پنجابی دوہڑے: 03/24/19

کوئی لال عقیق ھوون
کھل کے ملیا کرجیتھے ڈھیر شریک ھوون

کیتا سفر جہازاں تے
پہلے ساڈا دل لٹیا ایئ ہنڑ زور نمازاں تے

پیری کالی پا کھیڑی
سجناں نماز نیتی ویکھو منگدا اے دعا کیہڑی

چھپری چوونڑ دے
نت مینوں ملیا کر جیہڑی ہوندی ائ ہوونڑ دے

چھاں دروازے دی
دور دے سجناں دی ہوندی رونق لحظہ دی

پہلی دا پڑھ قاعدہ
جداں اساں رسنا ای نئیں مڑ منت دا کے فائدہ

کوئ چرسی چرس بھرے
بہوں مجبور آں میں آکھو ڈھول نوں ترس کرے

چُنڑنی آں وَڈ ماہیا

جوانی قائم رہوی خیرات تاں کَڈ ماہیا

سونا ترے ماسے

چنگا کیتا ایئ سٹ گھتیا ایئ تیرے لائق دے رۓ ناہسے

کوئ بساں لاہور گئیاں
دکهاں وچ رو رو کے اکهیں ہو کمزور گئیاں

او رل کے شاہی کریے

عید پئ امدی اے آ ڈھول رسائ کریے

کوئی رتا رومال ہووے

اسے نوں عید آدھن جہڑی سجنڑاں دے نال ہووے

ہتھیں لال گلاب ہاسے

اودنڑ دے بیلی ہاں جداں نکے نکے بال ہاسے

قول اچ دہئ ماہئیا

توں کدھاں نال لگ مرئسے میں مننڑا نہیں ماہئیا

تھرمس چاہ آلے

ٹھگاں نالوں ودھ نکلے وڈے سجنڑ وساہ آلے

دیگر چھنڑ چھنڑ دی
اوکھے ویلے چھوڑ گیئوں ہنج ڈھاندی اے منڑ منڑ دی

تانڑی تنڑی ہوئی اے
سٹیں نئیں چن ڈھولا ڈاھڈی رونڑق بنڑی ہوئی اے

بلدی اے اگ ماہیا
تیرے نکھڑن دے دیندا میہنے جگ ماہیا

گڈیاں دا پاس آیا
ہنڑ محسوس ہویا اے سانوں پیار ناں راس آیا

کوئی مہندی دهوویں ہا
جیویں ڈهولہ بت سونہڑائی او شاللہ نیت دا ہوویں ہا

کینو پک کے لال ہو گئے
تے جیتهوں ناسے پل وسدے اوہنوں ڈٹهیاں وی سال ہو گئے

کوئی نلکے بور ہو گئے
تهوڑا جیہا ڈینہہ ڈهلیا رنگ سجنڑاں دے ہور ہو گئے

دلوں ڈیرے پٹ چھوڑیں
چھلا میڈا عید آلا کسے کھوہ وچ سٹ چھوڑیں

بارش جَھب رُک گئی
عید تے نہوں آیا تیرے کُوڑاں دی حد مُک گئی

مینہ وسیا گج گج کے
اللہ میرے صبراں نوں ازمایا اے رج رج کے

بساں کہڑوڑ گیاں
تینوں ڈھولا وسر گئیاں چائیاں قسماں توڑ دیاں

پطناں تے پڑ پیشی
اسیں چلو ٹھگ ڈھولا کنڈ تساں وی نئیں ویکھی

کاں اُڈیا کاں کر کے
ٹُر گِیوں وطناں توں میتھے دردا دی چھاں کر کے

بولیاں

پُھل کُھتھا پُھلائی نالوں

توآں میرا بانہہ بیلی توآں چنگا خُدائی نالوں

کوئی ٹاہنگے تے لائی گھوڑی

سستا نہوں ملیا تیرے پچھے خُدائی چھوڑی

مینہہ لتھا مُہاڑ کھلا

تیرے میرے سانگے دا پیا لوکاں نوں ساڑ کھلا

کوئی بنے تے گھاہ ماہیا

لگیاں دی لج رکھساں میرا اللہ گواہ ماہیا

کوئی بنے تے جو ماہیا

اِنجیں میرا دل آدھائے سداں اکھیں اگے رہو ماہیا

کوئی بیلے وِچ کانہہ ہوندی

بھانویں میتھوں جِند منگ لَے نئیں تیرے اگوں نانہہ ہوندی

پُھل کُھتھا چنبیلی دا

