انہاں گل اچ قاسم پھس ونجڑاں مڑ پھس کے آکھنڑاں خیر اے

انہاں گل اچ قاسم پھس ونجڑاں مڑ پھس کے آکھنڑاں خیر اے

اساں گل نہ دسنڑی غیراں نوں انہاں دس کے آکھنڑاں خیر اے

اساں نال رقیب دے لڑ پونڑاں انہاں رس کے آکھنڑاں خیر اے

اساں رو کے آکھنڑاں مر گئے آں انہاں ہس کے آکھنڑاں خیر اے

پہلے گهر شہباز اجاڑنے پوندن وت سد لجپالیاں آلے وجدن

پہلے گهر شہباز اجاڑنے پوندن وت سد لجپالیاں آلے وجدن

اوہا شوک کهلوندن سائیاں نوں بدنسلے جدنڑ وی رجدن

تے اوہ کدی نئیں وسے جیہڑے بدل مسلسل گجدن

کیہڑے لگدن زور سواراں دے گهوڑے آپنڑے ٹل تے بهجدن

تساں سچی رس گۓ ھو میری غلطی اے لگا توڑ مناونڑ آواں

تساں سچی رس گۓ ھو میری غلطی اے لگا توڑ مناونڑ آواں

محسوس ناں کرو تاں قسم خدا دی ھتھ پیراں تے لانوڑ آواں

دیو ڈھول اجازت زندگی دی ھک گل سمجھاونڑ آواں

جہڑی ھوگئ اے حالت اکھیاں دی تہانوں توڑ وکھاونڑ آواں

غربت دی یار مسیت دے وچ دکھاں جدن امام بنایا

غربت دی یار مسیت دے وچ دکھاں جدن امام بنایا

وت صبر دے یار مصلے تے اساں ھر لگدا ازمایا

اساں پڑھ کے فرض غریبی دے پچھاں جدن سلام ولایا

خالی سنگت دی صف تے ٹوپیاں ڈسیاں ہک سجن وی نظر نہ آیا

مل کے نکھڑنڑ دے خاب سارے،خیال آسن تاں یاد آسوں

مل کے نکھڑنڑ دے خاب سارے،خیال آسن تاں یاد آسوں

اجاں تاں سانول ہے رات پہلی،اے سال آسن تاں یاد آسوں

جواب تیکوں نا کوئی ملسی،سوال آسن تاں یاد آسوں

اجاں تاں عشرت عروج تے ہو زوال آسن تاں یاد آسوں

جھٹ بہہ ونج کول غریباں دے رلی ودی اے آس کدوکی

جھٹ بہہ ونج کول غریباں دے رلی ودی اے آس کدوکی

اکا ذہن توں  کاشف لاہندی نہیں تہاڈی ویکھی شکل جدوکی

گلاں دونواں پاسے غلط کریندے ھن پٹھی سوچ سوچیندے لوکی

متاں سکدیاں سکدیاں مر جاواں گھٹی پئی ھے صحت رتوکی

مینوں ہر دیہنہ دکھ دا دکھ لگدا اۓ تن نال جدوکی ورتی

مینوں ہر دیہنہ دکھ دا دکھ لگدا اۓ تن نال جدوکی ورتی

شاہ ھو کے وطن تے لک ناں سگیم انج کھیڈ نصیب چا پرتی

ودا سک دی قبر تے وینڑ کریناں تے میرے حال تے ہسدی اے دھرتی

کم ظرفاں درد چاں گل کیتی ساری عمر دی کیتی کرتی

محبوب دی تعریف

عاشق نے آپنے لفظاں دا نچوڑ کر کے محبوب دی تعریف کیتی اے اگر داد نہ دیسو تاں اے ناانصافی ہوسیں ذرہ لفظاں تے غور کر کے

ﻣﮑﮭﮍﺍ

ﻣﮑﮫ ﻧﻮﺭﺍﻧﯽ ﺩﻟﺒﺮ ﺩﺍ ﺍﯾﻮﯼ ﺣﺴﻦ ﺩﯼ ﺧﺎﺹ ﺭﮨﺎﺋﺶ ﺍﮮ ﻻﺋﻖ ﻧﻤﺎﺋﺶ ﺍﮮ

ﭘﺌﮯ ﻧﻘﺶ ﻧﮕﺎﺭ ﺩﺳﯿﻨﺪﮮ ﮨﻦ ﮐﯿﺘﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺁﺭﺍﺋﺶ ﺍﮮ

ﺟﯿﮩﮍﺍ ﺗﻞ ﮨﮯ ﯾﺎﺭ ﺩﯼ ﺗﮭﻮﮈﯼ ﺗﮯ ﺍﻭﻭﯼ ﻗﺎﺑﻞ ﺻﺪ ﺳﺘﺎﺋﺶ ﺍﮮ

ﺁﮈﮬﺎ ﮨﻦ ﺭﺧﺴﺎﺭ ﺍﻧﺎﺭ ﯾﻤﻦ ﺩﮮ ﺟﯿﮩﮍﮮ ﺭﺍﮨﻨﺪﮮ ﺳﺮﺥ ﮨﻤﯿﺶ ﺍﮮ

ﻧﮏ

ﻧﮏ ﭘﺘﻼ ﭘﯿﺎ ﻣﮑﮫ ﺗﮯ ﭨﮭﺎﻭﮮ ﺟﯿﻮﯾﮟ ﻓﻮﺝ ﺍﻧﺪﺭ ﺳﺎﻻﺭ ﺍﮮ ﮐﮭﮍﺍ ﺗﯿﺎﺭ ﺍﮮ

ﺍﯾﻨﺪﯼ ﺩﮬﺎﺭ ﻗﻨﺪﮬﺎﺭ ﺩﮮ ﺧﻨﺠﺮ ﻭﺍﻧﮕﻮﮞ ﯾﺎ ﺗﺎﺗﺎﺭﯼ ﺗﻠﻮﺍﺭ ﺍﮮ ﮐﻮﻥ ﺳﮩﺎﺭﮮ

ﻧﻘﺶ ﻧﮕﺎﺭ ﺷﺎﮨﮑﺎﺭ ﺍﻧﻮﮐﮭﮯ ﮐﺮﮮ ﮨﭧ ﮨﭧ ﮐﮯ ﻟﻠﮑﺎﺭ ﺍﮮ ﺗﮯ ﺳﭧ ﻣﺎﺭﮮ

ﺩﺭ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺩﮮ ﺁ ﮐﮯ ﺁﮈﮬﺎ ﻟﯿﺎ ﺳﻮﮨﻨﮍﯾﺎﮞ ﺣﺴﻦ ﺍﺩﮬﺎﺭ ﺍﮮ ﻗﺴﻢ ﺳﺘﺎﺭ ﺍﮮ

ﮐﻦ

ﮐﻦ ﺑﻨﺪﯾﺎﮞ ﺩﮮ ﺟﮭﺮﻣﭧ ﻭﭺ ﺟﯿﻮﯾﮟ ﭼﻦ ﺑﺪﻟﯽ ﻭﭺ ﺁﻭﮮ ﺧﻮﺏ ﺳﻮﮨﺎﻭﮮ

ﺟﯿﻮﯾﮟ ﺑﺮﻕ ﺍﺑﺮ ﻭﭺ ﮐﭙﺮ ﭘﺎﻭﮮ ﺍﻭﻧﻮﯾﮟ ﺑﻨﺪﯾﺎﮞ ﺩﮮ ﻟﺸﮑﺎﻭﮮ

ﺁ ﻭﺕ ﻭﺕ ﮈﮔﺪﮮ ﻣﮑﮫ ﺍﻧﻮﺭ ﺗﮯ ﭘﯿﻨﺪﮮ ﺍﺩﺏ ﺩﮮ ﻧﺎﻝ ﮐﻼﻭﮮ

ﺁﮈﮬﺎ ﺟﺲ ﺳﻨﺎﺭ ﺗﯿﺎﺭ ﮐﯿﺘﮯ ﺷﺎﻻ ﺍﻭﮐﻮﮞ ﻣﻮﺕ ﻧﮧ ﺁﻭﮮﺯﻧﺪﮦ ﺭﺍﮨﻮﮮ

ﮔﺮﺩﻥ

ﮔﺮﺩﻥ ﯾﺎﺭ ﺩﯼ ﮐﭻ ﺩﯼ ﺟﺎﭘﮯ ﺯﺭﺍ ﭨﮭﯿﺲ ﻟﮕﯽ ﺑﮭﺞ ﻭﯾﺴﯽ ﻧﺎﺯﮎ ﺍﯾﺴﯽ

ﺭﮒ ﺭﮒ ﺧﻮﻥ ﺷﻔﺎﻑ ﺩﮮ ﺩﻭﺭﮮ ﮨﺮ ﺷﺮﯾﺎﻥ ﻧﻤﺎﺋﺸﯿﯽ

ﮨﻮﺳﯽ ﺟﻨﺖ ﺣﻮﺭ ﺿﺮﻭﺭ ﻧﺎﺯﮎ ﺍﺗﮭﮯ ﮐﯿﺎ ﮐﯿﺎ ﺭﯾﺲ ﮐﺮﯾﺴﯽ

ﮨﻮﯾﺎ ﺁﮈﮬﮯ ﻭﺍﻧﮓ ﺻﺮﺍﻑ ﮐﻮﺋﯽ ﺟﯿﮩﮍﺍ ﯾﺎﺭﻭ ﺳﻮﭺ ﮐﮯ ﭼﺎ ﻣﻞ ﭘﯿﺴﯽ

ﺳﯿﻨﮧ

ﺳﯿﻨﮧ ﻭﺍﻧﮓ ﻣﺪﯾﻨﮧ ﮈﺳﺪﺍ ﺟﺘﮭﮯ ﺳﻮﮨﻨﮍﮮ ﺑﺮﺝ ﻣﯿﻨﺎﺭ ﮨﻦ ﮨﺎﮞ ﭘﺌﮯ ﭨﮭﺎﺭﻥ

ﮐﻮﺋﯽ ﺩﯾﺪ ﻣﺰﯾﺪ ﺑﮭﺆﺍﻭﮮ ﮐﯿﻮﯾﮟ ﺍﮔﻮﮞ ﺑﯿﭩﮭﮯ ﭘﮩﺮﯾﺪﺍﺭ ﮨﻦ ﺑﮩﻮﮞ ﮨﻮﺷﯿﺎﺭ ﮨﻦ

ﺍﯾﺘﮭﮯ ﻋﻠﻢ ﮨﻨﺮ ﺟﺌﮯ ﺩﺭ ﻧﺎﯾﺎﺑﯽ ﺧﺰﺍﻧﮯ ﺩﻓﻦ ﮨﺰﺍﺭ ﮨﻦ ﭘﺌﮯ ﻭﭼﮑﺎﺭ ﮨﻦ

ﺁﮈﮬﺎ ﮐﻮﻥ ﺷﺎﮨﺎ ﺍﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﻭﺍﻻ ﮨﻮﺋﮯ ﺟﯿﻨﺪﮮ ﮐﺎﻧﮍ ﺗﯿﺎﺭ ﮨﻦ ﺍﮮ ﺷﺎﮨﮑﺎﺭ ﮨﻦ

ﺑﺎﮨﻮﺍﮞ

ﺳﻮﮨﻨﮍﯾﺎﮞ ﺑﺎﮨﻮﺍﮞ ﺗﮑﺪﺍ ﺭﺍﮨﻮﺍﮞ ﮐﯿﮟ ﺟﻨﺪﺭﯼ ﺗﻮﮞ ﻻﮨﯿﺎﮞ ﻧﺎﻝ ﺻﻔﺎﯾﺎﮞ

ﮐﺮﮮ ﺑﺎﮞ ﺍﻻﺭ ﺍﺷﺎﺭﮦ ﺳﻮﮨﻨﮍﯼ ﺑﮭﻞ ﻭﯾﺴﻦ ﺷﺎﮦ ﻭﺕ ﺷﺎﮨﯿﺎﮞ ﺗﮯ ﺩﺍﻧﺎﯾﺎﮞ

ﮨﺘﮫ ﮐﻮﻟﮯ ﺑﺮﮒ ﭼﻨﺎﺭ ﺷﺎﻻ ﺭﮐﮭﮯ ﺳﺮ ﺗﮯ ﺑﮭﭩﮑﯿﺎﮞ ﺭﺍﮨﯿﺎﮞ ﺑﮩﻮﮞ ﭼﻨﮕﯿﺎﯾﺎﮞ

ﺍﻭﮌﮎ ﺳﻮﮨﻨﮍﯼ ﭼﺎﮎ ﺩﯼ ﺁﮈﮬﺎ ﺟﺲ ﻣﺠﮭﯿﮟ ﭘﯿﺎﮞ ﭼﺮﺍﯾﺎﮞ ﭼﮭﻮﮌ ﮐﮯ ﺷﺎﮨﯿﺎﮞ

ﻟﮏ

ﻟﮏ ﭘﺘﻼ ﺗﮯ ﻭﻝ ﮐﮭﺎ ﭼﻠﺪﯼ ﮨﻞ ﻭﯾﻨﺪﯼ ﺣﺴﻦ ﮐﺎﺋﻨﺎﺕ ﺍﮮ ﺗﮯ ﮐﯿﺎ ﺑﺎﺕ ﺍﮮ

ﺍﯾﮩﺎ ﻟﮏ ﺩﯼ ﻟﭩﮏ ﮨﮯ ﭨﮭﮏ ﻣﻮﮦ ﻟﯿﻨﺪﯼ ﺗﺎﮨﯿﮟ ﺟﮓ ﺳﺎﺭﺍ ﻣﺎﺗﺤﺖ ﺍﮮ۔ﺍﯾﺘﮭﮯ ﮐﺌﯽ ﮐﺎﻓﺮ ﭘﺌﮯ ﻣﺴﻠﻢ ﺗﮭﯿﺴﻦ ﭼﮭﮉ ﭘﻮﺟﺎ ﻻﺕ ﻣﻨﺎﺕ ﺍﮮ

ﺁﮈﮬﺎ ﺟﯿﻮﯾﮟ ﮈﭨﮭﺎ ﺣﺴﻦ ﺳﻮﮨﮍﯾﮟ ﺩﺍ ﺍﻭﯾﮟ ﭘﯿﺶ ﮐﺮﺍﮞ ﻭﺍﺭﺩﺍﺕ ﺍﮮ

ﻟﺖ

ﺟﯿﻮﯾﮟ ﺗﺨﺖ ﻃﺎﺅﺱ ﺳﺘﻮﻥ ﺍﻧﻮﮐﮭﮯ ﺍﻭﻧﻮﯾﮟ ﺍﺱ ﺳﻮﮨﻨﮍﯼ ﺩﯼ ﻟﺖ ﺍﮮ ﺗﮏ ﻟﮯ ﻭﺕ ﺍﮮ

ﮔﻮﮈﮮ ﺩﺍ ﮨﮏ ﻟﻮﮈﺍ ﺗﮑﯿﺌﮯ ﺳﮏ ﻭﯾﻨﺪﯼ ﺟﮕﺮ ﺩﯼ ﺭﺕ ﺍﮮ

ﺷﺎﻻ ﺧﯿﺮ ﺩﮮ ﭘﯿﺮ ﺍﭨﮭﺎﻭﮮ ﺳﻮﮨﻨﮍﯼ ﻧﮧ ﺭﻭﻧﺪ ﺳﭩﮯ ﻟﺞ ﭘﺖ ﺍﮮ

ﺁﮈﮬﺎ ﻏﻮﺭ ﺩﮮ ﻧﺎﻝ ﺟﻮ ﭨﻮﺭ ﮈﭨﮭﯽ ﮔﯿﺎ ﭼﮭﻮﮌ ﺟﺴﮯ ﭼﻮﮞ ﺳﺖ ﺍﮮ

ﭘﯿﺮ

ﻧﺮﻡ ﻧﻔﯿﺲ ﮨﻦ ﭘﯿﺮ ﺳﻮﮨﻨﮍﯾﮟ ﺩﮮ ﭼﻤﯿﮟ ﺍﺩﺏ ﺩﮮ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﮮ ﺻﺪ ﺁﻓﺮﯾﻦ ﺍﮮ

