھنڑ نوں دیتا اوتاں مار گھتیاای

کدی لوڈ توں سنجنڑ بیمار ہو ونجیں آ تینوں شوق توں پچہنڑ آوایاں

سوال جواب بهٹی صاحب کے لکهدن

کدی لوڈ توں سنجنڑ بیمار ہو ونجیں آ تینوں شوق توں پچہنڑ آوائیں آں

گل لگنڑ توں پہلے مذاق مذاق اچ ڈھائیں مار کے سنجنڑ روائیں آں 

توں ہس پوندوں وت ہس ہس کے ہک دوئے دے حال پچهائیں آں

کیڈا لطف حیات پیار اچ آندا جے اسے شغل اچ رات دهمائیں آں

جواب وی لطف اندوز اے سنگیوں

میں سچی مچی ڈھول بیمار پیائوں جے ڈهکی تاں پچہ ونج آ کے

اوہ حس دل کملے دی مونج لہا ونج جهٹ ہسدی شکل وکها کے

تے گل سنڑ کے شغل اچ ٹال نہ چھوڑیں آویں وقت حیات بچا کے

متاں ہتھ افسوس دے ملنڑیں پونی کیں قیمتی سنگت کھڑا کے

بڑی مدت دے بعدوں کالیا کاواں

سوال جواب

بڑی مدت دے بعدوں کالیا کاواں وت بیٹھا آنڑ بنیرے 

تینوں علم اے کدنڑ دے مک گئے ہن اناں نال مراسم میرے

اگوں کاں آدھا اے

پچهتاندایئ ہنڑ تاں کیتیاں تے انوں وڈے ارمان ہن تیرے

جهکے جدنڑ حیات تاں ایہو کج آدھائ چنگے ہوندن سنجنڑ کسیرے

جواب

اوہنوں آکھیں   ڈھیر نہ رنا کر دکھ رنیاں ویندے مک نیئں

تے ساری زندگی ہک جا خشیاں دے میرا سنجنڑ بهریندے بک نیئں 

ادوں وآپس ول آ جے ناءوں نبهدی انجے ہجر دی شاخ تے سک نیئں

تیرا سگواں سنجنڑ حیات تا ہاں اراں وگ آ شرم توں لک نیئں

عاشق تے قاصد

بهاوے اودهیاں سهئ زمے اپنے لا کے بهاہیوال توں معافیاں منگ آ

گهت گهت کے هاڑے غربت دے خشحال توں معافیاں منگ آ

بووے آے نوں راٹهہ بهویندے نهیں لجپال توں معافیاں منگ آ

اوده روسا ای درد پیغام کایا دا ہمتال توں معافیاں منگ آ

قاصد نوں ادهائے انوں آکهی کے آکهی

اونوں آکهی چنگے چنگے گهلتیاں کر باندن حب دار نوں معافی دےچا

جهنوں کل تائ اکهی توں کدی ناهیا لاهیا اس یار نوں معافی دے چا

اللہ بهرم تاں عزت دی دولت دیوی بیکار نوں معافی دے چا

او متاں نکهڑیاں درد دے ساه مک جاون بیمار نوں معافی دے چا

آدهائے آخری واری قسمت آزمائی کر چا هو سگدا رس ونجے توڑے آخری وار آندراں ٹهڈیاں هو پون اونوں آکهہ

معافی منگن توں بعد قاصد نو ادهائے

متاں سٹ گهتے رنجگی هک واری ڈیوا آس دا بال کے لے ونج

بیمار دی هاڑیا ں منتاں دی ساری سنگت سنمبهال کے لئے ونج

مڈهو انج کر قاصد منکهہ ناں رهے ره کهاڑے بهال کے لئے ونج

او بهاوے نهوں رلکیندا سجن دے گهر تائ مینوں درد پنجال کے لے ونج

جدوں بیمار دی مینت سونی اے ناں قاصد تے او

جداں قاصد درد بیمار نوں لئے کے روٹهے سجن دے در تے گیا 

کسے غور ناں کیتا دستک تے لاچار ڈولاندا رهیا

صد مار کے جدن سیهاپ کرایم اگو سجن دا ولدا ڈهیا

او جیتهے اپنی کفن دی لیر وی کائئ نهیں اودهے نال منیون کہیا

جدوں اگلیاں دا اے جواب سنیوس ناں تے بیمار چپ ناں رهے سگیا تے او ادهائے گزارش کیتی اے