میتھوں سنگ نئیں چُھٹدا توئیں چناں جہئے بیلی دا

کوئی گڈی دا ٹائر ہووے

ہَس کے تکیا کر تیری اکھیں دی خیر ہووے

کوئی رَتی رضائی ہووے

ماہی سانوں معاف کریں ساڈی غلطی جے کائی ہووے

لاہی کاٹھی وے گھوڑے توں

آ دوویں رَل وَسیئے جِند چُھٹے وِچھوڑے توں

کوئی کوٹھے نوں لے آیا

اسیں جداں نانہہ نکھڑے ہتھیں لوکاں دے کے آیا

اٹ لتھی چُبارے تے

جِند قربان کراں تیرے ”درؔد؎“ اشارے تے

اللہ اونج ازمائشاں لکھ لے لئے تیرے پھٹنڑ دا پھاہ نہ آوے

ہتھوں توں مشتاق کھڑیی جانویں کدی انج دا راہ نہ آوے

تیرے کانڑ ملہوٹا میں ہوواں اسے قبر دی جاہ نہ آوے

اٹھ پاہر نہ دسیں تاں انج لگدائے دوجا شک نئیں ساہ نہ آوے

ساڈے بَخت پَئے ہَردِن جِند جیوی گلاں نپ نَئیں اُڑیاں تُهڑیاں

اِسے ِنکی نِکی پِهک دے دریا ِوچ سئے سنگتاں ِڈٹهیئَن رُڑیاں

وڈا ِرزق اَئی سجنڑ زمانے تے شالا سنگتاں راہنیں جُڑیاں

لجپال ہوون تاں سجنڑ ہوندن ابّرار شَفا ِدیاں پُڑیاں

اللہ اچے رنگ لئی ڈاڈھا چاڑیائی اللہ راہسیاں تے احسان اے

تے او مار دیوائی آ کملیاں نوں جئیندا کوئی نا وہم گمان اے

اونج تھک پیا ہاؤں تاں کر سٹیں ہا سٹ گھتنڑ دا درد اعلان اے

جہڑی بانہہ ونج نپی ائی دشمنڑ دی بندے موئے جتنڑاں ارمان اے

ھنجواں دیاں قیدنڑ اکھیاں توں پر درد پیغام تا لے لئے

ھنجواں دیاں قیدنڑ اکھیاں توں ہک درد پیغام تا لے لئے

جھلے دل دے شاھروں اودراں دا واپس کہرام تا لےٴ لےٴ

لجپال شاباش دے روپ دے وچ اپڑاں انعام تا لے لئے

ناراضگی اپنی جاہ تے سہی پر درد سلام تا لےٴ لےٴ

اجاں پچھلے زخم وی نن اٹھرانڑے وت مار شدید آگئی اے

سجنڑاں دئوں درد رسائیاں دی ناکام امید آگئی اے

نئیں ڈھئی خیرات زیارت دی انجے سکدی دید آگئی اے

مسیں چائی ہئی عیدالفطر دی پھوہڑی اگوں مڑ بقرید آگئی اے

ونج قاصد میرے دلبر نوں اے لازمی کر تاکید اے

پئی سکدی اے اکھ ! وڈے عرصے توں ہک وار کرا ونج دید اے

تیری خواہش مطابق قسم خدا دی میں رکھیا سوٹ خرید اے

من منت وڈو مسکین آھدائی کل پرسوں تاں وڈی عید اے

کیوں قاصد وقت مصیبت دے میری سنگت دا کج نئیں آیا

کیتی جانڑ کے لاپروائ ہیسوں یا تینوں دسنڑدا چج نئیں آیا

بیمار جوں مرنڑ دے عین قریب اے اوہ سنڑ کے بھج نئیں آیا

کیہڑے منہ نال منہ تے کل اوسیں جیہڑا قاسم اج نئیں آیا

میں سنڑیا اے تیرے لوں لوں وچ گیا پیار رقیب دا رچ اے

پر رکھیں یاد جوں نال غریب دے وادھا تینوں کدنڑ کوئ سگنڑاں پچ اے

بعد اچ قاسم پک لگسیں دل پتھر ہوندا اے یا کچ اے

پہلوں توں دس حلف تے ہتھ رکھ کے جو میں سنڑیا اے ایہ سچ اے

کل ملکھ دے منہ میں سنڑ بیٹھاں گل عام هائی هر بازار اچ