ﭘﯿﺮ ﺍﭨﮭﺎﻭﮮ ﺗﮯ ﺭﭨﮭﮯ ﻣﻨﺎﻭﮮ ﺟﯿﮩﮍﺍ ﻧﮧ ﻣﻨﮯ ﺑﮯ ﺩﯾﻦ ﺍﮮ ﺧﺎﺹ ﻟﻌﯿﻦ ﺍﮮ

ﺍﯾﻨﺪﮮ ﻧﻘﺶ ﻗﺪﻡ ﺗﮯ ﭘﺮﯾﺎﮞ ﭼﻠﯿﺎﮞ ﭘﮍﮪ ﮐﮯ ﺛﻢ ﺁﻣﯿﻦ ﺍﮮ ﻧﺎﻝ ﯾﻘﯿﻦ ﺍﮮ

ﺁﮈﮬﺎ ﮐﻮﺋﯽ ﻧﺌﯿﮟ ﺛﺎﻧﯽ ﺩﻟﺒﺮ ﺩﺍ ﮈﭨﮭﺎ ﭘﮭﺮ ﮐﺸﻤﯿﺮ ﺗﮯ ﭼﯿﻦ ﺍﮮ ﻗﺴﻢ ﯾﺴﯿﻦ ﺍﮮ

ﺳﺎﻣﻨﮯ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﮑﻤﻞ ﮨﻮﻭﻥ ﺗﻮﮞ ﺑﻌﺪ

ﺍﮮ ﻟﯿﻞ ﻧﮩﺎﺭ ﺗﮯ ﭼﮭﺎ ﮔﺌﯽ ﺍﮮ ﯾﺎ ﺯﻟﻔﺎﮞ ﮐﺞ ﻟﺌﯽ ﮐﻨﮉﺍﮮ ﭘﺌﮯ ﮔﺌﯽ ﮈﻧﮉ ﺍﮮ

ﮐﺠﮫ ﮔﮭﭧ ﺯﯾﺒﺎﺋﺶ ﻧﺌﯿﮟ ﺍﺱ ﺭﺥ ﺩﯼ ﮐﻮﺋﯽ ﮐﺮﺳﯽ ﮐﯿﻮﯾﮟ ﻭﻧﮉ ﺍﮮ

ﯾﺎﺍﻟﭩﺎ ﺭﺥ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺩﺍ ﮐﺮ ﮐﮯ ﮐﯿﺘﺎ ﯾﺎﺭ ﮔﮭﻤﻨﮉﺍﮮ

ﮨﻮﻭﮮ ﺍﻭﺟﮭﻞ ﮨﮏ ﭘﻞ ﻣﻮﻝ ﻧﮧ ﺁﮈﮬﺎ ﺍﮮ ﺍﮐﮭﯿﺎﮞ ﺩﯼ ﭨﮭﻨﮉ ﺍﮮ

کسے وِچھڑ گئے دا اچنڑا چِیتی خیال آوے تاں رو پویندا اے

کسے وِچھڑ گئے دا اچنڑا چِیتی خیال آوے تاں رو پویندا اے

کسے دے لب تے وی ہم سفر دا سوال آوے تاں رو پویندا اے

جدوکی سنگت دے تختوں ڈھٹی ایہہ زندگانی مکانڑ بنڑ گئی

اوہدے وچھوڑے دا دیہں مہینہ یا سال آوے تاں رو پویندا اے

اللہ پاک دے بعد جہان دے وچ بوہا تیرا تاڑ کے آئے هاں

اللہ پاک دے بعد جہان دے وچ بوہا تیرا تاڑ کے آئے هاں

تیرے مانڑ تے تخت نشیناں دے کئیی تخت لتاڑ کے آئے هاں

کوئی موت سوا کر وکھ نہی سگدا خط خوف دا پاڑ کے آئے هاں

پچهاں ہٹیاں درد ہٹیندا ای نہی کیوں جو بیڑیاں ساڑ کے آئے هاں

تُوہاں لَے لَے دِل بھاوِیں مُفت اچ لےلے اسیں وِکنڑ دے کانڑ جو آۓ ہاں
ساڈا شوق اے توہیاں دے ہتھ وِکیئے اسی اِس گل دے سدھراۓ ہاں
ہتھ موڑیں نہی سجنڑ بےقدراں وانگوں تیری سِک دے مول ستائے ہاں
پِچھاں ہٹنڑ حیات ہُنڑ وَس اچ کوئی نہی مُڈہوں بیڑیاں ساڑ کے آۓ ہاں

تُسیں مالک تاج محلاں دے ساڈی پکھی وی پکھیاں جہئی نئیں

تُسیں مالک تاج محلاں دے ساڈی پکھی وی پکھیاں جہئی نئیں

اِسے فرق توون تبدیل چا کیتائے تُہاڈی اگلی چھک سک رہی نئیں

تُہاڈے شہر اچ پتھر جھلیندا وتناں تساں راجیاں خبر وی لئی نئیں

تُہاتھے بخت جُو ہوئے تائیں ہینڑی خلقت تُہانوں درؔد دِسیندی پئی نئیں

ہتھ نپنڑ توں پہلے دس مینوں کدیں چھوڑ کے وگ نہ ویسیں

ہتھ نپنڑ توں پہلے دس مینوں کدیں چھوڑ کے وگ نہ ویسیں

میرے امن سکون تے خوشیاں نوں لا ہجر دی اگ نہ ویسیں

بنڑ چور غریب دے ھاہسیاں نوں کسے موڑ تے ٹھگ نہ ویسیں

مندے ویکھ کے بخت شریکاں وچ ڈھاہ نعیم دی پگ نہ ویسیں

قاصد عید سلسلہ وار دوہڑے

قاصد گھلیا عید دی آمد آمد سنڑ کے تے قاصد نوں آکھیا کہ ونج لگدیاں ول تے پچھ آ

ونج قاصد پچھ آ سجنــڑاں توں کائی عیدالفطر دے بارے

رت جگر دی ہجر سکائی ویندائے مکے پئے نی درداں مارے

ساڈے سـر توں آنــــڑ لہا جاوے ایہ بھار ہجــــر دے بھارے

بھاویں اگے پچھے انجم نئیں ملدا وڈا دہنہ تاں نال گزارے

قاصد جدوں ساری گل سنڑائی تے اگلیاں بڑے سخت لہجے نال آکھیا

بھاویں عید منائے بھاویں ستھر وچائے اسیں عید تے آونڑا کوئی نئیں

اسیں خوش ہائیں نویاں لگدیاں وچ اوہدا دل ولچاونڑاں کوئی نئیں

اودر توں انجـــــم ڈلانــدے نوں کِســـے آہرے لاونــــــڑاں کوئی نئیں

بھانویں ہجر دے بھار توں مـــر جاوے دیـــدار کـراونڑاں کوئی نئیں

جدوں انہاں قاصد نال انج دیاں گل کیتاں ہنڑ قاصد گلنڑ دا جواز تے بچیا کوئی نہ تے قاصد نوں آکھیا

اچھا قاصد میری اپنی قسمت جیویں نبھسی عید نبھا لیساں

اہ خوش رہے نویــاں لگــدیاں وچ میں من اپنڑاں پرچـا لیساں

اس سال وی لاشے ســـدھـراں دے میں کلہیاں انجم چا لیساں

ساری زندگی روندیاں نبھ گئی اے وڈے دہنہ وی نیر وہا لیساں

جدوں قاصد ایہ گلاں سنڑیاں تے قاصد نوں ترس آیا بغیر آکھے توں منت ہاڑہ کرن وگ گیا انہاندا رویہ نہ بدلیا انہاں اوہی گل کیتی .....

میں کوئی نئیں ولنڑاں ضد نہ کـــر تینوں قاصــــد کنج سمجھاواں

اوہنوں جیندیاں انجم دل آہندائے متھے قطعن وی میں نہ لاواں

میرے بھانـــڑیں کــدنڑ دا مـر گیا ہے بھـرے ہوکے یـا وت آہواں

جداں اس تے میرا سانگا ای کوئی نئیں کیویں رل کے عید مناواں

وڈے بول نہ بول محتاج ھو ویسیں اللہ پاک نوں فخر پسند نئیں

وڈے بول نہ بول محتاج ھو ویسیں اللہ پاک نوں فخر پسند نئیں

ڈنگ آخر شاھواں تے آویندن سدا راھندے بخت بلند نئیں

نہ جھنڑکیاں کر میر چن ماہی اج کوئی کیں دا پابند نئیں

ھکو اساں تیری سک رکھ باہندے آں سارا ملکھ عقیدت مند نئیں

کدی سانوں وی سجنڑ ملاہیں چا تیرا کے ونجنڑائیں مجبوری

کدی سانوں وی سجنڑ ملاہیں چا تیرا کے ونجنڑائیں مجبوری

تے اگے کئیں دی ٹیک تے جیندے ودے ہائیں او میرا بھنڑائیں بھول ضروری

میتھوں ڈھیر غریب وسیب اچ کوئ نؤں میری ہور نہ کر مشہوری

نت سجنڑ حیات توں اوڈھر کر کے گل ملکھ دی کر نئ پوری

ﮨﮏ ﺭﺍﺯ ﺩَﺳﺎ ﮐﮯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺍ ﻟﮩﮧ ﮔﺌﯽ ﻧﮩﻮﮞ ﺳَﺪﮬﺮ ﺑﻠّﭗ ﺩﯼ

ﮨﮏ ﺭﺍﺯ ﺩَﺳﺎ ﮐﮯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺩﺍ ﻟﮩﮧ ﮔﺌﯽ ﻧﮩﻮﮞ ﺳَﺪﮬﺮ ﺑﻠّﭗ ﺩﯼ

ﺩﻭ ﺩﯾﻨﮩﺎﮞ ﺍﭺ ﺩﺷﻤﻨﮍﯼ ﺩِﺱ ﮔﺌﯽ ﺍﺉ ﻭﮈﮮ ﺳﺠﻨﮍ ﻧُﻤﺎ ﺳِﺮ ﮐﭗ ﺩﯼ

ﭼﻨﮕﯽ ﺩﺭؔﺩ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﮐﯿﺘﯽ ﮨﯿﺊ ﻭﮈﮮ ﻟﮕﺪﯾﺎﮞ ﺑﮭﺮﻡ ﺩﯼ ﻟَﭗ ﺩﯼ

ﮨﮑﻮ ﺟﮩﺌﯽ ﮨﯿﺊ ﻓﻄﺮﺕ ﻗﺴﻢ ﺧﺪﺍ ﺩﯼ ﺑﺪﻧﺴﻠﮯ ﺳﺠﻨﮍ ﺗﮯ ﺳﭗ ﺩﯼ

سانگے ترٹنڑ تو بعد وی سجنڑاں نوں سجنڑاں دے ڈھیر حیا ھوندین

سانگے ترٹنڑ تو بعد وی سجنڑاں نوں سجنڑاں دے ڈھیر حیا ھوندین

جہڑے ویکھن پچھلیاں نبھیاں نوں اوہ لوک فیض دانا ھوندین

ایویں بختاں دے مانڑ تے سجنڑ ونجا نہیں اے ویلے دا پرتا ھوندین

میری اڈدی ریت تے طنز نہ کر دریا آخر دریا ھوندین

تینوں درد تاں پیار دا تخت دتا ہا نہوں سگیا بہہ تیری قسمت

تینوں درد تاں پیار دا تخت دتا ہا نہوں سگیا بہہ تیری قسمت

افسوس ہمیش دے وعدیاں دے تین پاس نہ رہ تیری قسمت

میرے بعد تیرے پل پل دیاں خبراں کوئی لے نہ لے تیری قسمت

تینوں شوق توں ڈھاک تے چایا ہا گیوں جانڑ کے ڈھہہ تیری قسمت

بچپن دے گڈھے ہوئے سانگے نوں کئیں موڑ تے لیک لوائی نئیں

بچپن دے گڈھے ہوئے سانگے نوں کئیں موڑ تے لیک لوائی نئیں 

توئیں جو پیا کیتائے حتی الوسع اجتائیں تکلیف جَنڑائی نئیں 

تیرے درد ناجائز سلوک دے وِچ اج تائیں تبدیلی آئی نئیں 

نِت دل جہئی شئے ٹھُکریندیاں وتنڑاں میرا چن ایہہ کھیڈ تاں کائی نئیں

سپ کوئی نئیں کول خدا تے وس اساں کوئی نئیں یار سپادھ

سپ کوئی نئیں کول خدا تے وس اساں کوئی نئیں یار سپادھے

انجے شکل ڈراوی بنڑ گئی اے کیوں جے اندروں وادے ہاں کھادے

مین ویکھ کے خود انداز کر لے کیڈے مُلکھ کرینداے وادھے

اچھا آپۓ رب انصاف کریسی آساں کئیں نوں کجھ نئیں ادھے

دل دور نا ھوون سجنڑ دور نئیں ھوندے بھانویں سو کوواڈھے ھوون

دل دور نا ھوون سجنڑ دور نئیں ھوندے بھانویں سو کوواڈھے ھوون

بندے ضداں نوں نظرانداز کریندن بھانویں جتنے وادھے ھوون

او لازمی ملدن سجنڑاں نوں جیندے دلاں دے گاڈھے ھوون 

سپ لڑن تاں ظفرو اپڑ پوندن جیندے سجنڑ سپادھے ھوون

ایڈا بھارا بھار وچھوڑیاں دا کداں درد غریب توں چونڑائی

ایڈا بھارا بھار وچھوڑیاں دا کداں درد غریب توں چونڑائیں

اکھ ریس چا کرنی اےساون دی دل جھٹے جھٹے کاہلیاں پونڑائیں

تو سجنڑ انیر دی کدھ ٹپ کے ساری عمر جے رٹھیاں رونڑائیں

جینوں بانہیں تے سونڑ دی عادت گھتی ہئ اس کدے کوئ کلیاں سونڑائیں

تیرے رٹھیاں کدن گزارے ھوندن تینوں رسن جناب دسائیں نہی

تیرے رٹھیاں کدن گزارے ھوندن تینوں رسن جناب دسائیں نہیں

جیویں دل ھئ یار لتاڑ کے لگھ تیرے قدماں چوں ھلسائیں نہیں

تے اسے واری بخش غریباں نوں مڑ کائی غلطی کریسائیں نہیں

توں روسیں تاں کملیا موت ھے میری توبہ توبہ ہنڑ لڑسائیں نہیں

جھلے دل توں ہجر جھلیونڑاں کوئ نہوں کائ نیک صلاح چا متھوں

جھلے دل توں ہجر جھلیونڑاں کوئ نہوں کائ نیک صلاح چا متھوں

میراچن کائ ایہو جہئ سوچیں ہا ناں کوچ کریں آ ایتھوں

میری اصلوں کلہیاں کائ نہوں نبھنڑیں پا سوچ کے لمیاں وتھوں

جدا ھسڑ پوسیں وت اختر نوں میر ڈھول گولیسیں کتھوں

تُساں جدنڑ دے روٹھے ھو موئے مکے ودے ھاں

تُساں جدنڑ دے روٹھے ھو موئے مکے ودے ھاں اکھیں روندیاں ان دل پریشان ایں

تُہاڈے اوڈھر ھویاں انج لگدائے پورا شہر دا شہر ویران ایں

ضداں سٹ کے درد منیویاں دا کرو پیدا کوئ امکان ایں

ساڈے پُھٹ گیاں کہیں دا کے ونجنڑاں اے میرا مکھنڑ اساں دا ذان ایں

کداں ملسیں تے کدنڑ وچھوڑے مکسن تینوں کے تایٔیں ہاڑے گھتاں

کداں ملسیں تے کدنڑ وچھوڑے مکسن تینوں کے تایٔیں ہاڑے گھتاں

دس کے تایٔیں تاہنگ دے چرکھے تے ہسڑاں دیاں پوریاں کتاں

چنگے سجنڑ تاں ہوندن درد دا چن سجنڑاں دے سر دیاں چھتاں

تیری زات دے ہوندیاں جیز تاں نیٔیں میں ٹھوکراں کھاندا وتاں

لمے سفر اچ جدن مقدراں گھتیا تیتھوں توڑ اپڑی نہ سگیا

لمے سفر اچ جدن مقدراں گھتیا تیتھوں توڑ اپڑی نہ سگیا

تیتھوں وکھریاں قدم حیاتی دا میتھون سجن رکھی نہ سگیا

مجبوری کڑمے دل دی ہائی جہڑا نکھڑ کے جی نا سگیا

میرا ہور ابرار جہان اچ کوئی نہیں تیتھوں سجنڑ آکھی نہ سگیا

تیرے شہر دے وچ میں ہُنڑ آ کے لائیاں ہن

تیرے شہر دے وچ میں ہُنڑ آ کے لائیاں ہن توں پکھیاں نہ پٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

مسافر وی ہاں مینوں پنجرے وچ ڈھک کے میرے پر نہ کٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

میری کچی کدھ اے نماشی جے ڈھیہہ پئ نشانی دبی گئ تے میں رُل نہ ویساں

کنڈے لہیساں اُہلا جو کرنائے کمانڑاں بھنیساں تے میں کریساں

او آکھیں ملیندا جو دھوں اچ اُٹھیسی اُو پھاندا چھکیسی تے میں کے آکھیساں

او ضد پال ڈاہڈائے میرے نال رُس کے اُتھائیں سٹ گھتیسی تے میں وت کے کریساں

اسے پاروں بارش دا پانی کویلے میرے گھر نہ جھٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

وگیاں جو وینایں خُدا دے حوالے میری ہک ضروری جئ گل یاد رکھیں

دُپہراں دا جھٹ جتھے وی گُزر ونجی جہڑی جاہ ڈیہنہ ڈھل ونجے یاد رکھیں

جتھے تریں توں رُل کے مر گئ شہزادی او ونڑ یاد رکھیں او تھل یاد رکھیں

او راہزن لُٹیرے تے ڈاکو وی ہوندن لُٹی کے نہ ہٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