اللہ پاک تے وس تیتهوں کجهہ ناں منگدا هک فرض نبهاونڑ آیاں

میں آپنی موت دی خوش خبری تینوں توڑ سناونڑ آیاں

تیرے سر توں توہمتاں میہنڑیاں دا ہر بهار لهاونڑ آیاں

توڑے جیند بیمار دی سوکهی نکلے تائیں درد مناونڑ آیاں

اتنی منت بیمار دی سنن توں بعد اگلے بڑے تلخ لہجے نال آدهن

متهے لگن کوجا بوہا کهولنڑ دی تکلیف وی کائی نهیں کرنی

هک منگتے کول کهلو کے آپنڑی میں قطعن لهائی نهیں کرنی

تیری درد سزا اے محشر تائی میں ختم جدائی نهیں کرنی

او بهاوے جهٹ دا مردا هون مر ونج میں کتن رسائی نهیں کرنی

جدوں بیمار نوں اے جواب ڈهیا ناں بڑا ٹهڈا ساه بهر کے عرض کردائے

ڈهڈوں پیار تاں ها پر گل قسمت دی تیری سنگت نا آئیم راس اے

اے تاں رب جانے جیوے ڈنگ زندگی دے تیتهوں نکهڑ کے هوسن پاس اے

ویسے هک اطلاع تینوں جهب مل ویسی تیرے ملن دی رکهہ رکهہ آس اے

او اکهی پکیاں پکیاں نوٹ گیاائے تیرا نوکر درد اداس اے

او ادهائے مینوں تاں بڑا موگهلتا ها میں تاں کئے هور گل تا بهلیا هاموں مینوں انج پتا نا مہر ادائے