ایڈی کاوڑ کدنڑ دی آ گئی اے ساڈی بھولی جئی سرکار اچ

کے ھرج ھو گئی ھک ونگ بھج گئی ساتھوں باھنہ مرروڑ دیاں پیار اچ

ایڈی گل تاں کائ ناهی جیہڑی آنڑ هلائی نےابرار دی پورے شاھر اچ

رب ضامن دے کے مکر گیاں ایں میرا یار وپار دا کوڑاایں

گلاں کر نہیں کوڑا ہو ویسیں ہر عہد وقار دا کوڑاایں

اک میں نہیں ملک جناب نو آہدا اے بیلی توں. ابرار. دا کوڑاایں

ایڈا توں گامن سچیار نا بن توں تا سارے شہر دا کوڑاایں

بختاں وچ کئ دیاں کوکاں سنڑ کےکدی ڈٹھا وی ناہ پرتی کے

پتہ لگا اےساجھ عذاب ھوندن جھولسی جھولسی جھولسی کے

خود رل گیاں علم ابرار نوں ھویاۓ چتھڑی چتھڑی چتھڑی کے

بندےرلے ہوۓ ویکھ کےرو پمداں جدوں ڈٹھاۓ آپ کھڑی کے

اودے وت نہیں ونجنا ایہو نیت کے ہٹنا اساں سینے صبر دی سل دے کے

اونہاں گیاں نوں مڑ بے بھاریاں کرنا ایں نفرت نوں سئے جئی ڈھل دے کے

ربا شکوہ نہیں پر عرض کریندا آں باقی ہر شئے مین کامل دے کے

ککھوں ہولیاں سجن دے منہ چا کیتا ای ابرار نوں کملا دل دے کے

چلو ہنڑ تاں خوش ہو لیہہ گیا نے سروں درد غریب دا بھار اے

متاں مل ونجے تخت مبارک وچ دسو لگدیاں نوں سرکار اے

میں تاں طاق دے اوڈھر رو دھو کے لیساں آپنڑا وقت گزار اے

پر تینوں وی چودھار دا ملکھ اکھیسیں توں ٹھگ ایں نؤں لج دار اے

تینوں چنڑ کے سجنڑ وقار بنڑایا اے مینوں پڑ اچ ہار نہ دیویں

رکھیں خیال غریب دے دکھ سکھ دا چھڈ ادھ وچکار نہ دیویں

آکھے لگ کے سجنڑ رقیباں دے کم کر ہک یار نہ دیویں

تیری نکی جئ جھڑک تے مر ویساں، ہتھیں آپنڑے ذہر نہ دیویں

کوئی بهن گیا رونق پکهیاں دی کوئی چهوڑ کے شیش محل ٹریا

کوئی بهل گیا مقصد آونڑ دا کوئی کر کے مقصد حل ٹریا

کوئی پلیا ناز تے نخریاں وچ کوئی قیچ مکران تے تهل ٹریا

ایتهے ہر کوئی درد مسافر اے کوئی آج ٹریا کوئی کل ٹریا

کیویں سجنڑ امیر غریب سجنڑ نوں بخشیندن چا آدھ راج اے

ایڈے لج پرور نوں ساری زندگی ہن دعائیں دیندے محتاج اے

گئیوں کھلی بانہہ مل میری غربت دا جداں چن سنڑیا ائ گاج اے

ڈھل بخت جو گئے ہن کے ہویا بھیڑیا آھم تاں سگواں تاج اے

کھوہ واہندن اپنڑیاں واریاں تے تیری واری اے بخت ھڈا لے

تینو کے پوچھنڑا اے ان پھردیاں تے ہمتاں آلا زور اذما لے

چلو درد غریب تے ترس نہ کر بھلا اپنڑے کانڑ کما لے

جہڑا ڈھلی ہوی رت اچ کم آوی کوی ہک ادھ سجنڑ بچا لے

میں کداں تائیں تیرے کوڑ تے وس کے کائنات نوں موہڈھے دیئساں

مجبورن دل دئیاں سدہراں تے پڑئی صبر دی چاڑ رکهئیساں

بختاں دئیاں لاپروائیاں تے تہیتوں قرضے کیئنج نکهڑئیساں

تے توں سجڑ حیات دے پیر نپیسیں تے میں رسنڑ گناه سمجهئیساں

قول اچ دہئ ماہئیا

توں کدھاں نال لگ مرئسے میں مننڑا نہیں ماہئیا