ہر ویلے روسے جھیڑے تے جھگڑے نہ گل اے کتھ اے سیانڑاں بنڑیندائے

جہڑے پانی ہنجو دا دے کے پلیونڑ تے وت اُہناں پُھلاں نوں چھاں تے رکھیندائے

شرارت دا لماں ھووے جیڈا رسا نیت دا آخر اہنوں پھل ڈھیندائے

اللہ دے ناں تے کسے دے وی راہواں تے ٹوڑے نہ کھٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

میرا توں سدیویں تیرا میں سدیواں ساڈے کانڑ دنیا تے کائی شئے نہ تُھڑسی

اے بس مسلہ اے میری آپنڑی گل اے میری ہنج بھاویں میرے چولے تے لُڑسی

بھنا ھویا کوئی میرے دل دا شیشہ کدائیں تیرے نازک جئے پیراں نوں پُڑسی

مٹی دے اُہلے تے ڈبر ای ہوندن توں چا کے سٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

سُنڑ کے منادی جے کوئی آکے پُچھی اُہدا شوق ویکھیں اُہدا پیار ویکھیں

او لیندا وی ہے یا ودا دل ولیندائے زرا اس دے متھے دے آثار ویکھیں

مینوں" ہاشمی " ایڈا سستا نہ ویچیں زرا پھر کے ماحول بازار ویکھیں

میں وکاں نہ وکاں میری آپنڑی قسمت توں مُل توں نہ گھٹیں میں ڈاھڈا غریب آں

کدی انج تصویراں بولن ھا تاں بندے موۓ ھوۓ جی نا پوندے

کدی انج تصویراں بولن ھا تاں بندے موۓ ھوۓ جی نا پوندے

جیہڑے آۓ تے گئے وت دسن توں رھے اوہ ڈنگ پرتی نا پوندے

جیہڑیاں لڑدیاں ھن بے وس اکھیاں جھٹ نیر ڈکی نا پوندے

کدی  درد خواب حقیقت ھوندے رٹھے سجن منی نا پوندے

ساڈے نال نا ٹر بدنام تیھسے ساکوں لوک خراب خراب اھدن

ساڈے نال نا ٹر بدنام تیھسے ساکوں لوک خراب خراب اھدن 

ساڈے نال ہے سنگت دردے دی جیکوں لوک عذاب عذاب اھدن

اساں پیندو اپنڑیے ہنجوں کوں جیکوں لوک شراب شراب اھدن

میں تے اطہر دنیا کھلدی ہے تیکوں لوک جناب جناب اھدن

لکھاں عیب انسان دے لُک ویندن بختاں دی بُکل وچالے

لکھاں عیب انسان دے لُک ویندن بختاں دی بُکل وچالے

زر پاروں ڈھیر معزز گِنڑیندن کم ظرف تے اندر دے کالے

جئیں بدقسمت دیاں پیراں تے غربت دے ہوون چھالے

اوہنوں کداں کوئ درؔد رَلا ٹُردن خوش قسمت قافلے آلے

پکھراج یاقوت عقیق توں سوھنڑاں سدھراں دی چھاپ دا تھیو

پکھراج یاقوت عقیق توں سوھنڑاں سدھراں دی چھاپ دا تھیوا

برے وقت اچ سجنڑ دی خبر نہ لینڑی اصلاں دا ایہہ نہی شیوا

ڈھاہ یار دیوار رُوسیمیاں دی کر کٙملیاں نال مٙنیوہ

بٙنڑ خٙادم درد کٙریندا وتسِیں ساری عمر جٙناب دی سِیوہ

تیری بھولی اکھ دے جدنڑ شہید ائیں سانوں مار کے وت کے لؤو ایں

تیری بھولی اکھ دے جدنڑ شہید ائیں سانوں مار کے وت کے لؤو ایں

بندے لجپالاں دا شیوہ ای نئیں گل کر کے گل توں بھؤو ایں

تنہائی دے شہر نوں ایہو راہ ویندائ اس کھاڑے وت کیوں پؤو ایں

لَڑِیں نہی ابرار خُدا دے ناں تے تیرا ہکو ہک روسا ای بہؤو ایں

میرے هک جام دی دشمنی واسطے

میرے هک جام دی دشمنی واسطے هر جگہ توں میخانے خریدے گئے

میرے سر تے ناہ دستار قائم رهوے میرے اپنے بیگانے خریدے گئے

میرا نامہ کہانی دا جهمر بنے هر بلک توں فسانے خریدے گئے

مسکراہٹ لباں تے دفن هو گئی میرے سارے زمانے خریدے گئے

لکهاں سپاں دی شوکر ها لہجے دے وچ میتهوں معصوم جے کہج پیارے نہ پوچھ

پچهاں هٹدے گے جوش تهکدے گے رات وچ بڈ گے هن کنارے نہ پوچھ

میں تاں تربت دے زندان وچ قید هم میتهوں حاکم مقدر گزارے نہ پوچھ

میری اکهیاں دی زردی حقیقت دا رنگ مہرباناں دے خفیہ اشارے نہ پوچھ

زندگی دے زمانے توں نفرت ملی موت آ تیرے نال دوستی کر لواں

دوست آ مینوں بےشک قتل چا کریں تهوڑی مہلت چا دے مےکشئ کر لواں

پیگ جہڑی جهٹائ کدی سون وچ انہاں لانواں دے سنگ خود کشی کر لواں

یا محبت یا محبت دا نعرہ بلند کر کے میں سولی تے چڑهاں دل لگی کر لواں

جینوں طوفان اکثر مٹیندے رہے زندگی دے تماشے دا کردار هاں

الفتح الفتح ماضی دے وعدیوں میں امیداں دے لشکر دا سالار هاں

خود فریبی دے خواباں توں بیدار هاں هاسیاں دے ہجوم اچ عزادار هاں

فرق سکهاں تے دکهاں دی نگری دا هے کل وی سردار هم اج وی سردار هاں

کئیں دی ناقص امیداں دے میعار تے میں نماشاں دا سر تاج سوتا هوسا

غم دے گرداب وچ کئ جوانی دا چن بے بسی دا اخیری میں غوطہ هوساں

میری قوت تے بازو دونویں مفلوج هن بھاویں زخماں دے وچ میں پروتا هوساں

کتهوں تائیں بهج کے ویسے میرے قاتلا تیتهوں پہلے حشر وچ کهلوتا هوساں

حیات گھڑی دوہڑے

ہک بندہ وقت دا بادشاہ ہا۔تے قدرتی اس تے زوال آگیا جس ویلے زوال آیا تھ سارے سنگی ساتھی اس نوں چھڈ گئے ۔ہک دن اس ٹائم ویکھنڑ کانڑ اپنڑی گھڑی تے نظری ماری تے او وی رکی ہوئی ہائی۔اس بندے گھڑی نال مخاطب ہو ک آکھیا