بندا راٹهہ سنیناں اےکج لئیسے تائی هویاں آن قریب اے

پتا کوئی نہ اولٹا دکهہ دیسی جینوں بیٹهاں سمجهہ طبیب اے

اچها توئے لجپال تاں رنجگی کیهڑی مڈهو گهلت جے هین نصیب اے

او چهوڑی ویندائے جگر تے هتهہ رکهہ کے تیری نگری درد غریب اے

ملاح تے راہی دیاں کجھہ گلاں

ملاح تے راہی دیاں کجھہ گلاں سارے دوستاں دی نظر

1 دوھڑا

مجبور مسافر نال ملاح دے بیٹھا پتن تے آڑیاں لا کے

پئیا پار ونجنڑ دی منت کریندا اللہ پاک دے واسطے پاء کے

غصے نال ملاح آگھیوس حسرت نوں دس وجلی گل سمجھا کے

توں کے جانڑے میں اج دے دینہہ آیاں کتنے پور ٹپاء کے

راہی پوچھدا

2 دوھڑا

بے درد ملاح پردیسیاں نال لمبے کیوں چا چھڑے پائے نئ

پچھوں رو کے حسرت نکھڑ گئیاں دے کدی پتن تے میل کراے نئ

تینڈا میں مجبور تے دعین ھوسی بھاویں لاکھہ لاکھہ روپ جماے نئ

دس کوئی بندا پور اچ روندا ھا جیہڑے اج پئے پور ٹپاے نئ

فیر ملاح ھونڑ کے آندا

3 دوھڑا

روناں گل سنڑ مجبور مسافر دی گئی حالت بدل ملاح دی

آگھے شوق تے نہیں مجبوری اے اس پتن تے پئ ھوی واہ دی

کیہڑے راہ تے حسرت تین لاواں آوئے سمجھہ نہ اس راہ دی

دھمی کوئی تے شامی کوئی روئے ایہہ گھیڈ اے بے پرواہ دی

دوبارہ راہی مخاطب ھوندا ملاح نال

4 دوھڑا

گل صاف ملاح سمجھاوے ھا کیوں گل اچ ول چا پائیے نی

انج لگداے کملے حسرت دے چا سفر مزید ودھاے نئ

تینڈی چپ پئ صاف گواہی دیندی انج عقل تے پردے آئے نئ

منزل تو پہلے حسرتاں دے میرے قافلے مار مکائے نئ

ملاح نوں دوگھہ لگدا تے آندا

5 دوھڑا

روناں ڈھیر ملاح اودی گل سنڑ کے آگھے بہؤں ارمان لوایائ

اس سوچ میریاں بانہواں دا چا جرم سنگین بنڑایائ

ساری زندگی ایہہ افسوس نہ ویسی مجبور نوں شرم دیوایائ

جیندا نقشہ حسرت توں دینداے میں تے دھمی ویلے پار ٹپایائ

راہی ملاح نوں آندا

6 دوھڑا

کیہڑا فائدہ ھونڑ پچتاونڑ دا پہلے سوچ کے قدم اُٹھائے ھا

توں انج دل پتھر مزاج نہ ھووئے آ زندگی وچ سجنڑ بنڑائے ھا

بیڑی چاڑ کے گھلیاں بانہوں دی ارمان نہ قتل کرائے ھا

آگ لائے آ ایہو جئے پیسے نوں نہ روندے پار ٹپائے ھا

ملاح راہی نوں جواب دیندا

7 دوھڑا

ھکی یار دی خاطر میں کملے چا پتن تے ڈیرے لائے نئ

میرے دل اچ کئی دیاں یاداں دے سوتے لشکر آنڑ جگائے نئ

کیہڑا فائدہ آئ حسرت پار ونجنڑ دا کدی گئے ھوے واپس آئے نئ

میرے وانگ ملاح بنڑ بیٹھے نئ جنہاں پتن تے سجنڑ گھڑائے نئ

راہی ھسڑ کے ملاح نوں آندا

8 دوھڑا

اوٹھی یار ملاح دل نہی پئیا راہندا او کتھے حسرت کتھے

نشان ویکھا انہاں گھریاں دے لگے ڈھول میرے دے جھتے

کیتی منت ملاح دھمی نال اپڑیساں تیرے نال جو وعدے متھے

ھئی رات دا ثمرا منت کریندا ٹک رات مسافر اتھے

آخری دوھڑا

9 دوھڑا

ٹکا رات مسافر نال ملاح دے دھمی نال تیاری کر گئے

چڑا ظلم دا دریا بیڑی تے او لت مجبورن دھر گئے

حسرت دے نال نصیب ملاح دے بھنوراں وچ آنڑ کے ھر گئے

انج زندگی نال ناراض تھئے ملاقات توں پہلے ای مر گئے

شکاری تے پرندہ

اک پکھو نوں کسے شکاری پنجرے اچ بند چا کیتا بند کرن توں بعد اوس پکھو نوں پنجرے وچ بڑیاں چوگاں پائیاں بڑے ترلے لئے پر پکھوں کجھ وی کھائے پیوے نہ شکاری بہت پریشان ھویا تے آخیری شکاری ویکھیا کے ھون اے مردا اس نے پنجرے دی کلی پٹ کے اھدا اے جا اڈ ونج جس ویلے پکھو اس دی اے گل سنی تے سن کے آھدا اے ....

کی آھدا اے توجہ ....!!

جداں پر ھن اڈن دا شوق وی ھا اوداں آھدا ہائوں فریاد نہ کر..!!! 

اوئے ھون دے کے حکم اڈاریاں دے میرے پچھلے ڈنگ برباد نہ کر ..!!!

نہ او" قاسم "رنگ نہ او سگویں سنگ میتھے ایڈا ظلم صیاد نہ کر ..!!!

نہ کھول دروازے پنجرے دے ناں رب دا ھئ من آزاد نہ کر..!!!

جس ویلے پکھو دی اے گل سنی تے اوتھے شکاری پکھوں نوں آھدا اے با..

.

شکاری کی آھدا اے توجہ ...!!!

اسی اعلی ظرف شکاری ھائیں ساڈا عام شکار نہ سمجھیں..!!!

دانہ جدن وی سٹیا اے جگیا نہیں اویں دھوکا وار نہ سمجھیں..!!!

او تینوں جان کے "ساجد" چھوڑ دتا اے ساڈا وار بیکار نہ سمجھیں..!!! 

اساں باز کھڈائے ھن تلیاں تے سانوں چڑیاں مار نہ سمجھیں ....!!!

سردار تے غریب دوست

جناب مرحوم غلام محمد درد صاحب دو دوستاں دے درمیان اک کہانی لکھی اے اک سردار ہے اک غریب اے اوہناں دا آپس اچ پیار وی بڑا آ لیکن کسے وجہ تو ناراضگی ہوئی ہے تاں سردار اپنے غریب سجن نوں اپنے وطن تو کوچ کرن دا حکم دتا اے تے غریب منت کس طرح کیتی اے. کہانی پوری پڑھسو اچھی لگی تا مرحوم نو دعا دے چھوڑیائے مہربانی. مجبور آہدا اے کہ. 