هر ویلے پیار توں جان سدیناایں اودی جان نکلدی پئ هیئ

بیلی رٹها ودا ہووے تے اسی جیندے وتیئے گل قاصد گھلدی پئ هیئ

میری دکهاں دی پنی هوئی پیار دی روزی انجے ریت اچ رلدی پئی هیئ

تے آکهیں اپڑ حیات بچا سگداایں تاں اجے پپنڑی هلدی پئی هیئ

جینوں هر ویلے پیار توں جان سدیناایں اودی جان نکلدی پئ هیئ

انجے کہیں دے مگر ونجا نئ زندگی دھنگی کہیں نوں تھبیاں گھت نئ

اج ہر کوئی ہد توں ڈھیر سیانڑا ای تیری کہیں وی منڑی مت نئ

جداں ہنڑ تائیں لگدا سمجھیا کہیں نوں ککھوں ہولا ہو وت وت نئ

کدھاں جتنڑے تائیں مضبوط نہ ہوون کدی درد کھلوندی چھت نئ

میرے موڑ نہ میلا ہنجواں دا ہتھاں بدھیاں دی رکھ لج لے

دیساں نوکری تیریاں نسلاں دی ہمتالا غربت کج لے

خودار دا دامن چاک نہ کر رکھ بھرم شریک ءچ اج لے

ہک دید دی بکھ غفران نہ دے انج ظلم وسا رج رج لے

آپے لڑ پؤنائیں تے آپے رس پؤنائیں ڈاہڈھا دل ولچاونڑاں جھلیائ

خوش بخت ایں سنگتی عاقب ورگا ہر قول نبھاونڑاں جھلیائ

جہندی آ کھ تے مینوں ودا دھوکھے دینائیں کوئ بہؤں من بھاونڑاں جھلیائ

میرے دل نوں کھیڈ بنڑائی وتنائیں ویسے چونڑ کھڈاونڑاں جھلیائ

اساں انج وی وطن تے راہونڑا کوئ نہ جداں سٹ گھتیا سرکار ھاۓ

جیہڑا جھڑک کے در توں دھک چھڈیائ کسے پھردے سجنڑ دی مار ھاۓ

ناہے توڑ دی ملک منیر نوں کرنی جداں دل وچ چور ھزار ھاۓ

اکھیں انج ھنجواں نال بھرنیاں ھاۓ کیوں کیتیاں دو توں چار ھاۓ

دلا جاء جاء من بدنام نہ کر پراں ڈک جذبات دی چھل نوں

ہنڑ کملیا ذہن تو لاہ وئ سئ اس گزرے ہک ہک پل نوں

بھانویں کچا وئ ہووۓ ڈھۓ پونداے وٹا مار جداں کئیں پھل نوں

کھٹی کوئ نئ اج دیاں سنگتاں وچ پراں نجم بھلا اس گل نوں

تندو کچیاں نال جے ہٹهہ بنهیے چن کیں تائیں رهسن تگیاں

کم ظرف نوں سجن بنڑا بٹهیوسے تائیں توڑ نئیں چڑیاں لگیاں

کل ہاے تعریف دے پل بنهدے اج اوہا پۓ کردن بگیاں

سائیں حیدر ازل تو سادے ہاسے تائیں لوک کریندن ٹهگیاں

مینوں جتھے جتھے سجنڑ کوہیندے رہے او کیتی رکھیا اے حاضر گاٹا

تہاڈی پھٹ تے بے تکیائی دی چھک توں ہے ساجھ دا چولا پاٹا

تے تساں بندیاں دی بھائیوالی چوں آیا قدم قدم تے گھاٹا

او پیا بھل کے درد حیاتی ساری ڈھینگراں تے ویٹیا آٹا

تینوں بهل ونجاں ها پرنیک نصیب هاؤں میرے لحظے دے مہماناں

توہیں قدم قدم تے بخشیا هے مینوں ہنجواں دا نظراناں

پر جدنڑ جناب دی اودر دا ابرار جهلینداۓ طعناں

بے وس اے بهلنڑ تے ڈهل نئیں لگدی چنگا لگنایں وت بیماناں

ہک حسرت ھا میری اکھیاں توں ہنجواں دی بھیڑ ہٹاؤ ھا

میرے وطن اداس دی مٹیاں تے آقدم رنجا فرماؤ ھا