خصوصی توجہ

نائیں چلدیاں تھکدی سر گئی اے گھڑی اے تینوں یکدم کی ہوگیا

توں ٹائم توں تھڑکنڑ لگ پئی ہیں دیونہہ زری ہک نیواں تھیا

تیرے شاید حیات نصیب دی سوئی دا کوئی پرزہ سیٹ نئیں رہیا

توں چلدی ہویں ہا قسم خدا دی ساڈے لگدیاں رسنڑاں کہیا

2

توں چلدی ہائیں تاں ہر کوئی چلدا ساڈے مگروں جوتیاں چا کے

کسے سجنڑ دی جراءت وی نئیں ہوندی لگھ ونجے ہا موڑ ولا کے

روسے بنڑن حیات تاں لے ونجڑاں انہاں میلیاں نال مناکے

تینوں جدنڑ زوال دی زنگ لگی اے کوئی سجنڑ نوں ملدا آ کے

پهل ترٹن تا بوٹے ای کملے لگدن بوٹیاں دی چس نہیں راهندی

پهل ترٹن تا بوٹے ای کملے لگدن بوٹیاں دی چس نہیں راهندی

مالی هو کے ظلم نوید کرینایں تیرے شان اچ ایہہ نہیں ٹهاندی

جیویں پهٹ کے کونج سہلیاں چوں کدی سکهہ دا او نئ باہندی

اونجے وانگوں تینوں یار نا ویکها میری اکهیں دی بکهہ نہیں لاہندی

اونوں آکھیں ڈھیر نہ رنا کر دکھ رونیاں ویندے مک نئ

اونوں آکھیں ڈھیر نہ رنا کر دکھ رونیاں ویندے مک نئ

ساری زندگی ہکو جۓ خوشیاں دے میرا سجن بھریندےبک نئ

ادوں نہوں نبھدی تاں واپس وگ آ انجیں ہجر دی شاخ تے سک نئ

تیرا سگواں سجنڑ حیات تاں ہاں اوراں وگ آ شرم توں لکُ نئ

اتوں ویکھ تاں سہی میں تیاں کانڑ آیاں کیوں نظر ہیٹھاں کر لئی ا

اتوں ویکھ تاں سہی میں تیاں کانڑ آیاں کیوں نظر ہیٹھاں کر لئی ا 

اکا سر چا سٹیا ای گوڈیاں وچ اکھیاں تے بانہہ کر لئی ای 

میں دانش ھاں ہر گل سمجھیندا سر نال جو ناہ کر لئی ای 

گل کھل کے سامنڑے آ نئیں گئی ادے رسنڑ دی ھاں کر لئی ای

ہنڑ لگدے گوڈیاں نال بہا تیتھوں پُچھ گُچھ کہیں نئ کرنی

ہنڑ لگدے گوڈیاں نال بہا تیتھوں پُچھ گُچھ کہیں نئ کرنی

پر ہک نہ ہک دن یار رکھیں کرنی دی پوسیا بھرنی

میرے درد زوال دی سخت سزا مینوں کائی نئ مول ویسرنی 

بھانویں پپنڑیاں نال وی بوکھراں دیسیں لت ویہڑےکہیں نوں دھرنی

یا اکبر ہر سال کیوں عید نئیں ہوندی میری

یا اکبر ہر سال کیوں عید نئیں ہوندی میری

میں بھل گیا ھاں تیں خالق نوں یا میں مخلوق نئیں تیری

میں انج دا ہو بدنام گیاں ڈتی درداں گھول انہیری

ہر عید تے کر میں چپ ویناں ربا تاج دی ویکھ دلیری

ہکا چهری نال کوہویں ہا گنہگار دا مالک دوہاں نال نہ ذبح کرائیں ہا

ہکا چهری نال کوہویں ہا گنہگار دا مالک دوہاں نال نہ ذبح کرائیں ہا

کلہا ساونڑ ہوندا میری نبهہ ویندی توڑے عید نا نال رلائیں ہا

بالفرض جے دوہویں رل گئے ہن تے مڑ سجنڑ وی نال ملائیں ہا

ہر سال رفیق مکانڑی کیتا ای تے کئیں سال تاں عید کرائیں ہا

ساونڑ دے کالے بدلاں وانگوں توں وی آ کے دلبر چھا ونج

ساونڑ دے کالے بدلاں وانگوں توں وی آ کے دلبر چھا ونج

ساتھے جمی ہوئ میل اداسیاں دی توں وس کے ڈھول لہا ونج

ٹھنڈ پوۓ جگر کلیجۓ نوں آ انگ انگ وچ سما ونج

لوکی چن تکسن توں آپ آ کے سانوں عید سجنڑ کرا ونج

سداں عید تے ساونڑ کائ نئوں رلنڑیں ربوں بنڑ گیا ہئ جوڑ ڈوہاں دا

سداں عید تے ساونڑ کائ نئوں رلنڑیں ربوں بنڑ گیا ہئ جوڑ ڈوہاں دا

بندے وطن تے عیداں آنڑ کریندن وڈا مانڑ ہونداۓ سجنڑاں دا

مینوں وسنڑ دا چھوڑ وسیب دے وچ پرھاں چھوڑ خیال کنہاں دا

متاں درد دی آخری عید ہووۓ کیہڑا سجنڑ وساہ ہے سانہاں دا

اساں ٹر گئے وطن تے کوئ نئیں آونڑاں ساڈے راہ تے دید نہ رکھیں

اساں ٹر گئے وطن تے کوئ نئیں آونڑاں ساڈے راہ تے دید نہ رکھیں

وت ذھن اچ ملنڑ دا جیندیاں جی ھنڑ کوئ شوق مزید نہ رکھیں

اساں پرے ھاں تیریاں تحفیاں توں میرا چن کوئ چیز خرید نہ رکھیں

متاں ذھن اچ ھووی عید تے آسی اے وی خان امید نہ رکھیں

ھکو سجنڑ بنڑا کے رج لیا ھے وادھے سنگت بنڑاونڑیں کائ نئیں

ھکو سجنڑ بنڑا کے رج لیا ھے وادھے سنگت بنڑاونڑیں کائ نئیں

ادھ عمر دا مہنڑیاں کھا چھڈیائے رھندی عمر ونجانونڑیں کائ نئیں

کسے ٹھگ ھمراز دے کوڑے لارے تے کس آپ نوں لانونڑیں کائ نئیں

ھر عید تے درد مکانڑیں بنڑ کے کائنات ھسانونڑیں کائ نئیں

ناں رب دائ گل تے غور چا کر جیہڑی وکھریاں بہ سمجھائی ھائی

ناں رب دائ گل تے غور چا کر جیہڑی وکھریاں بہ سمجھائی ھائی

میری اجکل حالت قابل رحم ای تینوں کل اوقات جنڑائی ھائی

متاں نہ آپڑے اسے ھول دے ڈر توں پگ قدم جناب دے ڈھائی ھائی

کل ملکھ پچھسی کے آکھساں کیویں عید ریاض نبھائی ھائ

میری طرفوں نویاں سانگیاں دی ھووی سجنڑ مبارکباد اے

میری طرفوں نویاں سانگیاں دی ھووی سجنڑ مبارکباد اے

میتھوں اوڈھر رکھی ھوئ خوشیاں دی مضبوط ھووی بنیاد اے

ڈھڈوں میں بندہ راضی آں قسم خدا دی ھووے تیری جھوک آباد اے

پر منت ھئ بخت دی چڑتل وچ رکھیں درد غریب نوں یاد اے

ستا کدی ناں بالکل عرش دے تارے ساری رات گنڑیندا رھنداں

ستا کدی ناں بالکل عرش دے تارے ساری رات گنڑیندا رھنداں

توھیں سجنڑ دے کیتے وعدیاں نوں نت یاد کریندا رھنداں

آ پیر حیات سنبھال کے رکھناں ایہا سوچ سچیندا رھنداں

نت سیں کے بھل دے بستر تے ساری رات پٹیندا رھندا

میلہ کسے نائے کیتا خوش ھو کے نپی اپڑیں شوق توں بانہہ ھائے

میلہ کسے نائے کیتا خوش ھو کے نپی اپڑیں شوق توں بانہہ ھائے

ساتھوں لے لے اپڑاں دل ڈے چا ایہو پٹڑاں شام صباحاں ھاۓ

اساں نہ رہ سگدے وکھ تیتھوں ھتھ بنھدے سجنڑ تساں ھاۓ 

ڈسو چا اکبر دے منہہ وچوں وی کدی سنڑیا پیار دا ناں ھاۓ

جداں کوئ ناسے قائل محبتاں دے گل کائ نن اتنے رولے

جداں کوئ ناسے قائل محبتاں دے گل کائ نن اتنے رولے

انج وانگ بکھیڑ جہان دی ناسے ھن سے جئے بھرم تے اوھلے

جیندے کانڑ اعتبار وقار ونجایاۓ کیتے سکھ جئے ترکے گھولے

زندگی دی ظل رسوائ ڈے کے اوھے سجنڑ کدائیں نئیں بولے

سمجھوتہ نہ سئ رسم مطابق مینوں اجڑنڑ تے پرچا ونج

سمجھوتہ نہ سئ رسم مطابق مینوں اجڑنڑ تے پرچا ونج

متاں ھسڑ بیمار دی گھٹدی ھووے دیدار دا عرق پلا ونج

کدھ ڈھا کے ظل پابندیاں دی مینوں لتھی اوئ شکل وکھا ونج

چلو رلنڑ تے ناں مجبور کریندا میرے شہر تاں عید نبھا ونج

اگے ڈھیر مسافت کٹ آیا ہک سائل غریب دے در دا

اگے ڈھیر مسافت کٹ آیا ہک سائل غریب دے در دا

ہر کہیں نوں سجنڑ تے مانڑ ہوندائے جنویں مانڑ شاہین نوں پر دا

زہر توں ودھ کے اثر کریندائے ہک ڈنگ بے درد بشر دا

چنگا سجنڑ حیات جے چھڈ جاوے بندہ راہ بھل ویندائے گھر دا‎

دکھ خالق دی آزمائش ھوندن بندہ تکڑا رھے گھبرائے نہی

دکھ خالق دی آزمائش ھوندن بندہ تکڑا رھے گھبرائے نہی

پھل لازمی ملدن صبراں دے کدی ھُسڑ کے کریے ھائے نہی

اے ٹھیک اے نکھڑیاں سجنڑاں دے ویندے کہیں توں درد پچائے نہی

ساری عمر حیات درختاں دے کھلے ھکو جاہ راھندے سائے نہی

کوئی اللہ دا ایہو جیا آدمی ھوندا جہڑا رٹھے اوۓ سجنڑں مناۓ ھا

کوئی اللہ دا ایہو جیا آدمی ھوندا جہڑا رٹھے اوۓ سجنڑں مناۓ ھا

جند چھٹ ویندی پریشانیاں توں ساڈے روح دی ہسڑ مٹاۓ ھا

میں تاں ساری زندگی اوندے حکم منیدم بھاویں جو کجھ وی فرماۓھا

ودا اکھیں دے سامنڑیں زلفی راھندا نہ منہ دے نال بلاۓ ھا

Maheya

کوئی لال عقیق ھوون
کھل کے ملیا کرجیتھے ڈھیر شریک ھوون

کیتا سفر جہازاں تے
پہلے ساڈا دل لٹیا ایئ ہنڑ زور نمازاں تے

پیری کالی پا کھیڑی
سجناں نماز نیتی ویکھو منگدا اے دعا کیہڑی

چھپری چوونڑ دے
نت مینوں ملیا کر جیہڑی ہوندی ائ ہوونڑ دے

چھاں دروازے دی
دور دے سجناں دی ہوندی رونق لحظہ دی

پہلی دا پڑھ قاعدہ
جداں اساں رسنا ای نئیں مڑ منت دا کے فائدہ

کوئ چرسی چرس بھرے
بہوں مجبور آں میں آکھو ڈھول نوں ترس کرے

چُنڑنی آں وَڈ ماہیا

جوانی قائم رہوی خیرات تاں کَڈ ماہیا

سونا ترے ماسے

چنگا کیتا ایئ سٹ گھتیا ایئ تیرے لائق دے رۓ ناہسے

کوئ بساں لاہور گئیاں
دکهاں وچ رو رو کے اکهیں ہو کمزور گئیاں

او رل کے شاہی کریے

عید پئ امدی اے آ ڈھول رسائ کریے

کوئی رتا رومال ہووے

اسے نوں عید آدھن جہڑی سجنڑاں دے نال ہووے

ہتھیں لال گلاب ہاسے

اودنڑ دے بیلی ہاں جداں نکے نکے بال ہاسے

قول اچ دہئ ماہئیا

توں کدھاں نال لگ مرئسے میں مننڑا نہیں ماہئیا

تھرمس چاہ آلے

ٹھگاں نالوں ودھ نکلے وڈے سجنڑ وساہ آلے

دیگر چھنڑ چھنڑ دی
اوکھے ویلے چھوڑ گیئوں ہنج ڈھاندی اے منڑ منڑ دی

تانڑی تنڑی ہوئی اے
سٹیں نئیں چن ڈھولا ڈاھڈی رونڑق بنڑی ہوئی اے

بلدی اے اگ ماہیا
تیرے نکھڑن دے دیندا میہنے جگ ماہیا

گڈیاں دا پاس آیا
ہنڑ محسوس ہویا اے سانوں پیار ناں راس آیا

کوئی مہندی دهوویں ہا
جیویں ڈهولہ بت سونہڑائی او شاللہ نیت دا ہوویں ہا

کینو پک کے لال ہو گئے
تے جیتهوں ناسے پل وسدے اوہنوں ڈٹهیاں وی سال ہو گئے

کوئی نلکے بور ہو گئے
تهوڑا جیہا ڈینہہ ڈهلیا رنگ سجنڑاں دے ہور ہو گئے

دلوں ڈیرے پٹ چھوڑیں
چھلا میڈا عید آلا کسے کھوہ وچ سٹ چھوڑیں

بارش جَھب رُک گئی
عید تے نہوں آیا تیرے کُوڑاں دی حد مُک گئی

مینہ وسیا گج گج کے
اللہ میرے صبراں نوں ازمایا اے رج رج کے

بساں کہڑوڑ گیاں
تینوں ڈھولا وسر گئیاں چائیاں قسماں توڑ دیاں

پطناں تے پڑ پیشی
اسیں چلو ٹھگ ڈھولا کنڈ تساں وی نئیں ویکھی

کاں اُڈیا کاں کر کے
ٹُر گِیوں وطناں توں میتھے دردا دی چھاں کر کے

بولیاں

پُھل کُھتھا پُھلائی نالوں

توآں میرا بانہہ بیلی توآں چنگا خُدائی نالوں

کوئی ٹاہنگے تے لائی گھوڑی

سستا نہوں ملیا تیرے پچھے خُدائی چھوڑی

مینہہ لتھا مُہاڑ کھلا

تیرے میرے سانگے دا پیا لوکاں نوں ساڑ کھلا

کوئی بنے تے گھاہ ماہیا

لگیاں دی لج رکھساں میرا اللہ گواہ ماہیا

کوئی بنے تے جو ماہیا

اِنجیں میرا دل آدھائے سداں اکھیں اگے رہو ماہیا

کوئی بیلے وِچ کانہہ ہوندی

بھانویں میتھوں جِند منگ لَے نئیں تیرے اگوں نانہہ ہوندی

پُھل کُھتھا چنبیلی دا

میتھوں سنگ نئیں چُھٹدا توئیں چناں جہئے بیلی دا

کوئی گڈی دا ٹائر ہووے

ہَس کے تکیا کر تیری اکھیں دی خیر ہووے

کوئی رَتی رضائی ہووے

ماہی سانوں معاف کریں ساڈی غلطی جے کائی ہووے

لاہی کاٹھی وے گھوڑے توں

آ دوویں رَل وَسیئے جِند چُھٹے وِچھوڑے توں

کوئی کوٹھے نوں لے آیا

اسیں جداں نانہہ نکھڑے ہتھیں لوکاں دے کے آیا

اٹ لتھی چُبارے تے

جِند قربان کراں تیرے ”درؔد؎“ اشارے تے

اللہ اونج ازمائشاں لکھ لے لئے تیرے پھٹنڑ دا پھاہ نہ آوے

اللہ اونج ازمائشاں لکھ لے لئے تیرے پھٹنڑ دا پھاہ نہ آوے

ہتھوں توں مشتاق کھڑیی جانویں کدی انج دا راہ نہ آوے

تیرے کانڑ ملہوٹا میں ہوواں اسے قبر دی جاہ نہ آوے

اٹھ پاہر نہ دسیں تاں انج لگدائے دوجا شک نئیں ساہ نہ آوے

ساڈے بَخت پَئے ہَردِن جِند جیوی گلاں نپ نَئیں اُڑیاں تُهڑیاں

ساڈے بَخت پَئے ہَردِن جِند جیوی گلاں نپ نَئیں اُڑیاں تُهڑیاں

اِسے ِنکی نِکی پِهک دے دریا ِوچ سئے سنگتاں ِڈٹهیئَن رُڑیاں

وڈا ِرزق اَئی سجنڑ زمانے تے شالا سنگتاں راہنیں جُڑیاں

لجپال ہوون تاں سجنڑ ہوندن ابّرار شَفا ِدیاں پُڑیاں 

اللہ اچے رنگ لئی ڈاڈھا چاڑیائی اللہ راہسیاں تے احسان اے

اللہ اچے رنگ لئی ڈاڈھا چاڑیائی اللہ راہسیاں تے احسان اے

تے او مار دیوائی آ کملیاں نوں جئیندا کوئی نا وہم گمان اے

اونج تھک پیا ہاؤں تاں کر سٹیں ہا سٹ گھتنڑ دا درد اعلان اے

جہڑی بانہہ ونج نپی ائی دشمنڑ دی بندے موئے جتنڑاں ارمان اے 

ھنجواں دیاں قیدنڑ اکھیاں توں پر درد پیغام تا لے لئے

ھنجواں دیاں قیدنڑ اکھیاں توں ہک درد پیغام تا لے لئے

جھلے دل دے شاھروں اودراں دا واپس کہرام تا لےٴ لےٴ 

لجپال شاباش دے روپ دے وچ اپڑاں انعام تا لے لئے 

ناراضگی اپنی جاہ تے سہی پر درد سلام تا لےٴ لےٴ

اجاں پچھلے زخم وی نن اٹھرانڑے وت مار شدید آگئی اے

اجاں پچھلے زخم وی نن اٹھرانڑے وت مار شدید آگئی اے

سجنڑاں دئوں درد رسائیاں دی ناکام امید آگئی اے

نئیں ڈھئی خیرات زیارت دی انجے سکدی دید آگئی اے

مسیں چائی ہئی عیدالفطر دی پھوہڑی اگوں مڑ بقرید آگئی اے

ونج قاصد میرے دلبر نوں اے لازمی کر تاکید اے

ونج قاصد میرے دلبر نوں اے لازمی کر تاکید اے

پئی سکدی اے اکھ ! وڈے عرصے توں ہک وار کرا ونج دید اے

تیری خواہش مطابق قسم خدا دی میں رکھیا سوٹ خرید اے

من منت وڈو مسکین آھدائی کل پرسوں تاں وڈی عید اے

کیوں قاصد وقت مصیبت دے میری سنگت دا کج نئیں آیا

کیوں قاصد وقت مصیبت دے میری سنگت دا کج نئیں آیا

کیتی جانڑ کے لاپروائ ہیسوں یا تینوں دسنڑدا چج نئیں آیا

بیمار جوں مرنڑ دے عین قریب اے اوہ سنڑ کے بھج نئیں آیا

کیہڑے منہ نال منہ تے کل اوسیں جیہڑا قاسم اج نئیں آیا

میں سنڑیا اے تیرے لوں لوں وچ گیا پیار رقیب دا رچ اے

میں سنڑیا اے تیرے لوں لوں وچ گیا پیار رقیب دا رچ اے

پر رکھیں یاد جوں نال غریب دے وادھا تینوں کدنڑ کوئ سگنڑاں پچ اے

بعد اچ قاسم پک لگسیں دل پتھر ہوندا اے یا کچ اے

پہلوں توں دس حلف تے ہتھ رکھ کے جو میں سنڑیا اے ایہ سچ اے

کل ملکھ دے منہ میں سنڑ بیٹھاں گل عام هائی هر بازار اچ

کل ملکھ دے منہ میں سنڑ بیٹھاں گل عام هائی هر بازار اچ

ایڈی کاوڑ کدنڑ دی آ گئی اے ساڈی بھولی جئی سرکار اچ

کے ھرج ھو گئی ھک ونگ بھج گئی ساتھوں باھنہ مرروڑ دیاں پیار اچ

ایڈی گل تاں کائ ناهی جیہڑی آنڑ هلائی نےابرار دی پورے شاھر اچ

رب ضامن دے کے مکر گیاں ایں میرا یار وپار دا کوڑاایں

رب ضامن دے کے مکر گیاں ایں میرا یار وپار دا کوڑاایں 

گلاں کر نہیں کوڑا ہو ویسیں ہر عہد وقار دا کوڑاایں 

اک میں نہیں ملک جناب نو آہدا اے بیلی توں. ابرار. دا کوڑاایں 

ایڈا توں گامن سچیار نا بن توں تا سارے شہر دا کوڑاایں

بختاں وچ کئ دیاں کوکاں سنڑ کےکدی ڈٹھا وی ناہ پرتی کے

بختاں وچ کئ دیاں کوکاں سنڑ کےکدی ڈٹھا وی ناہ پرتی کے

پتہ لگا اےساجھ عذاب ھوندن جھولسی جھولسی جھولسی کے

خود رل گیاں علم ابرار نوں ھویاۓ چتھڑی چتھڑی چتھڑی کے

بندےرلے ہوۓ ویکھ کےرو پمداں جدوں ڈٹھاۓ آپ کھڑی کے

اودے وت نہیں ونجنا ایہو نیت کے ہٹنا اساں سینے صبر دی سل دے کے

اودے وت نہیں ونجنا ایہو نیت کے ہٹنا اساں سینے صبر دی سل دے کے

اونہاں گیاں نوں مڑ بے بھاریاں کرنا ایں نفرت نوں سئے جئی ڈھل دے کے