مینوں ٹورو نہیں تہاڈا نوکر بن کے ساری زندگی نوکری دیساں. 

نت دُھوڑ تہاڈیاں جُتیاں دی ودا پپڑیاں نال پُجھیساں.

 تَعظیم اچ وال دا فرق نہ آوسی تہاڈی زیارت حج سمجھیساں. 

ودے بعد اچ لوک مثالاں دیسن انج. درد. پریت پلیئساں. 

لیکن اس عادل دے وچ کوئی تبدیلی نہیں آئی انجے حکم رہیا کہ توں ونج تے مجبور آہدا اے کہ ہن ونجن دا ویلا نہیں لیکن اک وعدہ رہیا. 

میں دھمیں دا سورج راہے اُبھریساں ہنڑ کر نہیں بے آرام ایں

میرے ٹُرن دی خیر اے لہہ جاون تیرے مگروں کل الزام ایں

ٹُر ویساں درد نہ ہوون دیساں تساں راجیاں نوں بدنام ایں

کل نظر نہ آؤساں کرن دیئو چھڑا آج دی رات قیام ایں

دھمیں وعدے دے مطابق پکھیاں پَٹ کے سردار دے گھر اَل منہ کر کے غریب آہدا اے. 

پکھی واساں پکھیاں پَٹ لیاں نی لئے. درد. سمال جاگیر اے. 

توہئیں سجن ریئس دی نگری چو کیتی ویندین کُوچ فقیر اے.

جَھکیں نہیں متے ساڈیاں جُھگیاں وچ کدی لئے آوی تقدیر اے. 

تیری لوڑ مٹیساں بھاویں ویچنی پئے گئی مینوں تن دی اک اک لیر اے. 

اگاں ٹُر کے تھوڑا جیا مجبور پچھوں تک کے وت آہدا اے. 

چلو ہُن تے خوش او لہہ گیا نے سروں. درد. غریب دا بھار اے. 

مَتاں مل ونجے تخت مبارک وچ دسو لگدیاں نوں سرکار اے. 

میں تاں تاک دے اُوڈھر رو دھو کے لئیساں آپنڑا وقت گزار اے. 

پر تینوں وی چودھار دا ملکھ آکھیسی توں ٹھگ ایں نہوں لجدار اے. 

مجبور اگاں شہر چو باہر نکل پیا اے تے ٹُردا ویندا اے تے آہدا ویندا اے. 

مُل کچ دا لایا ای ہیریاں نوں بھلا ہووی سجن صراف اے. 

تیری شاہی اچ رہ کے ویکھ لیا ہے توہیں عادل دا انصاف اے. 

اَگاں کوئی سرکار تے بھار نہ دیساں کریں پچهلیاں غلطیاں معاف اے. 

پیا ہُسڑ تاں دُوروں کر لیئسی تیرے شہر دا. درد. طواف اے.

کسے ویران جگہ تے جا کے بہہ گیا ہے کہج عرصے تو بعد اس شہر دا کوئی بندہ ملیاس اُس نو آہدا اے ویندا پیا ایں میرے سردار نوں اک پیغام دیئں انہوں آکھیں کہ. 

جیئتھوں جھڑکاں نال وسیب چھُڑایا ای اُہو بشر بڑا غمگین ای. 

پریشانیاں دے اَنسُوئیاں راہاں تے ٹھُڈے کھاندا نت مسکین ای. 

بھاویں اُس مجبور دے مان مکا کے کیتی ساہنگیاں دی توہین ای. 

اُوہن وت وی تہئیں جیا کوئی نہیں دسدا جے رب تے. درد. یقین ای. 

وت پریشان ہو کے اپنے آپ نال خیالاں وچ ای جھگڑیندا اے پیا سردار نو مخاطب کر کے کہ. 

تیتھوں بَدزَن کرن تے سئے وس لایا اے نہیں منڑدا دل بیمان ایں

کے پتہ اس نو کی گھول پئیوایا اے توہئیں شوغ مزاج انسان ایں

بھاویں جتنے ای تیز گُھلیندا وت بے تکیاں دے طوفان ایں

تیرے نال دا درد وسیب اچ کوئی نہیں دل پاگل دا اعلان ایں

بقطاں چھ ودیاں. 