اٹھ پہر دی عابد زندگی ھا پردیس دے شوق گھٹاؤ ھا

میرادل افغانستاں دے وانگ ہے ہمدردیاں کانڑ تاں آؤ ھا

پابندیاں دے اس جیل دے وچ اوچا ساہ وی بھرنڑ دتوئی نہیں

مینوں محسن اپنڑیاں قدماں وچ جھٹ سر وی دھرنڑ دتوئی نہیں

میرا پھڑکنڑ نا ھا پراں دا ماتم او وی رج کے کرنڑ دتوئی نہیں

تے اساں مڑ کہڑا عابد آونڑاں ھا سانوں باہیں وچ مرنڑ دتوئی نہیں

او گھاٹیاں ٹاہلیاں تے پینگھ اوچیری کر یاد رنگیلا ساونڑ

تے کدے گھتیا ای وقت ویراگاں آلا بن سدیا آونڑ جاونڑ

میری ڈیگر کیوں ابرار ونجائی ہیی چھوڑی وینا اے یار بولاونڑ

کیوں ہنڑ سرکار نوں ویسر گیا اے گھروں سد کے نال کھیڈاونڑ

ہتھیں لال گلاب ہاسے

اودنڑ دے بیلی ہاں جداں نکے نکے بال ہاسے

اج کوئ نہوں درد غریب دا بیلی پرانہہ چھوڑ خیال بلپ دا

ونڑں سوچیاں سمجھیاں گل اپڑیں گھت نئیں جنجال بلپ دا

جداں پھس گیئوں اپڑیں آپ توں ویسیں ہیئ ایہو جیا جال بلپ دا

جہڑا ملسی آ ملسی ٹھگ بیلی اکا کوئ نہوں حال بلپ دا

سر لیں آ ھسڑ کے ساہ پیا دیندای بیمار دا جگ دے کونڑ اے

جینوں سنگت دے قابل نؤں سمجھیندا او تیرے یار دا جگ دے کونڑ اے

تووی چھوڑ ونجے تاں میں کدے جانوا او خوددار دا جگ تے کونڑ اے

او تیرے دم تے الله دی ذات سوا ابرار دا جگ تے کونڑ اے

کتھے عین دوپہر دا چھوڑیا ھائیا ھنڑ دیگریں ڈھلیاں ودیاں

پر دل دے دیس تے اجنڑ وی کملیا او گلاں تیریاں ھلیاں ودیاں

تیری لمڑ ابرار وساہ پٹ چھوڑن مسے اودھراں ٹھلیاں ودیاں

اکھی دھوکے کھا کھا تھک پئیاں ھن باہیں ملںڑ نوں ملیاں ودیاں

آ سجناں میں تینوں دسنا ھا توں کتویں رات دا چن ایں

میرے واسطے ھر دینہ پہلی ایں بھاویں چودھویں رات دا چن ایں

توں نت پیا چڑھ میں نت پیا ویکھاں میرا نت پیا ٹھردا من ایں

ذرا بد نظراں توں بچیا کر میرے چن دا جگ دشمن ایں

میری ذات دا وادھا زندگی وچ توسی ثابت کر نۓ سگدے

دے اج تائیں مدت دی نوکری دا مشتاق اجر نۓ سگدے

آئی اوکھ دی کانگ تاں سانگیاں دی لیمب صرف قبر نۓ سگدے

اکھیں شرم توں نیویاں کیتی وتو ھا چلو بڈ کے مر نۓ سگدے

جیہڑا بخت اچ ڈهیر دانا مشہور آ اوہا سجنڑ گنڑیندائی کملا

بے سیتی دے طوفان دے وچ دیہنہ رات چوٹیندائی کملا

تیرے هٹنڑ دا پوچھ کے راہیاں توں ودا نت جهڑکیندائی کملا

تیری اودر چیتے کهس لئے سوں ودا درد دسینداایئ کملا

اساں اج دے دنہہ تائیں نئیں جاتا کوئی بشر جناب دے پائے دا

اساں اج دے دیہنہ تائیں نئیں جاتا کوئی بشر جناب دے پائے دا

تہاڈی عزت افزائی دے کانڑ اپنایااے کردار ہمیش رعائے دا

اساں توڑ دے شوق توں ساریاں منیاں بھانویں پک ہا اپنڑے وائے دا

تساں دل نوں درد بنڑائی رکھیااے ساری عمر مکان کرائے دا