ربا شکوہ نہیں پر عرض کریندا آں باقی ہر شئے مین کامل دے کے

ککھوں ہولیاں سجن دے منہ چا کیتا ای ابرار نوں کملا دل دے کے

چلو ہنڑ تاں خوش ہو لیہہ گیا نے سروں درد غریب دا بھار اے

چلو ہنڑ تاں خوش ہو لیہہ گیا نے سروں درد غریب دا بھار اے

متاں مل ونجے تخت مبارک وچ دسو لگدیاں نوں سرکار اے

میں تاں طاق دے اوڈھر رو دھو کے لیساں آپنڑا وقت گزار اے

پر تینوں وی چودھار دا ملکھ اکھیسیں توں ٹھگ ایں نؤں لج دار اے

تینوں چنڑ کے سجنڑ وقار بنڑایا اے مینوں پڑ اچ ہار نہ دیویں

تینوں چنڑ کے سجنڑ وقار بنڑایا اے مینوں پڑ اچ ہار نہ دیویں

رکھیں خیال غریب دے دکھ سکھ دا چھڈ ادھ وچکار نہ دیویں

آکھے لگ کے سجنڑ رقیباں دے کم کر ہک یار نہ دیویں

تیری نکی جئ جھڑک تے مر ویساں، ہتھیں آپنڑے ذہر نہ دیویں

کوئی بهن گیا رونق پکهیاں دی کوئی چهوڑ کے شیش محل ٹریا

کوئی بهن گیا رونق پکهیاں دی کوئی چهوڑ کے شیش محل ٹریا

کوئی بهل گیا مقصد آونڑ دا کوئی کر کے مقصد حل ٹریا 

کوئی پلیا ناز تے نخریاں وچ کوئی قیچ مکران تے تهل ٹریا 

ایتهے ہر کوئی درد مسافر اے کوئی آج ٹریا کوئی کل ٹریا

کیویں سجنڑ امیر غریب سجنڑ نوں بخشیندن چا آدھ راج اے

کیویں سجنڑ امیر غریب سجنڑ نوں بخشیندن چا آدھ راج اے

ایڈے لج پرور نوں ساری زندگی ہن دعائیں دیندے محتاج اے

گئیوں کھلی بانہہ مل میری غربت دا جداں چن سنڑیا ائ گاج اے

ڈھل بخت جو گئے ہن کے ہویا بھیڑیا آھم تاں سگواں تاج اے

کھوہ واہندن اپنڑیاں واریاں تے تیری واری اے بخت ھڈا لے

کھوہ واہندن اپنڑیاں واریاں تے تیری واری اے بخت ھڈا لے

تینو کے پوچھنڑا اے ان پھردیاں تے ہمتاں آلا زور اذما لے

چلو درد غریب تے ترس نہ کر بھلا اپنڑے کانڑ کما لے

جہڑا ڈھلی ہوی رت اچ کم آوی کوی ہک ادھ سجنڑ بچا لے

میں کداں تائیں تیرے کوڑ تے وس کے کائنات نوں موہڈھے دیئساں

میں کداں تائیں تیرے کوڑ تے وس کے کائنات نوں موہڈھے دیئساں

مجبورن دل دئیاں سدہراں تے پڑئی صبر دی چاڑ رکهئیساں

بختاں دئیاں لاپروائیاں تے تہیتوں قرضے کیئنج نکهڑئیساں

تے توں سجڑ حیات دے پیر نپیسیں تے میں رسنڑ گناه سمجهئیساں

قول اچ دہئ ماہئیا

توں کدھاں نال لگ مرئسے میں مننڑا نہیں ماہئیا

هر ویلے پیار توں جان سدیناایں اودی جان نکلدی پئ هیئ

بیلی رٹها ودا ہووے تے اسی جیندے وتیئے گل قاصد گھلدی پئ هیئ

میری دکهاں دی پنی هوئی پیار دی روزی انجے ریت اچ رلدی پئی هیئ

تے آکهیں اپڑ حیات بچا سگداایں تاں اجے پپنڑی هلدی پئی هیئ

جینوں هر ویلے پیار توں جان سدیناایں اودی جان نکلدی پئ هیئ

انجے کہیں دے مگر ونجا نئ زندگی دھنگی کہیں نوں تھبیاں گھت نئ

انجے کہیں دے مگر ونجا نئ زندگی دھنگی کہیں نوں تھبیاں گھت نئ

اج ہر کوئی ہد توں ڈھیر سیانڑا ای تیری کہیں وی منڑی مت نئ

جداں ہنڑ تائیں لگدا سمجھیا کہیں نوں ککھوں ہولا ہو وت وت نئ

کدھاں جتنڑے تائیں مضبوط نہ ہوون کدی درد کھلوندی چھت نئ

میرے موڑ نہ میلا ہنجواں دا ہتھاں بدھیاں دی رکھ لج لے

میرے موڑ نہ میلا ہنجواں دا ہتھاں بدھیاں دی رکھ لج لے

دیساں نوکری تیریاں نسلاں دی ہمتالا غربت کج لے

خودار دا دامن چاک نہ کر رکھ بھرم شریک ءچ اج لے

ہک دید دی بکھ غفران نہ دے انج ظلم وسا رج رج لے

آپے لڑ پؤنائیں تے آپے رس پؤنائیں ڈاہڈھا دل ولچاونڑاں جھلیائ

آپے لڑ پؤنائیں تے آپے رس پؤنائیں ڈاہڈھا دل ولچاونڑاں جھلیائ 

خوش بخت ایں سنگتی عاقب ورگا ہر قول نبھاونڑاں جھلیائ 

جہندی آ کھ تے مینوں ودا دھوکھے دینائیں کوئ بہؤں من بھاونڑاں جھلیائ

میرے دل نوں کھیڈ بنڑائی وتنائیں ویسے چونڑ کھڈاونڑاں جھلیائ

اساں انج وی وطن تے راہونڑا کوئ نہ جداں سٹ گھتیا سرکار ھاۓ

اساں انج وی وطن تے راہونڑا کوئ نہ جداں سٹ گھتیا سرکار ھاۓ

جیہڑا جھڑک کے در توں دھک چھڈیائ کسے پھردے سجنڑ دی مار ھاۓ

ناہے توڑ دی ملک منیر نوں کرنی جداں دل وچ چور ھزار ھاۓ 

اکھیں انج ھنجواں نال بھرنیاں ھاۓ کیوں کیتیاں دو توں چار ھاۓ

دلا جاء جاء من بدنام نہ کر پراں ڈک جذبات دی چھل نوں

دلا جاء جاء من بدنام نہ کر پراں ڈک جذبات دی چھل نوں

ہنڑ کملیا ذہن تو لاہ وئ سئ اس گزرے ہک ہک پل نوں

بھانویں کچا وئ ہووۓ ڈھۓ پونداے وٹا مار جداں کئیں پھل نوں

کھٹی کوئ نئ اج دیاں سنگتاں وچ پراں نجم بھلا اس گل نوں

تندو کچیاں نال جے ہٹهہ بنهیے چن کیں تائیں رهسن تگیاں

تندو کچیاں نال جے ہٹهہ بنهیے چن کیں تائیں رهسن تگیاں

کم ظرف نوں سجن بنڑا بٹهیوسے تائیں توڑ نئیں چڑیاں لگیاں

کل ہاے تعریف دے پل بنهدے اج اوہا پۓ کردن بگیاں 

سائیں حیدر ازل تو سادے ہاسے تائیں لوک کریندن ٹهگیاں

مینوں جتھے جتھے سجنڑ کوہیندے رہے او کیتی رکھیا اے حاضر گاٹا

مینوں جتھے جتھے سجنڑ کوہیندے رہے او کیتی رکھیا اے حاضر گاٹا

تہاڈی پھٹ تے بے تکیائی دی چھک توں ہے ساجھ دا چولا پاٹا

تے تساں بندیاں دی بھائیوالی چوں آیا قدم قدم تے گھاٹا

او پیا بھل کے درد حیاتی ساری ڈھینگراں تے ویٹیا آٹا

تینوں بهل ونجاں ها پرنیک نصیب هاؤں میرے لحظے دے مہماناں

تینوں بهل ونجاں ها پرنیک نصیب هاؤں میرے لحظے دے مہماناں

توہیں قدم قدم تے بخشیا هے مینوں ہنجواں دا نظراناں

پر جدنڑ جناب دی اودر دا ابرار جهلینداۓ طعناں

بے وس اے بهلنڑ تے ڈهل نئیں لگدی چنگا لگنایں وت بیماناں

ہک حسرت ھا میری اکھیاں توں ہنجواں دی بھیڑ ہٹاؤ ھا

ہک حسرت ھا میری اکھیاں توں ہنجواں دی بھیڑ ہٹاؤ ھا

میرے وطن اداس دی مٹیاں تے آقدم رنجا فرماؤ ھا

اٹھ پہر دی عابد زندگی ھا پردیس دے شوق گھٹاؤ ھا

میرادل افغانستاں دے وانگ ہے ہمدردیاں کانڑ تاں آؤ ھا

پابندیاں دے اس جیل دے وچ اوچا ساہ وی بھرنڑ دتوئی نہیں

پابندیاں دے اس جیل دے وچ اوچا ساہ وی بھرنڑ دتوئی نہیں

مینوں محسن اپنڑیاں قدماں وچ جھٹ سر وی دھرنڑ دتوئی نہیں

میرا پھڑکنڑ نا ھا پراں دا ماتم او وی رج کے کرنڑ دتوئی نہیں

تے اساں مڑ کہڑا عابد آونڑاں ھا سانوں باہیں وچ مرنڑ دتوئی نہیں

او گھاٹیاں ٹاہلیاں تے پینگھ اوچیری کر یاد رنگیلا ساونڑ

او گھاٹیاں ٹاہلیاں تے پینگھ اوچیری کر یاد رنگیلا ساونڑ

تے کدے گھتیا ای وقت ویراگاں آلا بن سدیا آونڑ جاونڑ

میری ڈیگر کیوں ابرار ونجائی ہیی چھوڑی وینا اے یار بولاونڑ

کیوں ہنڑ سرکار نوں ویسر گیا اے گھروں سد کے نال کھیڈاونڑ

ہتھیں لال گلاب ہاسے

اودنڑ دے بیلی ہاں جداں نکے نکے بال ہاسے

اج کوئ نہوں درد غریب دا بیلی پرانہہ چھوڑ خیال بلپ دا

اج کوئ نہوں درد غریب دا بیلی پرانہہ چھوڑ خیال بلپ دا

ونڑں سوچیاں سمجھیاں گل اپڑیں گھت نئیں جنجال بلپ دا

جداں پھس گیئوں اپڑیں آپ توں ویسیں ہیئ ایہو جیا جال بلپ دا

جہڑا ملسی آ ملسی ٹھگ بیلی اکا کوئ نہوں حال بلپ دا

سر لیں آ ھسڑ کے ساہ پیا دیندای بیمار دا جگ دے کونڑ اے

سر لیں آ ھسڑ کے ساہ پیا دیندای بیمار دا جگ دے کونڑ اے

جینوں سنگت دے قابل نؤں سمجھیندا او تیرے یار دا جگ دے کونڑ اے

تووی چھوڑ ونجے تاں میں کدے جانوا او خوددار دا جگ تے کونڑ اے

او تیرے دم تے الله دی ذات سوا ابرار دا جگ تے کونڑ اے

کتھے عین دوپہر دا چھوڑیا ھائیا ھنڑ دیگریں ڈھلیاں ودیاں

کتھے عین دوپہر دا چھوڑیا ھائیا ھنڑ دیگریں ڈھلیاں ودیاں

پر دل دے دیس تے اجنڑ وی کملیا او گلاں تیریاں ھلیاں ودیاں

تیری لمڑ ابرار وساہ پٹ چھوڑن مسے اودھراں ٹھلیاں ودیاں

اکھی دھوکے کھا کھا تھک پئیاں ھن باہیں ملںڑ نوں ملیاں ودیاں

آ سجناں میں تینوں دسنا ھا توں کتویں رات دا چن ایں

آ سجناں میں تینوں دسنا ھا توں کتویں رات دا چن ایں

میرے واسطے ھر دینہ پہلی ایں بھاویں چودھویں رات دا چن ایں

توں نت پیا چڑھ میں نت پیا ویکھاں میرا نت پیا ٹھردا من ایں

ذرا بد نظراں توں بچیا کر میرے چن دا جگ دشمن ایں 

میری ذات دا وادھا زندگی وچ توسی ثابت کر نۓ سگدے

میری ذات دا وادھا زندگی وچ توسی ثابت کر نۓ سگدے

دے اج تائیں مدت دی نوکری دا مشتاق اجر نۓ سگدے

آئی اوکھ دی کانگ تاں سانگیاں دی لیمب صرف قبر نۓ سگدے

اکھیں شرم توں نیویاں کیتی وتو ھا چلو بڈ کے مر نۓ سگدے

جیہڑا بخت اچ ڈهیر دانا مشہور آ اوہا سجنڑ گنڑیندائی کملا

جیہڑا بخت اچ ڈهیر دانا مشہور آ اوہا سجنڑ گنڑیندائی کملا

بے سیتی دے طوفان دے وچ دیہنہ رات چوٹیندائی کملا

تیرے هٹنڑ دا پوچھ کے راہیاں توں ودا نت جهڑکیندائی کملا 

تیری اودر چیتے کهس لئے سوں ودا درد دسینداایئ کملا

اساں اج دے دنہہ تائیں نئیں جاتا کوئی بشر جناب دے پائے دا

اساں اج دے دیہنہ تائیں نئیں جاتا کوئی بشر جناب دے پائے دا

تہاڈی عزت افزائی دے کانڑ اپنایااے کردار ہمیش رعائے دا

اساں توڑ دے شوق توں ساریاں منیاں بھانویں پک ہا اپنڑے وائے دا

تساں دل نوں درد بنڑائی رکھیااے ساری عمر مکان کرائے دا

پچھوں بھنیاں کونڑ پھدھائ دیندائ دھنگی بنڑدی ساجھ سنگت نئیں

پچھوں بھنیاں کونڑ پھدھائ دیندائ دھنگی بنڑدی ساجھ سنگت نئیں

جہڑے پھٹ توں مَلن رلائندے نئیں وہلی کملیا بھاجڑ گھت نئیں

اگے کتنڑاں درد ذلیل ہویایں تینوں اجنڑ پئ آندی مت نئیں

پرہاں ویندیاں کر بےقدریاں نوں ککھوں ہولا ہو وت وت نئیں

توہاں کملیا رکھ لاۓ چپ دا روزھ لا چھوڑ ذبان نوں تالا

توہاں کملیا رکھ لاۓ چپ دا روزھ لا چھوڑ ذبان نوں تالا

بےسود وراگ دے بنرے دا دھنگی بنڑ نئیں آپ سباہلا

کداں کئیں نوں کر پابند سگناں ایں ہیئ ہر کوئ مرضیاں آلا

بھاویں جتنڑاں ائ الٹ کسے نہوں گھتنڑی تیرے گل شاباش دی مالا

دھنگی جتنائی کیں دے مگروں بھج لئے کسی دیونڑی مول پھدائی نہوں

دھنگی جتنائی کیں دے مگروں بھج لئے کسی دیونڑی مول پھدائی نہوں

ھے جو اصل ویراگ دی قدر تے قیمت اج کیں دے دل اچ کئی نہوں

سٹ اوڑک منہ تے لگیاں دی مت ڈھیاں وی کملیا ائی نہوں

جیڈی توں چھک رکھدایں ھر کیں دی ایڈی پاگل درد خدائی نہوں

ﮐﺪﮮ گئے ﻧﯽ ﺑﯿﻠﯽ ﺑﭽﭙﻦ ﺩﮮ ﺍﺝ ﻭﺕ ﻭﺩﺍ ﭘﮭﺮﺩﺍﯾﮟ ﮐﻼ

ﮐﺪﮮ گئے ﻧﯽ ﺑﯿﻠﯽ ﺑﭽﭙﻦ ﺩﮮ ﺍﺝ ﻭﺕ ﻭﺩﺍ ﭘﮭﺮﺩﺍﯾﮟ ﮐﻼ 

ﺗﻮں ﺗﺎﮞ ﭼﻨﮕﺎ ﺑﮭﻼ ﺷﺎﮐﺮ ﺳﯿﺎﻧﮍﺍ ﮬﺎﯾﮟ تینوں کئیں ﮐﺮ ﺳﭩﯿﺎئے ﺟﮭﻼ 

ﺍﮮ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﺴﮯ ﺩﯼ ﺑﻨﮍﺩﯼ نہئ  ﮬﮑﻮ ﻭﺍﺭﺙ ﮬﻮﻧﺪﺍﮮ ﺍﻟﻠﮧ 

ﺍﻭﮬﺎ ﻋﻤﺮ ﺩﮮ ﮔﮭﺎﭨﮯ ﺩﮮ ﻭﯾﻨﺪﺍئے  ﺍﺝ جئیں ﺗﮯ ﮐﺮﯾﮯ ﺑﮭﻼ

کوئی وار وی جانی کڑما ھا جداں ٹرئیم پیار دے راہ تے

ککھ بھن کے دوہرا کدیں ناھی کیتاانج بخت ھا وقت دے شاہ تے

وت کسے دی یاد سوار ھو گئ میرے سکھاں دے ھک ھک ساہ تے

اج اسے دی خاطر کاسہ چا کےودا رلدا ھاں جاہ جاہ تے

کوئی وار وی جانی کڑما ھا جداں ٹرئیم پیار دے راہ تے

اساں کنأں تائیں تیتھے راضی ھائیں نویں سنگت دی اودر لاہ لائے

اساں کنأں تائیں تیتھے راضی ھائیں نویں سنگت دی اودر لاہ لائے

ھئی عام اجازت کملیأں توں دل مرضی دے ھل واہ لائے

سانوں ساڑ کے چوکھے لگدیاں دی کر پوری ھر منشأہ لائے

ہتھ پوندأ ای فرق دی سولی تے ٹنگ درد غریب دے ساہ لائے

میں سارے ملکھ نوں کنڈ کر کے ہکا تیرا تھی کے آیاں

میں سارے ملکھ نوں کنڈ کر کے ہکا تیرا تھی کے آیاں

میں وانگ کباب دے ہجر دی اگ تے تڑکی تڑکی کے آیاں

ٹھڈے مار نہ قاسم رل گئے نوں تیرے نام لکھی کے آیاں

بس تیریاں باہیں اچ مرن دی خاطر ہتھی زہر اج پی کے آیاں

ہنڑ ھولی ھولی گلدیاں ویندیاں ھن عثمان دے دل دیاں کدھاں

ہنڑ ھولی ھولی گلدیاں ویندیاں ھن عثمان دے دل دیاں کدھاں

ھنڑ بھنیاں ای اپڑ سگیندا نیئں پچھوں جتنا ای بھج کے پھدھاں 

کائی گل نیئں دل نوں بھاندی پیئ انج ہجر دی جہل اچ بدھاں

تساں لوکاں دی نظراں اچ ثابت ھاں پر من لو اندروں ادھاں

ہووی پیار نصیب انہاں بندیاں دا جنہاں ساتهوں دور چا کیتا ای

ہووی پیار نصیب انہاں بندیاں دا جنہاں ساتهوں دور چا کیتا ای

اساں کملیاں کان جدائیاں دا اکا گرم تندور چا کیتا ای

پنج منٹ اچ ساقی سانگیاں دا اکا شیشہ چور چا کیتا ای 

توں تاں آہدا هائیں تیڈا سنگ نیں چهٹدا او هن کیں مجبور چا کیتا ای

چلو شکر اے سجن تے دشمن دی ویلے نال تاں ونڈ ہوگئی اے

چلو شکر اے سجن تے دشمن دی ویلے نال تاں ونڈ ہوگئی اے

لتھے مگرو مہنڑے خلقت دے ہولی فکر دی پنڈ ہو گئی اے

توئیں سجنڑ نوں لونڑ شریکا دا جداں دانش کھنڈ ہو گئی اے

میں وی ایہہ سمجھیساں تں سٹیاں کہڑی کعبے نو کنڈ ہو گئی اے

ہَتھ رَکھ کے جگر دے زخماں تے تینوں وَت اَساں فون چا کیتا

ہَتھ رَکھ کے جگر دے زخماں تے تینوں وَت اَساں فون چا کیتا

تُوئیں ظالم دل دیاں سَدھراں دا ہَر واری خون چا کیتا 

چن حوصلہ ویکھ توں ناطق دا جئیں صبر سکون چا کیتا 

تیری ضد تے آکڑ رَل کے کٹھیاں ،ساڈی کَمر نوں نون چا کیتا

پاسے دوھیں رکھی ودا نے اج کل دے اس دوغلے پیار توں بچو

پاسے دوھیں رکھی ودا نے اج کل دے اس دوغلے پیار توں بچو

جیہڑا جھٹ تائیں گاٹیوں لاھونڑا پووے اُس بانہیں دے ھار توں بچو

دھوکا ویندیاں ویندیاں کر ویندا بیلی بے اعتبار توں بچو

سپ نالوں وی یوسف بھیڑا ھوندا بد نیتے یار توں بچو

نبھ جاسی نکھڑ کےدوها‏ دی پر سجن سواد نئی راھنا

نبھ جاسی نکھڑ کےدوها‏ دی پر سجن سواد نئی راھنا

تینوں یاد حیات دی نئی بھلنی تیرا زہن آزاد نئی راھنا

ضد چھڈ دےدلبر روسیا دی ایتھےکسےوی شاد نئی راھنا

تینوں سنگت دے سکھ معلوم ھوسن جدو سنگت آباد نئی راھنا

تہانوں وقت جو بُھل گئے کی کریے ھائے مٹی دے بھور توں سستے

تہانوں وقت جو بُھل گئے کی کریے ھائے مٹی دے بھور توں سستے

اَساں انگلیاں نپ کے آپ سکھائے پئے تہانوں سنگت دے شہر دے رَستے

ساڈے ناں دے نال سیاپ توں جگ اچ جداں بخت تہاڈے مستے

تساں اودن حیات دے سامنے کر لے نفرت دی فوج دے دستے

نہ توں اکھیں دی سیج تے ساوٴندا ھویوں نہ دل دے تخت تے باھناں

نہ توں اکھیں دی سیج تے ساوٴندا ھویوں نہ دل دے تخت تے باھناں 

تیرے لوڈ دی سمجھ وی کائی نہی آندی توں جو ڈھاک تے چایاں ای ڈھاناں 

بیٹھا ساہ رحمان جناب دے گنڑدائے ودا کیوں شاہ زور ڈولاناں
 کرے کے مجبور جناب دی خاطر کہڑی شرط تے وطن تے راھناں