کدوں میرے ماہئ آؤنا ایں آکھیں گنئدیاں دیہں ودیاں

ﻣﮩﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ

ﻣﮩﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ

""ﮐﺴﮯ ﺑﻨﺪﮮ ﮐﻮﻝ ﺍﺱ ﺩﺍ ﻟﮕﺪﺍ ﺁﯾﺎ ﺗﮯ ﺍﺱ ﻧﻮﮞ ﺁﮐﮭﺪﺍ ﺍﮮ ﻣﻦ ﺩﮬﻤﯽ ﺍﻭﭨﮭﺎ ﭼﮭﻮﮌﯾﮟ

ﻣﯿﮟ ﭘﺮﺩﯾﺲ ﻭﻧﺠﻨﮍﺍﺋﮯ ﺟﺪﺍﮞ ﻣﺎﮌﯼ ﻣﺎﮌﯼ ﻟﻮ ﻟﮕﯽ ﺗﺎﮞ ""

ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﮐﯽ ﺁﮐﮭﺪﺍﺋﮯ "

ﺍﭨﮭﯿﮟ ﺟﺎﮒ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﮈﯾﻨﮩﮧ ﭘﯿﺎ ﭼﮍﮨﺪﺍﺋﯽ ﺗﯿﻨﻮﮞ ﺩﻝ ﺩﮮ ﺣﺎﻝ ﺳﻨﮍﺍﺋﮯ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﻋﺎﺩﯼ ﮐﻮﺋﯽ ﻧﮩﻮﮞ ﭼﻦ ﺟﮕﺮﺍﺗﯿﺎﮞ ﺩﺍ ﺗﯿﺮﮮ ﺳﺘﮯ ﮬﻮﺋﮯ ﻧﯿﻦ ﺟﮕﺎﺋﮯ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﺁﮦ ﮨﻨﮍﮮ ﺩﯾنہہ ﭘﮭﭩﻨﮍﺍﺋﮯ ﺗﻮﺋﯿﮟ ﭘﮭﭧ ﻭﻧﺠﻨﮍﺍﺋﮯ ﺭﺍﮨﻨﮍﮮ " ﻗﺎﺳﻢ " ﻗﺮﺏ ﺩﮮ ﺳﺎﺋﮯﻧﮩﯿﮟ !!!

ﺍﮎ ﺩﻭﻭﮮ ﻧﻮﮞ ﺭﺝ ﮐﮯ ﻭﯾﮑﮫ ﻟﻮﺍﺋﯿﮟ ﻣﺘﺎﮞ ﻭﺕ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻣﻼﺋﮯ ﻧﮩﯿﮟ !!!

"" ﻣﮩﻤﺎﻥ ﺍﺱ ﺩﯼ ﮔﻞ ﺳﻨﮍ ﮐﮯ ﮐﯽ ﺁﮨﺪﺍﺋﮯ ""

ﻣﯿﺮﺍ ﺳﻔﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮨﺊ ضد ﻧﮧ ﮐﺮ ﺭﺍﮨﮕﯿﺮ ﮨﺎﺋﯿﮟ ﺩﻭﺭ ﮐﺪﺍﺋﯿﮟ ﺩﮮ !!!

ﻧﮧ ﺑﮭﺮ ﮈﺳﮑﺎﺭﮮ ﺟﻨﺪ ﺟﯿﻮﯼ ﮐﺮ ﺭﺧﺼﺖ ﻧﺎﻝ ﺩﻋﺎﺋﯿﮟ ﺩﮮ !!!

ﺗﻮﮞ ﻭﯼ ﭨﮭﯿﮏ ﺍﮮ ﯾﺎﺩ ﮐﺮﯾﻨﺪﺍ ﺭﺍﮨﺴﯿﮟ ﻣﯿﺮﮮ ﮐﯿﺘﮯ ﮬﻮﺋﮯ ﻋﮩﺪ ﻭﻓﺎﺋﯿﮟ ﺩﮮ !!!

ﻣﯿﮟ ﻭﯼ " ﻗﺎﺳﻢ " ﮐﺪﻧﮍ ﮐﻮﺋﯽ ﺑﮭﻞ ﺳﮕﮍﻥ ﺗﯿﺮﮮ ﺭﯾﺸﻤﯽ ﮨﻠﮑﮯ ﺑﺎﮨﯿﮟ ﺩﮮ !!!

""ﺟﺲ ﭨﺎﺋﻢ ﻣﮩﻤﺎﻥ ﭨﺮﻧﮍ ﻟﮕﺎ ﺗﮯ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﺭﻭﻭﻧﮍ ﻟﮓ ﭘﯿﺎ ﺍﺱ ﮐﻮﺋﯽ ﻧﮧ ﭘﻮﺭﺍ ﺧﯿﺎﻝ ﮐﯿﺘﺎ ﻭﺕ

ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﮐﯽ ﺁﮨﺪﺍ ﺍﮮ ""

ﭘﭽﮭﺎﮞ ﺑﮭﯿﮟ ﮐﮯ ﻭﯾﮑﮭﯿﮟ ﻧﺎﮞ ﺭﺍﮨﮕﯿﺮﮦ ﺍﻧﺞ ﻻ ﭘﺮﻭﺍﮨﯿﺎﮞ ﮐﺮ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﻣﻦ ﮔﻞ ﻧﺎﻝ ﻻ ﮐﮯ ﺣﻮﺻﻠﮯ ﺩﮮ ﻣﯿﺘﮭﻮﮞ ﮬﻮﻧﺪﮮ ﮈﮬﯿﺮ ﺻﺒﺮ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﺗﮯ ﮨﻨﺠﻮ ﭘﻮﺟﮫ ﮐﮯ ﺁﮐﮫ ﭼﺎ " ﻗﺎﺳﻢ "ﻧﻮﮞ ﺳﮑﯽ ﭨﯿﮏ ﺗﮯ ﻟﮕﺪﺍ ﺯﺭ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﺑﮭﻼ ﻣﯿﮟ ﮐﻮﺋﯽ ﻧﺖ ﭘﺮﺩﯾﺲ ﺍﭺ ﺭﺍﮨﻨﮍﺍﺋﮯ ﭼﭗ ﮐﺮ ﮈﺳﮑﺎﺭﮮ ﺑﮭﺮ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﺟﺪﻭﮞ ﺍﺱ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﺍﮮ ﮔﻞ ﮐﯿﺘﯽ ﺗﺎﮞ ﻣﮩﻤﺎﻥ ﺁﮐﮭﺪﺍﮮ ﻟﮕﺪﺍﺋﮯ ﺗﻮﮞ ﮨﻨﮍ ﻣﻦ ﻭﻧﺠﻨﮍ ﮐﺎﺋﯽﻧﮩﮯ ﺩﯾﺆ ﺍﻭ ﺁﮐﮭﺪﺍﺋﮯ ﻧﮩﯿﮟ ﺗﻮﮞ ﻭﻧﺞ ﭘﺮ ﺍﺱ ﺷﺮط ﺗﮯ ﺷﺮط ﮐﮩﮍﯼ ﺍﮮ ﺗﻮﺟﮧ

ﺍللہ ﺣﺎﻓﻆ ﺍﯼ ﺳﺠﻨﮍ ﻏﺮﯾﺒﺎﮞ ﺩﺍ ﭘﭽﮭﺎﮞ ﮨﭩﻨﮍ ﻭﺳﺎﺭ ﻧﮧ ﭼﮭﻮﮌﯾﮟ !!!

ﺍﻧﺠﮯ ﻻﭘﺮﻭﺍﮨﯽ ﺗﮯ ﮈﮬﻞ ﻣﭩﮫ ﺍﭺ ﺟﺰﺑﺎﺕ ﻧﻮﮞ ﭨﮭﺎﺭ ﻧﮧ ﭼﮭﻮﮌﯾﮟ !!!

ﺗﮯ ﺩﻭ ﺩﻧﺎﮞ ﺩﺍ ﺁﮐﮫ ﮐﮯ " ﻗﺎﺳﻢ "ﻧﻮﮞ ﭘﻮﺭﯼ ﻋﻤﺮ ﮔﺰﺍﺭ ﻧﮧ ﭼﮭﻮﮌﯾﮟ !!!

ﺑﻨﺪﮮ ﻣﺮ ﻭﯼ ﻭﯾﻨﺪﻥ ﮨﺴﮍﺍﮞ ﺗﻮﮞ ﻣﯿﺮﺍ ﻣﺤﺴﻦ ﻣﺎﺭ ﻧﮧ ﭼﮭﻮﮌﯾﮟ !!!