سرو دا بوٹا

کوئی بندہ دکھاں دا تھکا ہویا گھروں ٹریا، جنگل آلے پاسے منہ کیتا، ٹردا ٹردا دریا تے ونج بیٹھا، سامنےویکھیا، دو بوٹے، ہوا دے جھولے دے نال نال او بوٹے آپس وچ گلے لگ کے ملدین، ایہ ویکھدا بیٹھا، انہوں کوئ آپنڑا وقت یاد آ گیا، رونڑ بہہ گیا
بوٹے چوں آواز آئی
یار روندا کیوں ایں
بوٹے دے جواب وچ آدھا اے

توں سچا پیا جهولنڑا اے تیرے سجنڑ جوں کول ہن لئے سرو دیاں بوٹیا چساں

ساڈے نال تاں سجنڑاں حد کر چهوڑی  تینوں کیهڑیاں کیهڑیاں دساں

تینوں وسدیاں ویکهہ کے لوڑ پئیاں ہن  اکهہ چوں سدهراں دیاں تساں

تے جداں اندر "حیات" سواد وی کوئی نہئ  تے کیوے کملیاں وانگوں ہساں

توں نہ گهبری الله سجنڑ ملیسں  رکهہ دل وچ یار تسلیاں

میں وی نکا جیڈا هم  تے مالی توں کئی سال میں رمبیاں جهلیاں

جدنڑ سجنڑ حیات گواڈھ آ وسے  بختاں دیاں پهٹ پئیاں کلیاں

ہن دیهاڑے وچ پنج پنج وار ملیندا اے  نہئ رجدیاں اکهیاں جهلیاں

جداہیاں غریباں نوں تھاں مار گھتنڑاں ایں

جداہیاں غریباں نوں تھاں مار گھتنڑاں ایں

محبت دے بابر گناہ مار گھتنڑاں ایں

اے نت سر گھپینداۓ سجنڑ کوئ نہیں امندا 

کسے دنہہ میں کوٹھے توں کاں مار گھتنڑاں ایں

کیڈا کملا ایں کاں مار گھتیاای

اے کاں کاں کریندا ای تاں مار گھتیا ای

کیڈا سنگدل ظالم نشانڑا ہے تیرا

جوں پھڑکھنڑ نوں دیتا اوتاں مار گھتیاای

کدی لوڈ توں سنجنڑ بیمار ہو ونجیں آ تینوں شوق توں پچہنڑ آوایاں

سوال جواب بهٹی صاحب کے لکهدن

کدی لوڈ توں سنجنڑ بیمار ہو ونجیں آ تینوں شوق توں پچہنڑ آوائیں آں

گل لگنڑ توں پہلے مذاق مذاق اچ ڈھائیں مار کے سنجنڑ روائیں آں 

توں ہس پوندوں وت ہس ہس کے ہک دوئے دے حال پچهائیں آں

کیڈا لطف حیات پیار اچ آندا جے اسے شغل اچ رات دهمائیں آں

جواب وی لطف اندوز اے سنگیوں

میں سچی مچی ڈھول بیمار پیائوں جے ڈهکی تاں پچہ ونج آ کے

اوہ حس دل کملے دی مونج لہا ونج جهٹ ہسدی شکل وکها کے

تے گل سنڑ کے شغل اچ ٹال نہ چھوڑیں آویں وقت حیات بچا کے

متاں ہتھ افسوس دے ملنڑیں پونی کیں قیمتی سنگت کھڑا کے

بڑی مدت دے بعدوں کالیا کاواں

سوال جواب

بڑی مدت دے بعدوں کالیا کاواں وت بیٹھا آنڑ بنیرے 

تینوں علم اے کدنڑ دے مک گئے ہن اناں نال مراسم میرے

اگوں کاں آدھا اے

پچهتاندایئ ہنڑ تاں کیتیاں تے انوں وڈے ارمان ہن تیرے

جهکے جدنڑ حیات تاں ایہو کج آدھائ چنگے ہوندن سنجنڑ کسیرے

جواب

اوہنوں آکھیں   ڈھیر نہ رنا کر دکھ رنیاں ویندے مک نیئں

تے ساری زندگی ہک جا خشیاں دے میرا سنجنڑ بهریندے بک نیئں 

ادوں وآپس ول آ جے ناءوں نبهدی انجے ہجر دی شاخ تے سک نیئں

تیرا سگواں سنجنڑ حیات تا ہاں اراں وگ آ شرم توں لک نیئں

عاشق تے قاصد

بهاوے اودهیاں سهئ زمے اپنے لا کے بهاہیوال توں معافیاں منگ آ

گهت گهت کے هاڑے غربت دے خشحال توں معافیاں منگ آ

بووے آے نوں راٹهہ بهویندے نهیں لجپال توں معافیاں منگ آ

اوده روسا ای درد پیغام کایا دا ہمتال توں معافیاں منگ آ

قاصد نوں ادهائے انوں آکهی کے آکهی

اونوں آکهی چنگے چنگے گهلتیاں کر باندن حب دار نوں معافی دےچا

جهنوں کل تائ اکهی توں کدی ناهیا لاهیا اس یار نوں معافی دے چا

اللہ بهرم تاں عزت دی دولت دیوی بیکار نوں معافی دے چا

او متاں نکهڑیاں درد دے ساه مک جاون بیمار نوں معافی دے چا

آدهائے آخری واری قسمت آزمائی کر چا هو سگدا رس ونجے توڑے آخری وار آندراں ٹهڈیاں هو پون اونوں آکهہ

معافی منگن توں بعد قاصد نو ادهائے

متاں سٹ گهتے رنجگی هک واری ڈیوا آس دا بال کے لے ونج

بیمار دی هاڑیا ں منتاں دی ساری سنگت سنمبهال کے لئے ونج

مڈهو انج کر قاصد منکهہ ناں رهے ره کهاڑے بهال کے لئے ونج

او بهاوے نهوں رلکیندا سجن دے گهر تائ مینوں درد پنجال کے لے ونج

جدوں بیمار دی مینت سونی اے ناں قاصد تے او

جداں قاصد درد بیمار نوں لئے کے روٹهے سجن دے در تے گیا 

کسے غور ناں کیتا دستک تے لاچار ڈولاندا رهیا

صد مار کے جدن سیهاپ کرایم اگو سجن دا ولدا ڈهیا

او جیتهے اپنی کفن دی لیر وی کائئ نهیں اودهے نال منیون کہیا

جدوں اگلیاں دا اے جواب سنیوس ناں تے بیمار چپ ناں رهے سگیا تے او ادهائے گزارش کیتی اے

اللہ پاک تے وس تیتهوں کجهہ ناں منگدا هک فرض نبهاونڑ آیاں

میں آپنی موت دی خوش خبری تینوں توڑ سناونڑ آیاں

تیرے سر توں توہمتاں میہنڑیاں دا ہر بهار لهاونڑ آیاں

توڑے جیند بیمار دی سوکهی نکلے تائیں درد مناونڑ آیاں

اتنی منت بیمار دی سنن توں بعد اگلے بڑے تلخ لہجے نال آدهن

متهے لگن کوجا بوہا کهولنڑ دی تکلیف وی کائی نهیں کرنی

هک منگتے کول کهلو کے آپنڑی میں قطعن لهائی نهیں کرنی

تیری درد سزا اے محشر تائی میں ختم جدائی نهیں کرنی

او بهاوے جهٹ دا مردا هون مر ونج میں کتن رسائی نهیں کرنی

جدوں بیمار نوں اے جواب ڈهیا ناں بڑا ٹهڈا ساه بهر کے عرض کردائے

ڈهڈوں پیار تاں ها پر گل قسمت دی تیری سنگت نا آئیم راس اے

اے تاں رب جانے جیوے ڈنگ زندگی دے تیتهوں نکهڑ کے هوسن پاس اے

ویسے هک اطلاع تینوں جهب مل ویسی تیرے ملن دی رکهہ رکهہ آس اے

او اکهی پکیاں پکیاں نوٹ گیاائے تیرا نوکر درد اداس اے

او ادهائے مینوں تاں بڑا موگهلتا ها میں تاں کئے هور گل تا بهلیا هاموں مینوں انج پتا نا مہر ادائے

بندا راٹهہ سنیناں اےکج لئیسے تائی هویاں آن قریب اے

پتا کوئی نہ اولٹا دکهہ دیسی جینوں بیٹهاں سمجهہ طبیب اے

اچها توئے لجپال تاں رنجگی کیهڑی مڈهو گهلت جے هین نصیب اے

او چهوڑی ویندائے جگر تے هتهہ رکهہ کے تیری نگری درد غریب اے

ملاح تے راہی دیاں کجھہ گلاں

ملاح تے راہی دیاں کجھہ گلاں سارے دوستاں دی نظر

1 دوھڑا

مجبور مسافر نال ملاح دے بیٹھا پتن تے آڑیاں لا کے

پئیا پار ونجنڑ دی منت کریندا اللہ پاک دے واسطے پاء کے

غصے نال ملاح آگھیوس حسرت نوں دس وجلی گل سمجھا کے

توں کے جانڑے میں اج دے دینہہ آیاں کتنے پور ٹپاء کے

راہی پوچھدا

2 دوھڑا

بے درد ملاح پردیسیاں نال لمبے کیوں چا چھڑے پائے نئ

پچھوں رو کے حسرت نکھڑ گئیاں دے کدی پتن تے میل کراے نئ

تینڈا میں مجبور تے دعین ھوسی بھاویں لاکھہ لاکھہ روپ جماے نئ

دس کوئی بندا پور اچ روندا ھا جیہڑے اج پئے پور ٹپاے نئ

فیر ملاح ھونڑ کے آندا

3 دوھڑا

روناں گل سنڑ مجبور مسافر دی گئی حالت بدل ملاح دی

آگھے شوق تے نہیں مجبوری اے اس پتن تے پئ ھوی واہ دی

کیہڑے راہ تے حسرت تین لاواں آوئے سمجھہ نہ اس راہ دی

دھمی کوئی تے شامی کوئی روئے ایہہ گھیڈ اے بے پرواہ دی

دوبارہ راہی مخاطب ھوندا ملاح نال

4 دوھڑا

گل صاف ملاح سمجھاوے ھا کیوں گل اچ ول چا پائیے نی

انج لگداے کملے حسرت دے چا سفر مزید ودھاے نئ

تینڈی چپ پئ صاف گواہی دیندی انج عقل تے پردے آئے نئ

منزل تو پہلے حسرتاں دے میرے قافلے مار مکائے نئ

ملاح نوں دوگھہ لگدا تے آندا

5 دوھڑا

روناں ڈھیر ملاح اودی گل سنڑ کے آگھے بہؤں ارمان لوایائ

اس سوچ میریاں بانہواں دا چا جرم سنگین بنڑایائ

ساری زندگی ایہہ افسوس نہ ویسی مجبور نوں شرم دیوایائ

جیندا نقشہ حسرت توں دینداے میں تے دھمی ویلے پار ٹپایائ

راہی ملاح نوں آندا

6 دوھڑا

کیہڑا فائدہ ھونڑ پچتاونڑ دا پہلے سوچ کے قدم اُٹھائے ھا

توں انج دل پتھر مزاج نہ ھووئے آ زندگی وچ سجنڑ بنڑائے ھا

بیڑی چاڑ کے گھلیاں بانہوں دی ارمان نہ قتل کرائے ھا

آگ لائے آ ایہو جئے پیسے نوں نہ روندے پار ٹپائے ھا

ملاح راہی نوں جواب دیندا

7 دوھڑا

ھکی یار دی خاطر میں کملے چا پتن تے ڈیرے لائے نئ

میرے دل اچ کئی دیاں یاداں دے سوتے لشکر آنڑ جگائے نئ

کیہڑا فائدہ آئ حسرت پار ونجنڑ دا کدی گئے ھوے واپس آئے نئ

میرے وانگ ملاح بنڑ بیٹھے نئ جنہاں پتن تے سجنڑ گھڑائے نئ

راہی ھسڑ کے ملاح نوں آندا

8 دوھڑا

اوٹھی یار ملاح دل نہی پئیا راہندا او کتھے حسرت کتھے

نشان ویکھا انہاں گھریاں دے لگے ڈھول میرے دے جھتے

کیتی منت ملاح دھمی نال اپڑیساں تیرے نال جو وعدے متھے

ھئی رات دا ثمرا منت کریندا ٹک رات مسافر اتھے

آخری دوھڑا

9 دوھڑا

ٹکا رات مسافر نال ملاح دے دھمی نال تیاری کر گئے

چڑا ظلم دا دریا بیڑی تے او لت مجبورن دھر گئے

حسرت دے نال نصیب ملاح دے بھنوراں وچ آنڑ کے ھر گئے

انج زندگی نال ناراض تھئے ملاقات توں پہلے ای مر گئے

شکاری تے پرندہ

اک پکھو نوں کسے شکاری پنجرے اچ بند چا کیتا بند کرن توں بعد اوس پکھو نوں پنجرے وچ بڑیاں چوگاں پائیاں بڑے ترلے لئے پر پکھوں کجھ وی کھائے پیوے نہ شکاری بہت پریشان ھویا تے آخیری شکاری ویکھیا کے ھون اے مردا اس نے پنجرے دی کلی پٹ کے اھدا اے جا اڈ ونج جس ویلے پکھو اس دی اے گل سنی تے سن کے آھدا اے ....

کی آھدا اے توجہ ....!!

جداں پر ھن اڈن دا شوق وی ھا اوداں آھدا ہائوں فریاد نہ کر..!!! 

اوئے ھون دے کے حکم اڈاریاں دے میرے پچھلے ڈنگ برباد نہ کر ..!!!

نہ او" قاسم "رنگ نہ او سگویں سنگ میتھے ایڈا ظلم صیاد نہ کر ..!!!

نہ کھول دروازے پنجرے دے ناں رب دا ھئ من آزاد نہ کر..!!!

جس ویلے پکھو دی اے گل سنی تے اوتھے شکاری پکھوں نوں آھدا اے با..

.

شکاری کی آھدا اے توجہ ...!!!

اسی اعلی ظرف شکاری ھائیں ساڈا عام شکار نہ سمجھیں..!!!

دانہ جدن وی سٹیا اے جگیا نہیں اویں دھوکا وار نہ سمجھیں..!!!

او تینوں جان کے "ساجد" چھوڑ دتا اے ساڈا وار بیکار نہ سمجھیں..!!! 

اساں باز کھڈائے ھن تلیاں تے سانوں چڑیاں مار نہ سمجھیں ....!!!

سردار تے غریب دوست

جناب مرحوم غلام محمد درد صاحب دو دوستاں دے درمیان اک کہانی لکھی اے اک سردار ہے اک غریب اے اوہناں دا آپس اچ پیار وی بڑا آ لیکن کسے وجہ تو ناراضگی ہوئی ہے تاں سردار اپنے غریب سجن نوں اپنے وطن تو کوچ کرن دا حکم دتا اے تے غریب منت کس طرح کیتی اے. کہانی پوری پڑھسو اچھی لگی تا مرحوم نو دعا دے چھوڑیائے مہربانی. مجبور آہدا اے کہ. 

مینوں ٹورو نہیں تہاڈا نوکر بن کے ساری زندگی نوکری دیساں. 

نت دُھوڑ تہاڈیاں جُتیاں دی ودا پپڑیاں نال پُجھیساں.

 تَعظیم اچ وال دا فرق نہ آوسی تہاڈی زیارت حج سمجھیساں. 

ودے بعد اچ لوک مثالاں دیسن انج. درد. پریت پلیئساں. 

لیکن اس عادل دے وچ کوئی تبدیلی نہیں آئی انجے حکم رہیا کہ توں ونج تے مجبور آہدا اے کہ ہن ونجن دا ویلا نہیں لیکن اک وعدہ رہیا. 

میں دھمیں دا سورج راہے اُبھریساں ہنڑ کر نہیں بے آرام ایں

میرے ٹُرن دی خیر اے لہہ جاون تیرے مگروں کل الزام ایں

ٹُر ویساں درد نہ ہوون دیساں تساں راجیاں نوں بدنام ایں

کل نظر نہ آؤساں کرن دیئو چھڑا آج دی رات قیام ایں

دھمیں وعدے دے مطابق پکھیاں پَٹ کے سردار دے گھر اَل منہ کر کے غریب آہدا اے. 

پکھی واساں پکھیاں پَٹ لیاں نی لئے. درد. سمال جاگیر اے. 

توہئیں سجن ریئس دی نگری چو کیتی ویندین کُوچ فقیر اے.

جَھکیں نہیں متے ساڈیاں جُھگیاں وچ کدی لئے آوی تقدیر اے. 

تیری لوڑ مٹیساں بھاویں ویچنی پئے گئی مینوں تن دی اک اک لیر اے. 

اگاں ٹُر کے تھوڑا جیا مجبور پچھوں تک کے وت آہدا اے. 

چلو ہُن تے خوش او لہہ گیا نے سروں. درد. غریب دا بھار اے. 

مَتاں مل ونجے تخت مبارک وچ دسو لگدیاں نوں سرکار اے. 