نقاب پوش تے دیوانے دا تکرار

نقاب پوش تے دیوانے دا تکرار توجو کرنی احباب

دیوانہ کے آکھدائے نقاب پوش نوں

تواڈے مکھ توں ہوا اٹهایائے نقاب میرا قصور کوئی نہی

جے اکهیں اکهیں چوں پیتی ہے گهٹ شراب میرا قصور کوئی نہی

توادهرنظراں اٹھا کے ویکهے جناب حسنی دی کے مجال اے

نگاہنواں اٹهین تے آپے رلین جناب میرا قصور کوئی نہی

نقاب پوش طعنہ مار کے آکھدائے

ایہہ نظراں گستاخ ڈک کے رکھ توں نقاب چہرے توں لاہندے راہندن

جوانی تیتهے نہی وکھرے حسنی دیہاڑے ہر ھک تے آندے راہندن

میدهر تک کے تے ہوش اچ رئیں توں کملا تیری مجال کی اے

جس نوں اکهیں دی میں پیوائی اے اوہ ساری زندگی ڈولاندے راہندن

دیوانہ جذبات اچ آکے نقاب پوش نال مخاطب ھوکے آکھدائے

میں بے شک پیونڑ دا عادی نہ سئ پر اج تاں ضد تے میں چڑھ کے پیساں

توں کهول اکھ دے مۓ خانےسارےتے ہکے لت تے میں کهڑ کے پیساں

نقاب لاہ کے نظارہ کر لۓ توں اج ملنگاں دی مۓ کشی دا

حیا پئے کیتن میں ساری زندگی پر اج تاں حسنی میں لڑ کے پیساں

عاشق تے کنڈکٹر

عاشق پریشان ہو کے ہٹ پیا اڈے تے آ کے کوچ اچ سوار ہو گیا 

پچھوں محبوب وی ٹر پیا

اڈے تے آندا تاں او عاشق نئ ملدا او اوتھائیں بہہ رہیا 

شام نوں اوھا کوچ آئی تاں کنڈیکٹر توں پچھدا تاں کنڈیکٹر آدھا

دھمی ویلے نال اسے موڑ اتوں ھک عجب سواری لئ اے.

کھڑی جے تائیں کوچ سٹاپ تے رھئ پچھاں دید مریندی رھئ اے.

اوھدی حالت دسن دے قابل نئ کسے چکر دے وچ انج پئ اے.

سر سٹ کے نجمی سیٹ اتے پورے سفر اچ روندی گئ اے

(محبوب پچھدا لتھی کتھے تاں کنڈیکٹر آدھا)

ہک وسدے شہر اچ کوچ روکی اوتھے او مجبور وی لہہ گئ.

اوسے اڈے نال ہا جھاڑ شرینھ دا اوھدے ہیٹھاں رلک کے بہہ گئ.

میری اکھیں دا نجمی ویکھن اے اودی جان ت دوزخ ڈھہہ گئ.

اوھنوں تانگ ھائی کسے دے آون دی اکھ سڑک ت اودی رھ گئ.

(کنڈیکٹر توں پچھدا تین کوئی پیغام ڈتائ اوس.کنڈیکٹر آدھا ھا اس آکھیائ)

اج ہٹدےآں تینوں اوسے موڑ اتے ہک پاگل شخص ٹکرسی.

جہنوں ویکھ کے تیری اکھیاں چوں ہنجواں دی فوج اترسی.

اوھنوں آکھیں ضد تے پکیاں رہ میری جیویں پئ یار گزرسی.

میں نجمی ول کے آونڑاں نئ مینوں یاد کڈاں نہ کرسی

توں ڈھول ہمتال تے دھالا سئ میں بزدل تے کمزور سجنڑ

توں ڈھول ہمتال تے دھالا سئ میں بزدل تے کمزور سجنڑ

توں  اطلس   ہیرا   سونا سہی میں بالکل چن سکروڑ سجنڑ

توں مالک  زر جاگیراں  دا مینوں لوڑ دی راہندی تھوڑ سجنڑ

پر مخلص شعیب ضرور آں میں مینوں انج ناں در توں ہوڑ سجنڑ
mera apna likheya hoya band hey aeh