میں تاں تاک دے اُوڈھر رو دھو کے لئیساں آپنڑا وقت گزار اے. 

پر تینوں وی چودھار دا ملکھ آکھیسی توں ٹھگ ایں نہوں لجدار اے. 

مجبور اگاں شہر چو باہر نکل پیا اے تے ٹُردا ویندا اے تے آہدا ویندا اے. 

مُل کچ دا لایا ای ہیریاں نوں بھلا ہووی سجن صراف اے. 

تیری شاہی اچ رہ کے ویکھ لیا ہے توہیں عادل دا انصاف اے. 

اَگاں کوئی سرکار تے بھار نہ دیساں کریں پچهلیاں غلطیاں معاف اے. 

پیا ہُسڑ تاں دُوروں کر لیئسی تیرے شہر دا. درد. طواف اے.

کسے ویران جگہ تے جا کے بہہ گیا ہے کہج عرصے تو بعد اس شہر دا کوئی بندہ ملیاس اُس نو آہدا اے ویندا پیا ایں میرے سردار نوں اک پیغام دیئں انہوں آکھیں کہ. 

جیئتھوں جھڑکاں نال وسیب چھُڑایا ای اُہو بشر بڑا غمگین ای. 

پریشانیاں دے اَنسُوئیاں راہاں تے ٹھُڈے کھاندا نت مسکین ای. 

بھاویں اُس مجبور دے مان مکا کے کیتی ساہنگیاں دی توہین ای. 

اُوہن وت وی تہئیں جیا کوئی نہیں دسدا جے رب تے. درد. یقین ای. 

وت پریشان ہو کے اپنے آپ نال خیالاں وچ ای جھگڑیندا اے پیا سردار نو مخاطب کر کے کہ. 

تیتھوں بَدزَن کرن تے سئے وس لایا اے نہیں منڑدا دل بیمان ایں

کے پتہ اس نو کی گھول پئیوایا اے توہئیں شوغ مزاج انسان ایں

بھاویں جتنے ای تیز گُھلیندا وت بے تکیاں دے طوفان ایں

تیرے نال دا درد وسیب اچ کوئی نہیں دل پاگل دا اعلان ایں

بقطاں چھ ودیاں. 

کدوں میرے ماہئ آؤنا ایں آکھیں گنئدیاں دیہں ودیاں

ﻣﮩﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ

ﻣﮩﻤﺎﻥ ﺍﻭﺭ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ

""ﮐﺴﮯ ﺑﻨﺪﮮ ﮐﻮﻝ ﺍﺱ ﺩﺍ ﻟﮕﺪﺍ ﺁﯾﺎ ﺗﮯ ﺍﺱ ﻧﻮﮞ ﺁﮐﮭﺪﺍ ﺍﮮ ﻣﻦ ﺩﮬﻤﯽ ﺍﻭﭨﮭﺎ ﭼﮭﻮﮌﯾﮟ

ﻣﯿﮟ ﭘﺮﺩﯾﺲ ﻭﻧﺠﻨﮍﺍﺋﮯ ﺟﺪﺍﮞ ﻣﺎﮌﯼ ﻣﺎﮌﯼ ﻟﻮ ﻟﮕﯽ ﺗﺎﮞ ""

ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﮐﯽ ﺁﮐﮭﺪﺍﺋﮯ "

ﺍﭨﮭﯿﮟ ﺟﺎﮒ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﮈﯾﻨﮩﮧ ﭘﯿﺎ ﭼﮍﮨﺪﺍﺋﯽ ﺗﯿﻨﻮﮞ ﺩﻝ ﺩﮮ ﺣﺎﻝ ﺳﻨﮍﺍﺋﮯ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﻋﺎﺩﯼ ﮐﻮﺋﯽ ﻧﮩﻮﮞ ﭼﻦ ﺟﮕﺮﺍﺗﯿﺎﮞ ﺩﺍ ﺗﯿﺮﮮ ﺳﺘﮯ ﮬﻮﺋﮯ ﻧﯿﻦ ﺟﮕﺎﺋﮯ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﺁﮦ ﮨﻨﮍﮮ ﺩﯾنہہ ﭘﮭﭩﻨﮍﺍﺋﮯ ﺗﻮﺋﯿﮟ ﭘﮭﭧ ﻭﻧﺠﻨﮍﺍﺋﮯ ﺭﺍﮨﻨﮍﮮ " ﻗﺎﺳﻢ " ﻗﺮﺏ ﺩﮮ ﺳﺎﺋﮯﻧﮩﯿﮟ !!!

ﺍﮎ ﺩﻭﻭﮮ ﻧﻮﮞ ﺭﺝ ﮐﮯ ﻭﯾﮑﮫ ﻟﻮﺍﺋﯿﮟ ﻣﺘﺎﮞ ﻭﺕ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﻣﻼﺋﮯ ﻧﮩﯿﮟ !!!

"" ﻣﮩﻤﺎﻥ ﺍﺱ ﺩﯼ ﮔﻞ ﺳﻨﮍ ﮐﮯ ﮐﯽ ﺁﮨﺪﺍﺋﮯ ""

ﻣﯿﺮﺍ ﺳﻔﺮ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﮨﺊ ضد ﻧﮧ ﮐﺮ ﺭﺍﮨﮕﯿﺮ ﮨﺎﺋﯿﮟ ﺩﻭﺭ ﮐﺪﺍﺋﯿﮟ ﺩﮮ !!!

ﻧﮧ ﺑﮭﺮ ﮈﺳﮑﺎﺭﮮ ﺟﻨﺪ ﺟﯿﻮﯼ ﮐﺮ ﺭﺧﺼﺖ ﻧﺎﻝ ﺩﻋﺎﺋﯿﮟ ﺩﮮ !!!

ﺗﻮﮞ ﻭﯼ ﭨﮭﯿﮏ ﺍﮮ ﯾﺎﺩ ﮐﺮﯾﻨﺪﺍ ﺭﺍﮨﺴﯿﮟ ﻣﯿﺮﮮ ﮐﯿﺘﮯ ﮬﻮﺋﮯ ﻋﮩﺪ ﻭﻓﺎﺋﯿﮟ ﺩﮮ !!!

ﻣﯿﮟ ﻭﯼ " ﻗﺎﺳﻢ " ﮐﺪﻧﮍ ﮐﻮﺋﯽ ﺑﮭﻞ ﺳﮕﮍﻥ ﺗﯿﺮﮮ ﺭﯾﺸﻤﯽ ﮨﻠﮑﮯ ﺑﺎﮨﯿﮟ ﺩﮮ !!!

""ﺟﺲ ﭨﺎﺋﻢ ﻣﮩﻤﺎﻥ ﭨﺮﻧﮍ ﻟﮕﺎ ﺗﮯ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﺭﻭﻭﻧﮍ ﻟﮓ ﭘﯿﺎ ﺍﺱ ﮐﻮﺋﯽ ﻧﮧ ﭘﻮﺭﺍ ﺧﯿﺎﻝ ﮐﯿﺘﺎ ﻭﺕ

ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﮐﯽ ﺁﮨﺪﺍ ﺍﮮ ""

ﭘﭽﮭﺎﮞ ﺑﮭﯿﮟ ﮐﮯ ﻭﯾﮑﮭﯿﮟ ﻧﺎﮞ ﺭﺍﮨﮕﯿﺮﮦ ﺍﻧﺞ ﻻ ﭘﺮﻭﺍﮨﯿﺎﮞ ﮐﺮ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﻣﻦ ﮔﻞ ﻧﺎﻝ ﻻ ﮐﮯ ﺣﻮﺻﻠﮯ ﺩﮮ ﻣﯿﺘﮭﻮﮞ ﮬﻮﻧﺪﮮ ﮈﮬﯿﺮ ﺻﺒﺮ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﺗﮯ ﮨﻨﺠﻮ ﭘﻮﺟﮫ ﮐﮯ ﺁﮐﮫ ﭼﺎ " ﻗﺎﺳﻢ "ﻧﻮﮞ ﺳﮑﯽ ﭨﯿﮏ ﺗﮯ ﻟﮕﺪﺍ ﺯﺭ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﺑﮭﻼ ﻣﯿﮟ ﮐﻮﺋﯽ ﻧﺖ ﭘﺮﺩﯾﺲ ﺍﭺ ﺭﺍﮨﻨﮍﺍﺋﮯ ﭼﭗ ﮐﺮ ﮈﺳﮑﺎﺭﮮ ﺑﮭﺮ ﻧﮩﯿﮟ !!!

ﺟﺪﻭﮞ ﺍﺱ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﺍﮮ ﮔﻞ ﮐﯿﺘﯽ ﺗﺎﮞ ﻣﮩﻤﺎﻥ ﺁﮐﮭﺪﺍﮮ ﻟﮕﺪﺍﺋﮯ ﺗﻮﮞ ﮨﻨﮍ ﻣﻦ ﻭﻧﺠﻨﮍ ﮐﺎﺋﯽﻧﮩﮯ ﺩﯾﺆ ﺍﻭ ﺁﮐﮭﺪﺍﺋﮯ ﻧﮩﯿﮟ ﺗﻮﮞ ﻭﻧﺞ ﭘﺮ ﺍﺱ ﺷﺮط ﺗﮯ ﺷﺮط ﮐﮩﮍﯼ ﺍﮮ ﺗﻮﺟﮧ

ﺍللہ ﺣﺎﻓﻆ ﺍﯼ ﺳﺠﻨﮍ ﻏﺮﯾﺒﺎﮞ ﺩﺍ ﭘﭽﮭﺎﮞ ﮨﭩﻨﮍ ﻭﺳﺎﺭ ﻧﮧ ﭼﮭﻮﮌﯾﮟ !!!

ﺍﻧﺠﮯ ﻻﭘﺮﻭﺍﮨﯽ ﺗﮯ ﮈﮬﻞ ﻣﭩﮫ ﺍﭺ ﺟﺰﺑﺎﺕ ﻧﻮﮞ ﭨﮭﺎﺭ ﻧﮧ ﭼﮭﻮﮌﯾﮟ !!!

ﺗﮯ ﺩﻭ ﺩﻧﺎﮞ ﺩﺍ ﺁﮐﮫ ﮐﮯ " ﻗﺎﺳﻢ "ﻧﻮﮞ ﭘﻮﺭﯼ ﻋﻤﺮ ﮔﺰﺍﺭ ﻧﮧ ﭼﮭﻮﮌﯾﮟ !!!

ﺑﻨﺪﮮ ﻣﺮ ﻭﯼ ﻭﯾﻨﺪﻥ ﮨﺴﮍﺍﮞ ﺗﻮﮞ ﻣﯿﺮﺍ ﻣﺤﺴﻦ ﻣﺎﺭ ﻧﮧ ﭼﮭﻮﮌﯾﮟ !!!

نقاب پوش تے دیوانے دا تکرار

نقاب پوش تے دیوانے دا تکرار توجو کرنی احباب

دیوانہ کے آکھدائے نقاب پوش نوں

تواڈے مکھ توں ہوا اٹهایائے نقاب میرا قصور کوئی نہی

جے اکهیں اکهیں چوں پیتی ہے گهٹ شراب میرا قصور کوئی نہی

توادهرنظراں اٹھا کے ویکهے جناب حسنی دی کے مجال اے

نگاہنواں اٹهین تے آپے رلین جناب میرا قصور کوئی نہی

نقاب پوش طعنہ مار کے آکھدائے

ایہہ نظراں گستاخ ڈک کے رکھ توں نقاب چہرے توں لاہندے راہندن

جوانی تیتهے نہی وکھرے حسنی دیہاڑے ہر ھک تے آندے راہندن

میدهر تک کے تے ہوش اچ رئیں توں کملا تیری مجال کی اے

جس نوں اکهیں دی میں پیوائی اے اوہ ساری زندگی ڈولاندے راہندن

دیوانہ جذبات اچ آکے نقاب پوش نال مخاطب ھوکے آکھدائے

میں بے شک پیونڑ دا عادی نہ سئ پر اج تاں ضد تے میں چڑھ کے پیساں

توں کهول اکھ دے مۓ خانےسارےتے ہکے لت تے میں کهڑ کے پیساں

نقاب لاہ کے نظارہ کر لۓ توں اج ملنگاں دی مۓ کشی دا

حیا پئے کیتن میں ساری زندگی پر اج تاں حسنی میں لڑ کے پیساں

عاشق تے کنڈکٹر

عاشق پریشان ہو کے ہٹ پیا اڈے تے آ کے کوچ اچ سوار ہو گیا 

پچھوں محبوب وی ٹر پیا

اڈے تے آندا تاں او عاشق نئ ملدا او اوتھائیں بہہ رہیا 

شام نوں اوھا کوچ آئی تاں کنڈیکٹر توں پچھدا تاں کنڈیکٹر آدھا

دھمی ویلے نال اسے موڑ اتوں ھک عجب سواری لئ اے.

کھڑی جے تائیں کوچ سٹاپ تے رھئ پچھاں دید مریندی رھئ اے.

اوھدی حالت دسن دے قابل نئ کسے چکر دے وچ انج پئ اے.

سر سٹ کے نجمی سیٹ اتے پورے سفر اچ روندی گئ اے

(محبوب پچھدا لتھی کتھے تاں کنڈیکٹر آدھا)

ہک وسدے شہر اچ کوچ روکی اوتھے او مجبور وی لہہ گئ.

اوسے اڈے نال ہا جھاڑ شرینھ دا اوھدے ہیٹھاں رلک کے بہہ گئ.

میری اکھیں دا نجمی ویکھن اے اودی جان ت دوزخ ڈھہہ گئ.

اوھنوں تانگ ھائی کسے دے آون دی اکھ سڑک ت اودی رھ گئ.

(کنڈیکٹر توں پچھدا تین کوئی پیغام ڈتائ اوس.کنڈیکٹر آدھا ھا اس آکھیائ)

اج ہٹدےآں تینوں اوسے موڑ اتے ہک پاگل شخص ٹکرسی.

جہنوں ویکھ کے تیری اکھیاں چوں ہنجواں دی فوج اترسی.

اوھنوں آکھیں ضد تے پکیاں رہ میری جیویں پئ یار گزرسی.

میں نجمی ول کے آونڑاں نئ مینوں یاد کڈاں نہ کرسی

توں ڈھول ہمتال تے دھالا سئ میں بزدل تے کمزور سجنڑ

توں ڈھول ہمتال تے دھالا سئ میں بزدل تے کمزور سجنڑ

توں  اطلس   ہیرا   سونا سہی میں بالکل چن سکروڑ سجنڑ

توں مالک  زر جاگیراں  دا مینوں لوڑ دی راہندی تھوڑ سجنڑ

پر مخلص شعیب ضرور آں میں مینوں انج ناں در توں ہوڑ سجنڑ
mera apna likheya hoya band hey aeh

نِت راھ ویکھنڑ دا اَکھیاں نوں ڈاڈھا لگ گیا غلط ووند

نِت راھ ویکھنڑ دا اَکھیاں نوں ڈاڈھا لگ گیا غلط ووند 

کَداں آنداۓ سَاڈی جھونپڑی وچ اوھ لاپرواھ جیا بندہ 

لج پَت دے درد جنون دے وچ گل گَھت بِٹھیوسے پھندا 

اوھ وی اپنڑی نِیت دا کَھٹیا کھاسی جَداں میں نہی سوچنڑاں مندہ

اکھیں ویدھیاں ویدھیاں راہ تیرا پورا سال گزاری ودیّن

اکھیں ویدھیاں ویدھیاں راہ تیرا پورا سال گزاری ودیّن

حسرت دے گھوٹ دا لاشہ چا کے جنج ہول دی چاڑی ودیؔن

اکھیں کافر کتیاں سوّنڑ دے موسم ابرار وساری ودیّن

تسی کیوں نہہ آئے تے کی بنڑیونے بدھی ہول تو طاری ودیّن

تیرے اجڑن دا ارمان اہموں آپے بیٹھوں بیڑیاں بوڑ اے

تیرے اجڑن دا ارمان اہموں آپے بیٹھوں بیڑیاں بوڑ اے

میری غربت نوں محسوس کیتائی انج پیار دا ناہی جوڑ اے

گیوں پیار تے قسماں بھل ظالم تائیں جگر تے ورم کروڑ اے

کہڑے اوترے تینوں آکھیا ہے دے تاج نوں بالکل چھوڑ اے

سنگ کدنڑسٹیندن سنگیاں توں سنگی جتنےای دیون دھکے

سنگ کدنڑسٹیندن سنگیاں توں سنگی جتنےای دیون دھکے

ہکی گل تے لجی گل سڑویندن ھکی قول دے ھوندن پکے

تے اوھا سجنڑ امیر ہلالی ہوندا اے جیہڑا بھرم دے آئینے اچ بھکھے

اونوں پیار دے مذہب اچ کافر آدھن جیہڑا دو دو بیلی رکھے

ہنجوں ڈھہہ پئے میریاں اکھیاں چوں ٹُرٹ سِک دے فخری بَن گئے

ہنجوں ڈھہہ پئے میریاں اکھیاں چوں ٹُرٹ سِک دے فخری بَن گئے

اسی واقعہ ائ اُس دے قابل ناہ اج سُنڑ کے ڈھڈھوں مَن گئے

او کوئی نہ لگدا جھلا غلط خیال آئی انجے پئے اعتبار دے ان گئے

اگاں بُھل کے ای سجنڑ بنڑیساں نئیں چلو سَن ویں ھو تاں کَن گئے

میرے دل تے اجنڑ نشانڑ موجود ھن تیرے لگے ھوئے تیر نگاھیں دے

میرے دل تے اجنڑ نشانڑ موجود ھن تیرے لگے ھوئے تیر نگاھیں دے

میرے ذھن توں نقشے ای لاھندے نیں تیرے آونڑ شام صباحیں دے

ساڈے اج کل گزر رحمان نہ پچھ ھاں قیدی ھجر سزائیں دے

تیتھوں نکھڑ کے نیندر نیں آندی انج گھتے نی چسکے باھیں دے

تیری وسدی شاہی چوں کجھ نئیں منگدے ہائیں صرف خلوص دے ُبھکے

تیری وسدی شاہی چوں کجھ نئیں منگدے ہائیں صرف خلوص دے ُبھکے

پر توں سردار نوں جُڑدی نئیں کریں روز بلارے ُرکھے

اللّھ پاک دا عرش وی ہل ویندائے دل جدنڑ وی کئیں دا ُدکھے

تے توں ِپیڑ پرائی نوں کی جانڑیں تیرے َپھٹ جوں کدی نئیں ُڈکھے

تیرے اج کل اگلے رنگ نئیں دسدے توں منیں یا ناں منیں

تیرے اج کل اگلے رنگ نئیں دسدے توں منیں یا ناں منیں

تیری نیت دے رخ تبدیل پئے ھوندن ایڈے اسیں وی کوئی ناں انیں

میرے بھرم وسیب اچ کوئی نؤں راھنڑیں جے توئیں مڈھ نکھڑنڑ دے بنیں

مینوں بھار نذیر شریک دا کوئی نئیں جے میری توں بندہ ٹیک نہ بھنیں

پہلوں میں کوئی نا تیری منت کیتی تو آپ ای سنگت بنائی ہائی

پہلوں میں کوئی نا تیری منت کیتی تو آپ ای سنگت بنائی ہائی

دوجی وار تو بیلی وت کیتی جہڑی قسم وفا دی چائی ہائی

تیجی غلطی لوکو میں کیتی دو جسم ہک جان بنڑائی ہائی

چوتها کیس وکیلاں بہوں لڑیا ڈهولے جانڑ کے سنگت ونجائی ہائی

مینوں دیگر سجنڑ جواب نہ دے لجپال سدا کے ٹھگ نئیں

مینوں دیگر سجنڑ جواب نہ دے لجپال سدا کے ٹھگ نئیں

بختاں دی واگ سمال کے رکھ اُکا بال انہیر دی اگ نئیں

لوکوچاری کانڑ بولیندا وت متھے بےشک نِت نِت لگ نئیں

توڑے اُچ کے لائی دا تُرٹدی واری ویکھے درد تماشہ جگ نئیں

پہلوں سجنڑ بنڑا کے ترلیاں دے وت تہمتاں لیندن بندے

پہلوں سجنڑ بنڑا کے ترلیاں دے وت تہمتاں لیندن بندے

شروعات اچ جی جی کردے ھن وت لفظ بولیندن گندے

بندے اپنڑیاں کیتیاں بھل ویندن بھانویں ہر توں ہوون مندے

کیہڑے بھرم عثمان ھن سانگیاں دے اس ملکھ بنڑا لئے دھندے

لتھیاں کنڑیاں روغن لہ گیا کاراں دا

لتھیاں کنڑیاں روغن لہ گیا کاراں دا ڈھول بے قدرا مل نہوں پایا پیاراں دا

دھمی دا ویلا ڈھول پلستر کدھ کیتی کسے دیاں من کے توں ساڈی عرضی رد کیتی

لتھیاں کنڑیاں روغن لہ گئے کاراں دے 

اوکھے بچدن ڈنگے ہوئے اپنیاں یاراں دے

ڈیگر ویلا پھول پئی کڈھاں میں چولے تے
رٹھی ناں منیساں بہوں ناراض میں ڈھولے تے

لگھی بازارو مہنگے ڈھیر پیاز ہوگئے 

اپنی غلطی آپے سجن ناراض ہوگئے

ہنڈا سکوٹر وا پئ لاہندی اے ٹائراں دی 

سن سٹ گھتیاای ویکھ کے دولت غیراں دی

ہنڈا سکوٹر وا پئ بھردی آں ٹائراں وچ 

ادھ راہ سٹ کے بھرم ونجائے نیں غیراں وچ

لگھی بازارو سرما لینا اکھ جوگا 

لکھاں دے ہاسے اج نہو چھڈیا ککھ جوگا

ماھی دا ڈیرا ٹھڈیاں چھاواں بوہڑ دیاں 

ادھ راہ سٹ گئے چا کے قسماں توڑ دیاں

منڈی دے رکشے ماھی چک جانو لے ویسن 

گل نہے سنڑدا کدی تئن لوڑاں پئے ویسن

روسی ٹریکٹر بنیاں نال کراہ کیتے

آہ پئے وسدن جنہاں میرے اوکھے ساہ کیتے

روسی ٹریکٹر بنیاں نال کراہ ہووے 

اوہو مراندن جنہاں اوتے ڈھیر وساہ ہووے

گڈی سواری لگھ گئ گھنٹہ گھر کولو 

اج مئن چھڈ کے کل میرا پچھسو ہر کولو

صبح دا ویلا ماھی پیا لاہندا لاری تو 

اللہ بچاوے کم ظرفاں دی یاری تو

روسی ٹریکٹر بنیاں نال کراہ کردا 

ناں میں مردا ناں تیرا سجن وساہ کردا

اڈا مانڑو چکے دا ماھی ہٹیاں توں لے کاہسے 

کملا کیتا آگے اسیں کملے کوئ ناہسے

منڈیو چل کے بس پئ ویندی ماجھی اے 

اک گھر روندائے پیڑ دوہاں دی ساجھی اے

منڈیو چل کے بس پئ ویندی اے واڑے نوں 

اج دے بیلی وگدن شمس اجاڑے نوں

منڈیو چل کے بس کتووال دا رخ کیتا 

نکھڑ گیوسے کس بد نظرے دکھ کیتا

منڈیو چل کے بس پئ کرتووال آوے 

ہنج نئیں رکدی جداں تیرا سجن خیال آوے

منڈیو چل کے بھاگووال نوں بس جاندی

کدی مل ویندا اجڑ کے کملی وس ویندی

پنڈی الہانی آہلہ اصل سٹاپ آوے 

تاں میں منساں ڈھول مناون آپ آوے

بندے وپاری اوٹھ منڈیاں تے لے ویسن 

ترٹ گئ یاری جگاں تے رولے پئے ویسن

لگھی بازارو پھمنڑ لوایا کھیسی دا 

اللہ پیا ویہدائے آپ انصاف کریسی دا

لگھی بازارو جوڑی لینی بتکاں دی 

لج نہے پالی نال نبھائے ہوئے وقتاں دی

تيتھوں نکھڑ کے فيصلہ جيون دا بڑا سوچ سمجھ کے کيتا

تيتھوں نکھڑ کے فيصلہ جيون دا بڑا سوچ سمجھ کے کيتا

تيرے ورگا رب دى دھرتى تے کوئ ہور نئ بدنيتا

کر يادنہ گزرياں ويلياں نوں رہو اکھيو سجن کنڈيتا

ہن سٹ گھت ہڈکے رسن دے ظل پرا گھر مر نمک پليتا

اگے لوکدا ھائیں ہنڑ مگروں بھجدایئں بنڑ کہی مجبوری گئ ائیی

اگے لوکدا ھائیں ہنڑ مگروں بھجدایئں بنڑ کہی مجبوری گئ ائیی

کدے گۓ نئیں جہندے سر تے اوکا تک آسمان تے رھیئ ائیی

تیرا میدھر ہنڑ کے بچداۓ لے جداں تصویر وئ لئی ائیی

انہاں سٹ گھتیاای جہڑی وقت کوویلے قلی درد دی ڈھوڈھنڑی پئ ائیی

جیندھی ٹیک تے نسل دے نوکر نوں بس دھکیا ہاۓ وڈیاٸی توں

جیندھی ٹیک تے نسل دے نوکر نوں  بس دھکیا ہاۓ وڈیاٸی توں

دسو کوٸی جاگیر خیرات اچ ڈھٸی نے اس ناں دے حاتم طاٸی توں

اکھیں ویکھ کے سمجھ تاں گٸے ہوسو مویا کوٸی نہ سجنڑ جداٸی توں

توہاتھو پھٹ کے درد نوں رب دے رنگ ہن پچھ سگدے او سجنڑ خداٸی توں

اساں اوڑک هک دینهه پھٹنا هاه هائی لکھیا لیکھ اچ پھوٹا

اساں اوڑک هک دینهه پھٹنا هاه هائی لکھیا لیکھ اچ پھوٹا

کساں جھل کے توڑ نبھاون دا اساں کوئی ناه چھڈیا هوٹا

اسے هار دیوائی اے ملکھ دے وچ جنو سمجھیا دل دا ٹوٹا

دکھ کوئی نهیں ملکھ تے ککھ جتنا هاه لیکھ اسحاق دا کھوٹا

کل ڈھول دا کولوں گزر ہویا پچھو بھج کے رلیم نال اے

کل ڈھول دا کولوں گزر ہویا پچھو بھج کے رلیم نال اے

بڑے ادب دے نال سلام دتا وت پچھیا ڈھول توں حال اے

اس شمس جواب اچ ایہ فرمایا اگوں کریں نئیں ہور سوال اے

میں خوش ہاں نویاں لگدیاں وچ توں اپنا آپ سمبھال اے

ہک سجنڑ غریب مبارک دیندائی اُنہاں پھردیاں نال رسائی دی

ہک سجنڑ غریب مبارک دیندائی اُنہاں پھردیاں نال رسائی دی

شالا پچ پووی نال غریباں دے حد کیتی ائی بےتکیائی دی

رکھیں یاد جداں سرکار دے سر توں لتھی مانگوی پگ وڈیائی دی

گھروں باہر درؔد نہ نکلنڑ دیسی تینوں ہک ہک ٹوک خُدائی دی

تہاڈا سانگہ ھاہ غرض تے مطلب تائیں انجیں کچھ اچ واڑ ی رکھیا اے

تہاڈا سانگہ ھاہ غرض تے مطلب تائیں انجیں کچھ اچ واڑ ی رکھیا اے

کجھ لوڑ توں ڈھیر وراگ اساڈے توھن ڈھیر ڈھیر وگاڑی رکھیا اے

ڈھلے بخت تاں جھٹ وچ لبھ گئے او تساں وسدا تاڑی رکھی

اےناھے قاصر کول بہاونڑ دے اساں سر تے چاڑی رکھیا اے

نت کونڑ اچیچ دا آ ملدائے کی کریے ھسڑ پویندائے

نت کونڑ اچیچ دا آ ملدائے کی کریے ھسڑ پویندائے

تیرے خلق خلوص دی بھل کائ نئیں دھمی آنڑ سلام کریندائے

تیرے وطن دے ھٹدے اوئے کانواں توں تیرا حال احوال پچھیندائے

مر گیوم عمران تاں وس کوئ نئیں بھلا جیندیاں نکھڑ سگیندائے

کل اس دے شہر اعلان ھویائے مینوں کوئ نہ ڈھول بلاوے

کل اس دے شہر اعلان ھویائے مینوں کوئ نہ ڈھول بلاوے

تے جڈاں سارا شہر خلاف ھویائے ڈتے غیراں ڈھیر ڈراوے

میں ھسڑ کے ماھی دو ٹر پیا ھاں اللہ ساڈی توڑ نبھاوے

اگوں لکھیا ھا دروازے تے ساڈے گھر فرید نہ آوے

اجاں یاد ھن او جھنڈ ٹاہلیاں دے جتھوں سجنڑ جدا کیتیوسے

اجاں یاد ھن او جھنڈ ٹاہلیاں دے جتھوں سجنڑ جدا کیتیوسے

تے اوھدے ٹرنڑ دی ڈھل ھائ ھاں اپڑیں تے دھائیں مار کے پٹ سٹیوسے

اسے پیر تے پھر کے بیلی وطن دے پاسے جداں دید وزیر بھیوسے

ھنڑ تاں وقت دے سائیں ھاسے کنویں جھٹ اچ اجڑ گیوسے

کساں جھل کے وی جیہڑے سر نئیں چیندے بندے او لجپال سنڑیندے

کساں جھل کے وی جیہڑے سر نئیں چیندے بندے او لجپال سنڑیندے

ھمسفر بنڑا کے جند جیوی نئیں راہ وچ چھوڑ ڈویندے

توڑے سکھ نہ سجنڑ نوں ڈے سگیے نئیں گھاٹیاں نال لڈیندے

کجھ سجنڑ حیات غریب وی ھوندن نئیں چھوڑ سلام ڈویندے

کیتا کوچ بلوچاں دھمدی ویلے میڈے بھاگ ستے میں ستی

کیتا کوچ بلوچاں دھمدی ویلے میڈے بھاگ ستے میں ستی

میں ھم غافل وچ غفلت دے گل پے گئ غم دی بتی

نئیں سر تے شرم حیا دی چادر نئیں پب پیراں وچ جتی

ودی بھج بھج دھوواں میں پیر اٹھاں دے ھم کملی کیچ دی کتی

مثال وی کوئ نئیں کوئ تخت چھوڑے کسے خاک نشین دی خاطر

مثال وی کوئ نئیں کوئ تخت چھوڑے کسے خاک نشین دی خاطر

ھووے وارث ھاسیاں خوشیاں دا رووے کیہیں غمگین دی خاطر

تے کیڈا کملا ایں یاسینا ساری عمر ونجائ ھئ اسے خواب حسین دی خاطر

تے کل سجنڑ جہان دے کونڑ چھڑیندائے ھک تیں یاسین دی خاطر

توں وی سونہہ چا میں وی سونہہ چیناں ویکھاں کیہڑا گل تے رھندائے

توں وی سونہہ چا میں وی سونہہ چیناں ویکھاں کیہڑا گل تے رھندائے

مڑ صدمے آندن، آون پئے ویکھاں کیہڑا صدمے سہندائے

کیہڑا لج تے پت تے سر دیندائے کیہڑا ونج کے غیر اچ بہندائے

ایہو عشق فرید مکمل لکھسی ودا سر توں بھار ڈلاندائے

چلو منہہ تے درد خوشامد سہی تیرا رکھیا بھرم کنڈیتائے

چلو منہہ تے درد خوشامد سہی تیرا رکھیا بھرم کنڈیتائے

شکوے دی نوبت آوے ای نئیں اسے کانڑ لباں نوں سیتائے

کسے اس انسان تو لاگ تے پچھ جئیں سنگت تے خرچا کیتائے

اساں مفت جناب نوں جھل گئے آں تیرا بیلیا لُہڑ کے پیتائے

جہڑے بُھک تس جالن سنگ سنگئیاں دی اوہ کئی نئیں لبھدے بندے

جہڑے بُھک تس جالن سنگ سنگئیاں دی اوہ کئی نئیں لبھدے بندے

کُوڑاں دی عام تجارت وچ ہن بھاہ بازار دے مندے

جنساں دی قیمت سانویں منگدن اگوں آڑھتی لاگ تے چندے

توں تاؔج غریب ایں ماریا ویسیں پراں چھوڑ پیار دے دھندے

تیری کِسے ویلے کَاوِڑ نئیں لاہندی رَاہنائیں وَٹیا وانگ تماکو

تیری کِسے ویلے کَاوِڑ نئیں لاہندی رَاہنائیں وَٹیا وانگ تماکو

اَٹھے پَہر دل دیاں سَدھراں تے لگا تار مَرینائیں چاکو

مَیئاں کانڑ توں ناطق دَھرتی تے بَنڑ بیٹھائیں خان ہَلاکو

تیرے لگدیاں دا کیہڑا ناں رکھیے ڈاکو دے یار وی ڈاکو

ہاسے ڈرے ہوۓ پچھلیاں سالاں دے پر قسمت دھوونڑے دھو گئ

ہاسے ڈرے ہوۓ پچھلیاں سالاں دے پر قسمت دھوونڑے دھو گئ

اتواری درد جناب دی آمد کر ختم پرانڑے سو گئ

دیرینہ بارش ہنجوواں دی توہاڈی برکت نال کھلو گئ

چن چڑھن توں پہلے دس پۓ او ساڈی عید اگیتری ہو گئ

جهک کمر گئی اللہ راسی دی ودا ٹرناں بالکل اڑکے

جهک کمر گئی اللہ راسی دی ودا ٹرناں بالکل اڑکے

قدم قدم تے رک باہناں ودے جوڑ غریب دے تهڑکے

ہائی اکی سال دی عمر میری جڈاں سجنڑاں لٹیئائی جڑ کے

بس ایہ جئی خوشیاں نفرت کیتی ڈٹهی عید فرید نہ مڑ کے